Babygeluk is groots in Tolbert
actueel
Naud woog 5,5 kilo bij de geboorte
TOLBERT – Menig net bevallen moeder zal hier wel even van opkijken: in Tolbert werd een baby van maar liefst 5,5 kilo geboren. Baby Naud was 5480 gram en had al gepoept, zoals verloskundige en kraamverzorgster snel toevoegen. Moeder Marion maakt het niks uit, zij straalt met haar jongste spruit in de armen. Ook zus Julia en papa Renze zijn gelukkig met de gezinsuitbreiding. Bij deze familie Klamer is babygeluk groots.
Zo op het oog lijkt baby Naud gewoon een ‘normale’ baby. Maar dan wel eentje van een maand of twee à drie in plaats van de drie weken die hij nu oud is. Met zijn geboortegewicht van dus 5480 gram en een lengte van 60 centimeter paste hij al niet meer in de gebruikelijke babymaatjes 50 of 56, maar kon hij direct door in maatje 62. Maar dik of fors hoef je hem niet te noemen, want hij is zowel zwaar als lang en is dus prachtig in verhouding. Naud werd geboren met 40 weken en 4 dagen zwangerschap en werd door moeder Marion ‘ gewoon’ even in drieënhalf uur thuis op de wereld gezet. Verloskundige Sanne Frieling van verloskundigenpraktijk Ma Lune had wel een grote baby verwacht, maar dat haar ‘zwaarterecord’ verbroken zou worden, was ook voor haar een verrassing. “Met mijn handen kan ik prima voelen of een kind zes, zeven of acht pond wordt, maar verder dan negen gaat het niet, omdat ik daar gewoon geen ervaring mee heb. De laatste woensdag – voordat Naud op vrijdag geboren zou worden – dacht ik al wel: oké, dit wordt een grote baby, maar ik wilde Marion ook niet bang maken, dus ik heb er niet teveel van gezegd.” Samen met kraamverzorgster Judith Plasman van Kraamzorg de Drie Provinciën was Sanne bij de thuisbevalling die verrassend soepel ging. “Gelukkig hebben wij ook al veel bevallingen samen gedaan en dus hebben we aan een blik genoeg. Met een grote baby moet je altijd beducht zijn op de schouders en we hadden al wel voor ogen welke handelingen we misschien zouden moeten doen. Ook Marion hadden we al even lichte instructies gegeven, maar het ging prima.” Moeder Marion vond haar baby zelf niet eens zo groot, maar ook voor kraamverzorgster Judith was dit wel een unicum. “Ik heb het maar één keer eerder meegemaakt”, vertelt ze. Wie denkt dat een grote baby een zorgeloze start heeft, zit verkeerd. “Die moet je juist wat meer in de gaten houden. Ze zijn gewend geweest aan veel suiker en moeten die eerste 48 uur echt om de twee uur drinken.”
Inleiden is nooit aan de orde geweest, alhoewel moeder Marion er echt wel klaar mee was, met die dikke toeter aan de voorkant van haar lijf. “Ik had met 37 weken al wel zoiets van: nu mag hij wel komen”, lacht ze. Toch had Sanne een goede reden te wachten tot de bevalling zelf op gang zou komen. “Naud was misschien wel groot genoeg al, maar het lijf van de moeder moet er ook klaar voor zijn.” In het licht van de internationale dag van de geboorte elk jaar op 9 september wil ze dan ook nadrukkelijk pleiten voor de natuurlijke geboorte. “Ik ben in Gambia geweest waar ze helemaal niks hebben en zie hoe hier alles mogelijk is en iets meer ertussenin zou soms wel beter zijn”, vindt ze. “Er wordt tegenwoordig steeds meer ingeleid, omdat we erg defensief moeten werken. Het is meer en meer ‘u roept, wij draaien’. Laten we de geboorte niet teveel medicaliseren en vertrouwen houden in het eigen lijf. Het is ook een proces; een transformatie van vrouw zijn naar moeder en ja, dat kost heel veel kracht en kan ook pijn doen, maar als je je overgeeft daaraan, gaat het beter.”
Ondertussen knuffelt Julia haar broertje Naud helemaal plat en is er niemand in deze kamer die geen lach op zijn gezicht heeft. Zij geeft zich in elk geval helemaal over aan de rol van grote zus.
