Bij de tied blieven

moi noordenveld

“Het is heel makkelk, zo doej dat”, zee Bart mien leerling oet groep 6.

Het was in de jaoren ningtig van de veurige eeuw. Bart warkte an een warkstuk,

op de computer. Ik zat der bij en keek der naor. Het was niet zo moeilijk, zee e.

Even knippen en plakken. Zien vingers gungen zo rap over het toetsenbord dat e mij het geveuil gaf alsof ik met een goochelaar te maoken har. Ik markte dat e mij met zien toverkunsten compleet de baos was. Ik snapte niks van wat e dee en hoe e dat dee. En der is niks arger dan wanneer de meester het geveuil hef dat e neeit meer de baos is.

Dit veurval zette mij an ’t dèenken. En mij neeit allennig. Veul collega’s hadden zuch ok al achter de oren krabd. De tied van enkel pen en papier, de liempot en de scheer was veurbij. Ok in de schooul was het computertiedpark anbroken.

Wij, warkers in ‘t underwies, mussen dus rap op cursus. Um nog rapper die computertechnieken under de kneei te kriegen. Al was het allennig mor um de jeugd de baos te blieven. Een illusie die wij toendertied nog hadden.

De veraanderings in het underwies bent mekaor daornao rap opvolgd. De krietborden bent van de muur schroefd. Vervangen deur hightech activ-borden.

Neeit allennig um op te schrieven maor ok te gebruken as beeldscharm um de mooiste plaoties en het wereldgebeuren binnen de klas te haolen. Het witte krietie, waor vroouger elke meester met in de buus leuip, is inruild veur de activ-pen. Een stift um in alle kleuren met te schrieven of met te kleuren,

te gummen en aandere kunstgrepen met oet te haolen.

Computer, activ-bord en de Ipad. Het bent geweldige oetvindings , verrieking veur het underwies. En de ontwikkelings op het gebied van de neie media geeit deur. Meester en juf moet blievend leren, zuch bijschooulen um bij te blieven.

Op de hoogte blieven van de neiste ontwikkelings. Terecht, je kunt tenslotte in het underwies neeit stil staon blieven. Wij zit met mekaor midden in de digitaole revolutie. Mor aj dèenkt daj op dit gebied de schoouljeugd de baos bent, leef je in een illusie. Wees bliede aj ze bij kunt holden. Veul volwassenen moet der tied in steken um neie technieken te leren. De jeugd gruit der speuls met op en hef het gewoonweg rapper under de kneei.

Veurige week wur ik daor nog eens met de neus op drukt.

Ik zit met mien kleindochter, groep 5, bij heur thoes in de kaomer op de baank. Heur pap en mam hebt een neie tillevisie kocht met heel veul meugelijkheden. Ik ken ze neeit. Op een gegeven moment hef ze de aofstandbediening, vol met knoppies derop, in de haand. Rap gaon heur vingerdies over die knoppies. Op het beeldscharm flitst beelden en plaoties veurbij. Zie vertelt mij over de warking van aal die knoppies, over oetzendinggemist en nog veul meer. Het doezelt mij veur de ogen. Ik luuster en kiek der naor. Daornao kiek ik heur an. Zie is veur mij as een goochelaar die kan tovern. Ik dèenk an Bart, twintig jaor leden. Mij bekröp weer hetzölfde geveuil van toen en ik dèenk: Verduld … ik moet op cursus!

Jans Geerts

UIT DE KRANT