Zonder uitdaging geen feest: de auto-oriënteringsrit hoort bij de Rodermarkt
actueel
“Oubollig? Helemaal niet”
LIEVEREN – Wie toe is aan een gezellige uitdaging kan op de maandagavond zijn hart ophalen. Dan start om 18.30 uur (inschrijven vanaf 17.30 uur) bij café Het hart van Lieveren de auto-oriënteringsrit. Organisatoren Jan Kemkers en Dick Bathoorn beloven de deelnemers een pittige avond vol hersenkrakers, waarbij ze niet te beroerd zijn verloren schapen even weer op het juiste pad te helpen.
Hoelang alweer dát kan Dick niet boven water krijgen, maar feit is dat de heren Kemker-Bathoorn inmiddels ruim op elkaar ingespeeld zijn bij het organiseren van deze auto-oriënteringsrit. Elk jaar weer op maandagavond stroomt Lieveren langzaam vol met deelnemers hiervan. Ongeveer tachtig auto’s rijden de route, of liever, proberen de route te rijden, want aan de hand van opgaves is het zaak deze route te vinden en dat is niet altijd simpel. Maar liefst honderd bordjes gaan de grond in om te zorgen dat uiteindelijk niemand de weg níet vindt. Tenminste: “je moet het wel héél bont maken in elk geval”, lacht Dick. “In principe is er altijd een vangnet. En als je scherp bent onderweg, goed leest en interpreteert en het regelement kent, dan kom je een heel eind.”
De taakverdeling is simpel: de heren prikken een overleg, kiezen de richting van de route die ongeveer dertig kilometer zal zijn en dan gaat Jan aan de slag. Wanneer hij de opdrachten en dus de route klaar heeft, stappen ze samen in de auto om deze te testen. “Ik controleer dan of het niet te gek is of te ingewikkeld en als ik zeg: deze grap snap ik niet, dan moet het anders”, aldus Dick. “Het is uiteindelijk aan ons om de deelnemers in de route te houden, dus daarvoor worden ook alle bordjes gezet. Wie een fout antwoord geeft en dus de verkeerde richting op rijdt, vindt vanzelf een bordje met ‘keer om’.” Soms is zelfs het vangnet niet groot genoeg en daarom rijdt Dick op de avond zelf achter de laatste deelnemers aan. “Als ik echt verloren schapen heb, dan probeer ik ze weer op de route te krijgen. En ja, dat gebeurt”, lacht Dick. “Je hebt wel zo’n clubje jongeren die voor het eerst meedoen, als één van de laatste weggaan, gezellig een krat bier in de auto hebben, lekker praten en zo bij de derde bocht al verkeerd rijden. Dan geef ik ze wel eens een tip van: ik zou zo even weer rechts gaan. Of dan kom ik een auto vol wanhopige dames tegen en opper ik: dames, komen we er nog een beetje uit?” Eenmaal ging het echt mis. “Er was een vraag die echt íedereen anders interpreteerde en toen bleek de verkeerssituatie ook iets anders uit te vallen en opeens reed iedereen maar rondjes door Langelo. Rijden er ook zomaar tachtig man door zo’n dorp.”
Het is wel helder: plezier staat voorop. En hoewel de historie van de auto-oriënteringsrit groot is, is deze bezigheid allesbehalve oubollig. “Helemaal niet”, vindt Dick zelfs. “Jeugd voert de boventoon onder onze deelnemers, maar het is enorm gevarieerd. Van mensen die hun rijbewijs nog maar net hebben tot aan – eerlijk waar – iemand van 92 jaar.” Hoogtepunt is immer de onthulling: “een unicum ten opzichte van andere oriënteringsritten is dat Jan als iedereen weer binnen is vertelt hoe de grappen in elkaar zitten. Dat is een show op zich.” En daarna moet iedereen weer lekker die Rodermarkt in kunnen rollen: “dit jaar proberen we wat eerder klaar te zijn, want rond een uur of elf à half twaalf moeten ze het dorp in kunnen. Een gedeelte sluit de avond dan af, maar de middenmoot gaat toch nog even Roden in voor ze de dag daarna weer moeten werken en voor de jeugd is het nog het feestgedruis in tot de vroege ochtend.” Volgens Dick moet iedereen de rit een keertje meemaken, maar wees niet te fanatiek: “wie te graag wil winnen, dát wordt niks”. En pas op voor bolle ruiten: “wie het niet met elkaar eens is, die krijgt bolle ruiten. Ja, we hebben weleens te maken met mensen die afhaken. Die hebben echt bolle ruiten.”
Voor de organisatoren is de tocht op recht het hoogtepunt van de Rodermarkt. Maar oud-Volksvermaker Dick heeft sowieso zijn hart verpand aan deze week: “Als je één keer Volksvermaker bent geweest, blijf je dat toch altijd een beetje. Rodermarkt laat zien dat in Roden alles kan. Dat stukje saamhorigheid is enorm groot. Al die ouders vervloeken het bouwen aan de wagens, maar ze doen het wel hè. En moet je kijken wat er gemaakt wordt. In Roden kan alles.”
