Albert Drenth, voorzitter V.V. GOMOS

de kerstboodschap
Bij een Kerstkrant hoort natuurlijk een speciale Kerstrubriek. De redactie van De Krant besloot te gaan voor de ‘De Krant Kerstmok- actie’. Een vrij simpele actie, als je er over nadenkt. De ingrediënten? Een mok, een goede bak koffie en een leuk gesprek.
‘Ik ben zeer vereerd dat Wim Stroetinga mij heeft gekozen voor de Kerstmok’, lacht Albert Drenth, de flamboyante voorzitter van Voetbalvereniging GOMOS. Albert is inmiddels dik twee jaar voorzitter en kijkt terug op een mooie, maar ook roerige periode. ‘We staan er momenteel heel anders voor, vergeleken met het begin. Het begon eigenlijk allemaal met Reint-Jan Auwema, die op een algemene ledenvergadering het bestuur vroeg om op de winkel te passen, terwijl op de achtergrond een nieuw bestuur zou worden gevormd. Dat nieuwe bestuur bestond uit Norgers met een grote verbintenis aan de voetbalvereniging. Zij hebben mij uiteindelijk benadert om toe te treden tot het bestuur’, vertelt Albert. Privé was het een goed jaar voor de 56-jarige Albert. ‘2017 vond ik best een leuk jaar. Hét dieptepunt was voor mij het overlijden van mijn vader. Zoiets heeft toch meer impact op je dan je vooraf verwacht. Een echt hoogtepunt kan ik niet aanwijzen dit jaar, maar ik ben er wel tevreden over.’ Over twee jaar zit de termijn van de voorzitter erop en hij is niet van plan om dan nog door te gaan. ‘Je weet het natuurlijk nooit, maar ik denk dat het goed is dat ik na mijn termijn stop als voorzitter.’  Mocht Albert inderdaad vertrekken over twee jaar, dan laat hij in ieder geval een gezonde club achter. ‘Als je naar de club kijkt, zie je een financieel gezonde club waarbij veel goed geregeld is. In detail kunnen er nog altijd dingen beter, maar het gaat goed met GOMOS.’ De voorzitter kijkt tevreden terug op 2017. ‘Sportief was het een super jaar. Als je kijkt wat de selectie heeft gepresteerd, dan is dat bizar. Daarnaast zijn we dit jaar begonnen met een zaterdagteam. Dat loopt ook erg goed. Binnen de club was dat nog wel een heikel punt. Je merkt dat er toch een soort aversie is tegen een zaterdagteam. Gelukkig loopt het zaterdagteam uitstekend. Met het meisjesvoetbal gaat het daarnaast heel goed. Dat zit echt in de lift. De jeugd draait leuk, wat dan weer vertrouwen geeft voor de toekomst. Sterker nog: ik denk dat de selectie van GOMOS de komende jaren steeds sterker wordt.’ Albert heeft het er maar druk mee. Naast zijn voorzitterschap bij GOMOS, staat hij op de lijst van de PvdA Noordenveld. ‘Ik ben waarschijnlijk wel een echte PvdA’er, maar ik ben niet echt actief of zo. In het verleden ben ik wel eens gevraagd voor de gemeenteraad, maar daar had ik geen trek in. Of dat iets is voor de toekomst? Dat weet ik niet, ik sluit niets uit. Maar het staat niet per se in de planning.’ Voornemens heeft Albert niet. ‘Ik neem mij niets voor, ik doe het gewoon’, zegt hij. Helder. Opvallend is dat hij –in tegenstelling tot zijn collega’s van V.V. Peize en V.V. Roden- wel met promotie naar de 1e klasse bezig is. ‘Wij zijn er mee bezig, omdat we er mee bezig moeten zijn. We staan hoog en met wat meer geluk stonden we gewoon bovenaan. Als wij promoveren, komt daar veel bij kijken. Je moet dan verder weg spelen en het wordt veel professioneler. Daarnaast zou het uniek zijn als wij de eerste Noordenveldse club ooit worden die in de 1e klasse gaat voetballen. Het zou echt knap zijn. GOMOS is een kleinere club dan Roden –en  ik denk zelfs nog kleiner dan Peize – maar doet het fantastisch. En wat uniek is: we doen het allemaal met spelers uit de buurt. De rol van Wim Bakering mag ook niet onderschat worden. Naast een fantastische trainer, is hij een man van de club en een supporter. Het totaalplaatje klopt.’ Tradities tijdens de feestdagen heeft Albert niet per se. ‘Ik help altijd met de oliebollenactie van GOMOS, één dag voor oudjaarsdag. Verder heb ik niet veel tradities.’ Een advies voor de mensen in de regio, heeft hij wel. ‘Je moet genieten van het leven, want het gaat allemaal zo snel. Sommige dingen lijken voor ons heel gewoon, terwijl ze dat niet zijn. Sta eens stil bij de positieve dingen, want voor je het weet ben je een oude lul. Of ik mezelf een oude lul vind?’, Albert twijfelt opzichtig, om vervolgens tot een diplomatiek antwoord te komen. ‘De tijd gaat in ieder geval heel snel..’ Albert geeft de Kerstmok door aan onze burgervader, Klaas Smid. ‘Ik ken hem een beetje vanuit mijn functie. Ik ben benieuwd hoe hij antwoordt op de vragen die je mij hebt gesteld.’

UIT DE KRANT