Bernard Veenhuis gaat met pensioen
actueel
WESTERVELDE – Bernard Veenhuis is directeur van obs De Elsakker in Westervelde en op donderdag 19 juli neemt hij van 15.00 tot 17.00 uur afscheid van zijn onderwijstaken en dat met een receptie in de school. Wie hem nog eens de hand wil drukken is welkom. De Krant kijkt met hem terug op een mooie en fantastische loopbaan van 42 jaar in het onderwijs.
‘Ik had dit wel zo’n beetje in de planning,’ laat hij doorschemeren. Ik ben nu 65 jaar en 8 maanden in dienst en ik vond dit een goede tijd om te stoppen. Ik mocht nog iets langer door, maar zo halverwege het jaar 2019 opstappen, nee, daar zag ik niets in. Dit is een mooi moment.’
Bernard Veenhuizen is met militaire dienst inbegrepen 44 jaar in overheidsdienst. En die militaire dienst is mede bepalend geweest voor zijn toekomst in het onderwijs. ‘Ik was daar veel met sport bezig. Ik heb daar een acte lichamelijke dienst gehaald. Mijn praktijkdocent had kinderen op school in Gendringen. Dat plaatsje ligt in de Achterhoek vlak bij de Duitse grens. Een mooie kruiwagen die mij meteen na de militaire dienst een baan op leverde voor twee jaar in dat dorp. Op een gegeven moment zag ik een vacature in de gemeente Roden voorbij komen om docent te worden aan De Zondagschool. Contactpersoon was Jan Haaijer, de directeur. Met hem had ik een uiterst goed gesprek door de telefoon. Er was meteen een bijzonder klik, ik trof iemand die op hetzelfde spoor zat als ik. Zij kwamen met 4 mensen uit Roden, waaronder de wethouder, kijken naar een proefles van mij. Die liep niet echt geweldig, maar toch werd ik aangenomen. En zo werd de stap naar Roden gezet.’
Geboren en getogen in de wereld van de achterhoek, was Roden voor hem en zijn vrouw best een behoorlijke stap. ‘We dachten eerst na vijf jaar gaan we terug naar onze oude omgeving en terug daar waar onze familie en vrienden wonen. Dat liep toch allemaal even anders dan gedacht.’ Het werken en wonen in het Rodense beviel heel goed. En dan komen er kinderen en dan is solliciteren niet meer een vanzelfsprekendheid. ‘Dat geeft dan onzekerheid en daarbij, we kregen een mooie vriendenkring en het was er prettig wonen,’ zegt Bernard Veenhuis. Na een fusie tussen de Scheepstraschool en de Zondagschool ontstond De Marke, de huidige naam van de school. ‘Ik heb daar tot 2000 gewerkt als adjunct-directeur. Altijd goed samengewerkt met Jan Haaijer en het team en er veel geleerd.’
Het Palet
In het jaar 2000 kwam er iets anders op zijn pad. Namelijk de asielzoekerschool Het Palet aan de Hullenweg in Roden. Tot 2005 heeft daar een ACZ gestaan met daarbij ook een school voor alle kinderen van het asielzoekerscentrum. ‘Een geweldige tijd,’ zo blikt Bernard Veenhuis terug op die jaren. ‘Echt, daar heb ik prachtige jaren meegemaakt en dat met een geweldig onderwijsteam. 120 kinderen uit 20 nationaliteiten. Natuurlijk met veel trieste vluchtverhalen, maar ook met veel warmte. Onze gemeenschappelijke taal was Nederlands en de kinderen gingen met veel plezier naar school. We gaven niet alleen onderwijs, we gingen ook met elkaar sporten. In handballen waren we goed. We werden kampioen van de gemeente en zijn toen naar de Nederlandse schoolfinales geweest in Emmen. Met de bus en weet je, we wonnen. Fantastisch.’
