De vijf mountainbikeroutes van Noordenveld: de stand van zaken
actueel
‘We kiezen voor de Koninklijke weg, daar bereiken we meer mee’
NOORDENVELD – Al 18 jaar wordt er gesproken over vaste ATB-routes in Noordenveld. Het lijkt onderhand de Albertsbaan wel. In 2015 onthulde de gemeente de plannen: vijf mountainbikeroutes van in totaal 67 kilometer door de bossen van Norg, Roden, van Roden naar Veenhuizen en eentje bij de gasopslag in Langelo. Hoewel de financiering van het 250.000 euro kostende project rond is, is er nog geen pad aangelegd. Dat zou komen omdat de gemeente de koninklijke weg bewandelt, verklaart projectleider Harold Veldkamp de inmiddels langdurige geschiedenis.
Noordenveld heeft te maken met verschillende landeigenaren en belangengroepen. En die moeten er allemaal iets van vinden. Dat betekent overleg. Heel veel overleg, volgens Veldkamp die verantwoordelijk is voor het hele project. “Twee jaar geleden zijn we naar buiten getreden met de plannen om vijf vaste routes aan te leggen. In de eerste plaats om meer actieve en sportieve toeristen en recreanten naar Noordenveld te trekken, maar ook om gebruikersgroepen uit elkaar te trekken. Je hebt te maken met wandelaars, fietsers, ruiters en scootmobielers op de bospaden. Die vinden het geen pretje wanneer ze omver gejakkerd worden door mountainbikers. We willen de nieuwe paden zó aantrekkelijk maken, dat het niet meer interessant is om over de reguliere paden te fietsen. Het ‘weg van de verleiding’ noemen we het. We weten allemaal: Nederlanders laten zich niet wegsturen maar wél sturen. ”
In andere delen van het land is daar al veel ervaring mee, volgens Veldkamp die de Utrechtse Heuvelrug als voorbeeld noemt. “Daar is het zó druk, dan weten wij niet eens wat drukte is. In samenwerking met het Staatsbosbeheer zijn daar uitdagende routes aangelegd. En dat werkt fantastisch. Uit onderzoek via data van Strava (een app waarmee sporters onder andere hun gereden routes delen) blijkt dat 99 procent van de moutainbikers de speciaal voor hen aangelegde paden volgt. Ondanks dat het daar extreem druk is met verschillende gebruikers zijn de paden in tamelijk snel tempo aangelegd. In Utrecht hebben ze namelijk te maken met maar één landeigenaar. Dat scheelt een hele hoop overleg. Wij kiezen bewust voor de koninklijke weg, daar bereiken we meer mee. We hebben te maken met partijen als Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, gemeente, sportverenigingen en IVN. Willen niet het verwijt krijgen dat er iemand niet gehoord is. We gaan voor een zo groot mogelijk draagvlak.” Als voorbeeld noemt Veldkamp de Zuursche Duinen, de woningen in het gebied waren vroeger eigendom van de gemeente en zijn nu geprivatiseerd. Voorheen mocht er gefietst worden, nu niet meer. Bewoners ervaren overlast. “We hebben onmiddellijk alle fietsclubs aangeschreven met het verzoek er niet meer te fietsen en te trainen. Daar is gelukkig gehoor aan gegeven. En dat levert goodwill op. Het resultaat is dat we nu weer in gesprek zijn om daar tóch een deel (waar ze zelf geen zicht op hebben maar wel privaat eigendom is) van de vaste route aan te kunnen leggen.”
Er zijn mensen die zich afvragen wat er nu helemaal zo bijzonder is aan een mountainbikepad. En waarom zulke paden zoveel geld moeten kosten. Een paar markeringspaaltjes in de grond en klaar ben je, zou je zeggen. Bovendien, fietsers op dit soort stoere stalen rossen behoeven geen glad geplaveide paadjes toch? “Dat wordt gedacht misschien, maar zo werkt het dus niet. We willen niet dat paden modderig gereden worden. Ligt er modder, fietsen ze eromheen (blubber beschadigt namelijk de tandwielen en ketting). Met als gevolg dat het pad op die plek steeds breder wordt. Op zompige plekken kun je kiezen voor afgraven en verstevigen met leemhoutzand óf overbrugging met vlonders, zoals ze ook in Annen gedaan hebben. Over een archeologische weg in het bos van Annen is het eerste ‘archeoduct’ van Nederland aangelegd. Dat zijn betonnen tegels met houten vlonders eroverheen. Leuk en uitdagend voor de mountainbikers, beschermend voor de kwetsbare delen. De vijf verschillende paden markeren we met routepaaltjes. Het is mogelijk ze afzonderlijk te rijden, maar ze zijn ook via de verbindingsroutes aan elkaar te lussen. Al dat soort dingen kosten geld. De paden laten we aanleggen door vrijwilligers en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, anders waren we zeker nog een paar ton meer kwijt geweest.”