TOLBERT – Menig net bevallen moeder zal hier wel even van opkijken: in Tolbert werd een baby van maar liefst 5,5 kilo geboren. Baby Naud was 5480 gram en had al gepoept, zoals verloskundige en kraamverzorgster snel toevoegen. Moeder Marion maakt het niks uit, zij straalt met haar jongste spruit in de armen. Ook zus Julia en papa Renze zijn gelukkig met de gezinsuitbreiding. Bij deze familie Klamer is babygeluk groots.
Zo op het oog lijkt baby Naud gewoon een ‘normale’ baby. Maar dan wel eentje van een maand of twee à drie in plaats van de drie weken die hij nu oud is. Met zijn geboortegewicht van dus 5480 gram en een lengte van 60 centimeter paste hij al niet meer in de gebruikelijke babymaatjes 50 of 56, maar kon hij direct door in maatje 62. Maar dik of fors hoef je hem niet te noemen, want hij is zowel zwaar als lang en is dus prachtig in verhouding. Naud werd geboren met 40 weken en 4 dagen zwangerschap en werd door moeder Marion ‘ gewoon’ even in drieënhalf uur thuis op de wereld gezet. Verloskundige Sanne Frieling van verloskundigenpraktijk Ma Lune had wel een grote baby verwacht, maar dat haar ‘zwaarterecord’ verbroken zou worden, was ook voor haar een verrassing. “Met mijn handen kan ik prima voelen of een kind zes, zeven of acht pond wordt, maar verder dan negen gaat het niet, omdat ik daar gewoon geen ervaring mee heb. De laatste woensdag – voordat Naud op vrijdag geboren zou worden – dacht ik al wel: oké, dit wordt een grote baby, maar ik wilde Marion ook niet bang maken, dus ik heb er niet teveel van gezegd.” Samen met kraamverzorgster Judith Plasman van Kraamzorg de Drie Provinciën was Sanne bij de thuisbevalling die verrassend soepel ging. “Gelukkig hebben wij ook al veel bevallingen samen gedaan en dus hebben we aan een blik genoeg. Met een grote baby moet je altijd beducht zijn op de schouders en we hadden al wel voor ogen welke handelingen we misschien zouden moeten doen. Ook Marion hadden we al even lichte instructies gegeven, maar het ging prima.” Moeder Marion vond haar baby zelf niet eens zo groot, maar ook voor kraamverzorgster Judith was dit wel een unicum. “Ik heb het maar één keer eerder meegemaakt”, vertelt ze. Wie denkt dat een grote baby een zorgeloze start heeft, zit verkeerd. “Die moet je juist wat meer in de gaten houden. Ze zijn gewend geweest aan veel suiker en moeten die eerste 48 uur echt om de twee uur drinken.”
Inleiden is nooit aan de orde geweest, alhoewel moeder Marion er echt wel klaar mee was, met die dikke toeter aan de voorkant van haar lijf. “Ik had met 37 weken al wel zoiets van: nu mag hij wel komen”, lacht ze. Toch had Sanne een goede reden te wachten tot de bevalling zelf op gang zou komen. “Naud was misschien wel groot genoeg al, maar het lijf van de moeder moet er ook klaar voor zijn.” In het licht van de internationale dag van de geboorte elk jaar op 9 september wil ze dan ook nadrukkelijk pleiten voor de natuurlijke geboorte. “Ik ben in Gambia geweest waar ze helemaal niks hebben en zie hoe hier alles mogelijk is en iets meer ertussenin zou soms wel beter zijn”, vindt ze. “Er wordt tegenwoordig steeds meer ingeleid, omdat we erg defensief moeten werken. Het is meer en meer ‘u roept, wij draaien’. Laten we de geboorte niet teveel medicaliseren en vertrouwen houden in het eigen lijf. Het is ook een proces; een transformatie van vrouw zijn naar moeder en ja, dat kost heel veel kracht en kan ook pijn doen, maar als je je overgeeft daaraan, gaat het beter.”
Ondertussen knuffelt Julia haar broertje Naud helemaal plat en is er niemand in deze kamer die geen lach op zijn gezicht heeft. Zij geeft zich in elk geval helemaal over aan de rol van grote zus.