Na Het Palet brak er in 2006 een periode aan waarbij Bernard Veenhuis directeur werd van obs De Elsakker in Westervelde. Aankomende week sluit hij hier een periode van 12 jaar af. Ook een mooie en boeiende periode. ‘Toen ik van start ging hadden we 4 klassen en 120 leerlingen. We hebben nu, net als alle scholen te maken met krimp. We proberen ons op diverse manieren van andere scholen te onderscheiden. Zo waren we de eerste school in Noordenveld met een continu rooster en hebben we veel energie gestoken in onderwijs met de Ipad. De laatste ontwikkeling is dat we nu een Groene Kubusschool zijn. Een school waar groen, duurzaamheid en het doen van projecten voor alle leerjaren. Heel prettig heb ik altijd in deze fases gevonden dat de directie van OPON positief meedacht. Dat geeft vertrouwen dat je als school de goede richting hebt gekozen. Want, we zijn natuurlijk een kleinere school dan De Hekakker in Norg. ‘Dat geeft niet, want het is een goed recht dat ouders kunnen kiezen uit een school die bij hun kind past en dat kan dan best De Elsakker zijn. Sterker nog, onze meeste kinderen komen uit Norg, even fietsen over de Es en je bent in Westervelde. Onze wens is om weer te groeien naar een school met 4 klassen.’
Wie de onderwijsman niet kent van deze kant, weet wellicht dat Bernard Veenhuis 30 jaar lang actief is geweest in Sportstimulering Roden – Noordenveld. ‘In die jaren hebben we heel veel mooie dingen op sportgebied opgezet. Veel gedaan, initiatieven vormgegeven en geïnitieerd. Hierbij lieten we zien dat je in gezamenlijkheid veel kunt doen.’ In het komende jaar staat niet meteen van alles op stapel. ‘Eerst maar even de kat uit de boom kijken voordat we overal in mee gaan.’ Een invulling naar de nieuwe vrije tijd wordt beslist gevonden. Niet te hard van stapel lopen is het devies. ‘Aan verhuizen denken we niet. We hebben hier een vriendenkring en wonen op een mooie plek in Roden aan de Statenlaan. En onze familie is met de auto goed te bereiken. Daar wen je ook aan. Op het huidige adres wordt het komende jaar nog steeds aan huiswerkbegeleiding gedaan voor leerlingen van het voortgezet onderwijs. Een klus die hij samen met zijn vrouw met veel plezier doet. ‘CTRL-V heet dit initiatief en dat doen we nu al enkele jaren. Ik zag dit als een extra uitdaging en het loopt goed, we bereiken met de leerlingen mooie resultaten. Ik heb altijd het onderwijs als erg plezier ervaren. Elke dag met kinderen is weer anders. Ik krijg er energie van en kan terug kijken op een mooie periode.’
‘Ik had dit wel zo’n beetje in de planning,’ laat hij doorschemeren. Ik ben nu 65 jaar en 8 maanden in dienst en ik vond dit een goede tijd om te stoppen. Ik mocht nog iets langer door, maar zo halverwege het jaar 2019 opstappen, nee, daar zag ik niets in. Dit is een mooi moment.’
Bernard Veenhuizen is met militaire dienst inbegrepen 44 jaar in overheidsdienst. En die militaire dienst is mede bepalend geweest voor zijn toekomst in het onderwijs. ‘Ik was daar veel met sport bezig. Ik heb daar een acte lichamelijke dienst gehaald. Mijn praktijkdocent had kinderen op school in Gendringen. Dat plaatsje ligt in de Achterhoek vlak bij de Duitse grens. Een mooie kruiwagen die mij meteen na de militaire dienst een baan op leverde voor twee jaar in dat dorp. Op een gegeven moment zag ik een vacature in de gemeente Roden voorbij komen om docent te worden aan De Zondagschool. Contactpersoon was Jan Haaijer, de directeur. Met hem had ik een uiterst goed gesprek door de telefoon. Er was meteen een bijzonder klik, ik trof iemand die op hetzelfde spoor zat als ik. Zij kwamen met 4 mensen uit Roden, waaronder de wethouder, kijken naar een proefles van mij. Die liep niet echt geweldig, maar toch werd ik aangenomen. En zo werd de stap naar Roden gezet.’