Horeca fietsvriendelijk
Veldkamp verwacht dat de nieuwe routes ook een meerwaarde voor het bedrijfsleven opleveren. “Niet alleen bedrijven in de toeristische en recreatieve sector gaan hiervan profiteren, óók voor horecaondernemers en de fietsenmaker is dit een prachtige ontwikkeling. De horeca zou hier goed op in kunnen spelen door een fietsvriendelijk beleid te voeren. Denk aan een gereedschapspaal waar fietsers even kunnen sleutelen, een afspuitplek of een dwarsbuis waar fietsers het zadel achter kunnen klemmen. Het is belangrijk om het voor de fietsers hier zó aantrekkelijk te maken dat ze langer blijven. Goed voor de economische motor van de gemeente. Daarom willen we de routes ook aan elkaar lussen. Verblijf van een dag levert gemiddeld 33,80 euro per dag op, wanneer iemand even één route fietst 1,27. Voor een kop koffie. We hebben 815.000 wielersporters (waarvan 43 procent mountainbiker) in Nederland die gemiddeld 534 euro per jaar aan hun fiets besteden en 72 tochten rijden. Daar moeten we van profiteren.”
De omgevingsvergunning is ingediend en de routes zijn op hoofdlijnen ingetekend door een ingehuurde routearchitect. Wanneer de vergunning is verleend gaat de routearchitect de vijf trajecten uitvlaggen. “Daarna lopen we met de landeigenaren de routes na. Kan iedereen ermee leven, dan starten we met de aanleg.” Veldkamp hoopt dat de eerste route voor het einde van het jaar klaar is, het volledige traject zou begin 2019 klaar moeten zijn: een route van 6,2 kilometer door het Mensingebos, één van 3,5 kilometer langs de gasopslag bij Langelo, een route van 36 kilometer van Roden naar Veenhuizen, een van 15 kilometer door de Oosterduinen in Norg en een pad van 6 kilometer door de Langeloërduinen. De route door Mensinge levert de meeste discussie op, weet Veldman. “Wat de bezwaren zijn? Dat varieert van: ‘moet dat nou op deze postzegel’ tot mensen die principieel bezwaar hebben tegen mountainbikers in het bos.” Mocht Veldkamp het voorjaar van 2019 halen, zijn we 20 jaar verder. Komt het project aardig in de buurt van de Albertsbaan. Maar als het dan nét zo mooi wordt, zeurt niemand er meer over.
‘We kiezen voor de Koninklijke weg, daar bereiken we meer mee’
NOORDENVELD – Al 18 jaar wordt er gesproken over vaste ATB-routes in Noordenveld. Het lijkt onderhand de Albertsbaan wel. In 2015 onthulde de gemeente de plannen: vijf mountainbikeroutes van in totaal 67 kilometer door de bossen van Norg, Roden, van Roden naar Veenhuizen en eentje bij de gasopslag in Langelo. Hoewel de financiering van het 250.000 euro kostende project rond is, is er nog geen pad aangelegd. Dat zou komen omdat de gemeente de koninklijke weg bewandelt, verklaart projectleider Harold Veldkamp de inmiddels langdurige geschiedenis.