LIEVEREN – Wie toe is aan een gezellige uitdaging kan op de maandagavond zijn hart ophalen. Dan start om 18.30 uur (inschrijven vanaf 17.30 uur) bij café Het hart van Lieveren de auto-oriënteringsrit. Organisatoren Jan Kemkers en Dick Bathoorn beloven de deelnemers een pittige avond vol hersenkrakers, waarbij ze niet te beroerd zijn verloren schapen even weer op het juiste pad te helpen.
Hoelang alweer dát kan Dick niet boven water krijgen, maar feit is dat de heren Kemker-Bathoorn inmiddels ruim op elkaar ingespeeld zijn bij het organiseren van deze auto-oriënteringsrit. Elk jaar weer op maandagavond stroomt Lieveren langzaam vol met deelnemers hiervan. Ongeveer tachtig auto’s rijden de route, of liever, proberen de route te rijden, want aan de hand van opgaves is het zaak deze route te vinden en dat is niet altijd simpel. Maar liefst honderd bordjes gaan de grond in om te zorgen dat uiteindelijk niemand de weg níet vindt. Tenminste: “je moet het wel héél bont maken in elk geval”, lacht Dick. “In principe is er altijd een vangnet. En als je scherp bent onderweg, goed leest en interpreteert en het regelement kent, dan kom je een heel eind.”
De taakverdeling is simpel: de heren prikken een overleg, kiezen de richting van de route die ongeveer dertig kilometer zal zijn en dan gaat Jan aan de slag. Wanneer hij de opdrachten en dus de route klaar heeft, stappen ze samen in de auto om deze te testen. “Ik controleer dan of het niet te gek is of te ingewikkeld en als ik zeg: deze grap snap ik niet, dan moet het anders”, aldus Dick. “Het is uiteindelijk aan ons om de deelnemers in de route te houden, dus daarvoor worden ook alle bordjes gezet. Wie een fout antwoord geeft en dus de verkeerde richting op rijdt, vindt vanzelf een bordje met ‘keer om’.” Soms is zelfs het vangnet niet groot genoeg en daarom rijdt Dick op de avond zelf achter de laatste deelnemers aan. “Als ik echt verloren schapen heb, dan probeer ik ze weer op de route te krijgen. En ja, dat gebeurt”, lacht Dick. “Je hebt wel zo’n clubje jongeren die voor het eerst meedoen, als één van de laatste weggaan, gezellig een krat bier in de auto hebben, lekker praten en zo bij de derde bocht al verkeerd rijden. Dan geef ik ze wel eens een tip van: ik zou zo even weer rechts gaan. Of dan kom ik een auto vol wanhopige dames tegen en opper ik: dames, komen we er nog een beetje uit?” Eenmaal ging het echt mis. “Er was een vraag die echt íedereen anders interpreteerde en toen bleek de verkeerssituatie ook iets anders uit te vallen en opeens reed iedereen maar rondjes door Langelo. Rijden er ook zomaar tachtig man door zo’n dorp.”
Het is wel helder: plezier staat voorop. En hoewel de historie van de auto-oriënteringsrit groot is, is deze bezigheid allesbehalve oubollig. “Helemaal niet”, vindt Dick zelfs. “Jeugd voert de boventoon onder onze deelnemers, maar het is enorm gevarieerd. Van mensen die hun rijbewijs nog maar net hebben tot aan – eerlijk waar – iemand van 92 jaar.” Hoogtepunt is immer de onthulling: “een unicum ten opzichte van andere oriënteringsritten is dat Jan als iedereen weer binnen is vertelt hoe de grappen in elkaar zitten. Dat is een show op zich.” En daarna moet iedereen weer lekker die Rodermarkt in kunnen rollen: “dit jaar proberen we wat eerder klaar te zijn, want rond een uur of elf à half twaalf moeten ze het dorp in kunnen. Een gedeelte sluit de avond dan af, maar de middenmoot gaat toch nog even Roden in voor ze de dag daarna weer moeten werken en voor de jeugd is het nog het feestgedruis in tot de vroege ochtend.” Volgens Dick moet iedereen de rit een keertje meemaken, maar wees niet te fanatiek: “wie te graag wil winnen, dát wordt niks”. En pas op voor bolle ruiten: “wie het niet met elkaar eens is, die krijgt bolle ruiten. Ja, we hebben weleens te maken met mensen die afhaken. Die hebben echt bolle ruiten.”
Voor de organisatoren is de tocht op recht het hoogtepunt van de Rodermarkt. Maar oud-Volksvermaker Dick heeft sowieso zijn hart verpand aan deze week: “Als je één keer Volksvermaker bent geweest, blijf je dat toch altijd een beetje. Rodermarkt laat zien dat in Roden alles kan. Dat stukje saamhorigheid is enorm groot. Al die ouders vervloeken het bouwen aan de wagens, maar ze doen het wel hè. En moet je kijken wat er gemaakt wordt. In Roden kan alles.”