Geboren en getogen in de wereld van de achterhoek, was Roden voor hem en zijn vrouw best een behoorlijke stap. ‘We dachten eerst na vijf jaar gaan we terug naar onze oude omgeving en terug daar waar onze familie en vrienden wonen. Dat liep toch allemaal even anders dan gedacht.’ Het werken en wonen in het Rodense beviel heel goed. En dan komen er kinderen en dan is solliciteren niet meer een vanzelfsprekendheid. ‘Dat geeft dan onzekerheid en daarbij, we kregen een mooie vriendenkring en het was er prettig wonen,’ zegt Bernard Veenhuis. Na een fusie tussen de Scheepstraschool en de Zondagschool ontstond De Marke, de huidige naam van de school. ‘Ik heb daar tot 2000 gewerkt als adjunct-directeur. Altijd goed samengewerkt met Jan Haaijer en het team en er veel geleerd.’
Het Palet
In het jaar 2000 kwam er iets anders op zijn pad. Namelijk de asielzoekerschool Het Palet aan de Hullenweg in Roden. Tot 2005 heeft daar een ACZ gestaan met daarbij ook een school voor alle kinderen van het asielzoekerscentrum. ‘Een geweldige tijd,’ zo blikt Bernard Veenhuis terug op die jaren. ‘Echt, daar heb ik prachtige jaren meegemaakt en dat met een geweldig onderwijsteam. 120 kinderen uit 20 nationaliteiten. Natuurlijk met veel trieste vluchtverhalen, maar ook met veel warmte. Onze gemeenschappelijke taal was Nederlands en de kinderen gingen met veel plezier naar school. We gaven niet alleen onderwijs, we gingen ook met elkaar sporten. In handballen waren we goed. We werden kampioen van de gemeente en zijn toen naar de Nederlandse schoolfinales geweest in Emmen. Met de bus en weet je, we wonnen. Fantastisch.’
Na Het Palet brak er in 2006 een periode aan waarbij Bernard Veenhuis directeur werd van obs De Elsakker in Westervelde. Aankomende week sluit hij hier een periode van 12 jaar af. Ook een mooie en boeiende periode. ‘Toen ik van start ging hadden we 4 klassen en 120 leerlingen. We hebben nu, net als alle scholen te maken met krimp. We proberen ons op diverse manieren van andere scholen te onderscheiden. Zo waren we de eerste school in Noordenveld met een continu rooster en hebben we veel energie gestoken in onderwijs met de Ipad. De laatste ontwikkeling is dat we nu een Groene Kubusschool zijn. Een school waar groen, duurzaamheid en het doen van projecten voor alle leerjaren. Heel prettig heb ik altijd in deze fases gevonden dat de directie van OPON positief meedacht. Dat geeft vertrouwen dat je als school de goede richting hebt gekozen. Want, we zijn natuurlijk een kleinere school dan De Hekakker in Norg. ‘Dat geeft niet, want het is een goed recht dat ouders kunnen kiezen uit een school die bij hun kind past en dat kan dan best De Elsakker zijn. Sterker nog, onze meeste kinderen komen uit Norg, even fietsen over de Es en je bent in Westervelde. Onze wens is om weer te groeien naar een school met 4 klassen.’
Wie de onderwijsman niet kent van deze kant, weet wellicht dat Bernard Veenhuis 30 jaar lang actief is geweest in Sportstimulering Roden – Noordenveld. ‘In die jaren hebben we heel veel mooie dingen op sportgebied opgezet. Veel gedaan, initiatieven vormgegeven en geïnitieerd. Hierbij lieten we zien dat je in gezamenlijkheid veel kunt doen.’ In het komende jaar staat niet meteen van alles op stapel. ‘Eerst maar even de kat uit de boom kijken voordat we overal in mee gaan.’ Een invulling naar de nieuwe vrije tijd wordt beslist gevonden. Niet te hard van stapel lopen is het devies. ‘Aan verhuizen denken we niet. We hebben hier een vriendenkring en wonen op een mooie plek in Roden aan de Statenlaan. En onze familie is met de auto goed te bereiken. Daar wen je ook aan. Op het huidige adres wordt het komende jaar nog steeds aan huiswerkbegeleiding gedaan voor leerlingen van het voortgezet onderwijs. Een klus die hij samen met zijn vrouw met veel plezier doet. ‘CTRL-V heet dit initiatief en dat doen we nu al enkele jaren. Ik zag dit als een extra uitdaging en het loopt goed, we bereiken met de leerlingen mooie resultaten. Ik heb altijd het onderwijs als erg plezier ervaren. Elke dag met kinderen is weer anders. Ik krijg er energie van en kan terug kijken op een mooie periode.’