Noordenveld heeft te maken met verschillende landeigenaren en belangengroepen. En die moeten er allemaal iets van vinden. Dat betekent overleg. Heel veel overleg, volgens Veldkamp die verantwoordelijk is voor het hele project. “Twee jaar geleden zijn we naar buiten getreden met de plannen om vijf vaste routes aan te leggen. In de eerste plaats om meer actieve en sportieve toeristen en recreanten naar Noordenveld te trekken, maar ook om gebruikersgroepen uit elkaar te trekken. Je hebt te maken met wandelaars, fietsers, ruiters en scootmobielers op de bospaden. Die vinden het geen pretje wanneer ze omver gejakkerd worden door mountainbikers. We willen de nieuwe paden zó aantrekkelijk maken, dat het niet meer interessant is om over de reguliere paden te fietsen. Het ‘weg van de verleiding’ noemen we het. We weten allemaal: Nederlanders laten zich niet wegsturen maar wél sturen. ”
In andere delen van het land is daar al veel ervaring mee, volgens Veldkamp die de Utrechtse Heuvelrug als voorbeeld noemt. “Daar is het zó druk, dan weten wij niet eens wat drukte is. In samenwerking met het Staatsbosbeheer zijn daar uitdagende routes aangelegd. En dat werkt fantastisch. Uit onderzoek via data van Strava (een app waarmee sporters onder andere hun gereden routes delen) blijkt dat 99 procent van de moutainbikers de speciaal voor hen aangelegde paden volgt. Ondanks dat het daar extreem druk is met verschillende gebruikers zijn de paden in tamelijk snel tempo aangelegd. In Utrecht hebben ze namelijk te maken met maar één landeigenaar. Dat scheelt een hele hoop overleg. Wij kiezen bewust voor de koninklijke weg, daar bereiken we meer mee. We hebben te maken met partijen als Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, gemeente, sportverenigingen en IVN. Willen niet het verwijt krijgen dat er iemand niet gehoord is. We gaan voor een zo groot mogelijk draagvlak.” Als voorbeeld noemt Veldkamp de Zuursche Duinen, de woningen in het gebied waren vroeger eigendom van de gemeente en zijn nu geprivatiseerd. Voorheen mocht er gefietst worden, nu niet meer. Bewoners ervaren overlast. “We hebben onmiddellijk alle fietsclubs aangeschreven met het verzoek er niet meer te fietsen en te trainen. Daar is gelukkig gehoor aan gegeven. En dat levert goodwill op. Het resultaat is dat we nu weer in gesprek zijn om daar tóch een deel (waar ze zelf geen zicht op hebben maar wel privaat eigendom is) van de vaste route aan te kunnen leggen.”
Er zijn mensen die zich afvragen wat er nu helemaal zo bijzonder is aan een mountainbikepad. En waarom zulke paden zoveel geld moeten kosten. Een paar markeringspaaltjes in de grond en klaar ben je, zou je zeggen. Bovendien, fietsers op dit soort stoere stalen rossen behoeven geen glad geplaveide paadjes toch? “Dat wordt gedacht misschien, maar zo werkt het dus niet. We willen niet dat paden modderig gereden worden. Ligt er modder, fietsen ze eromheen (blubber beschadigt namelijk de tandwielen en ketting). Met als gevolg dat het pad op die plek steeds breder wordt. Op zompige plekken kun je kiezen voor afgraven en verstevigen met leemhoutzand óf overbrugging met vlonders, zoals ze ook in Annen gedaan hebben. Over een archeologische weg in het bos van Annen is het eerste ‘archeoduct’ van Nederland aangelegd. Dat zijn betonnen tegels met houten vlonders eroverheen. Leuk en uitdagend voor de mountainbikers, beschermend voor de kwetsbare delen. De vijf verschillende paden markeren we met routepaaltjes. Het is mogelijk ze afzonderlijk te rijden, maar ze zijn ook via de verbindingsroutes aan elkaar te lussen. Al dat soort dingen kosten geld. De paden laten we aanleggen door vrijwilligers en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, anders waren we zeker nog een paar ton meer kwijt geweest.”
Horeca fietsvriendelijk
Veldkamp verwacht dat de nieuwe routes ook een meerwaarde voor het bedrijfsleven opleveren. “Niet alleen bedrijven in de toeristische en recreatieve sector gaan hiervan profiteren, óók voor horecaondernemers en de fietsenmaker is dit een prachtige ontwikkeling. De horeca zou hier goed op in kunnen spelen door een fietsvriendelijk beleid te voeren. Denk aan een gereedschapspaal waar fietsers even kunnen sleutelen, een afspuitplek of een dwarsbuis waar fietsers het zadel achter kunnen klemmen. Het is belangrijk om het voor de fietsers hier zó aantrekkelijk te maken dat ze langer blijven. Goed voor de economische motor van de gemeente. Daarom willen we de routes ook aan elkaar lussen. Verblijf van een dag levert gemiddeld 33,80 euro per dag op, wanneer iemand even één route fietst 1,27. Voor een kop koffie. We hebben 815.000 wielersporters (waarvan 43 procent mountainbiker) in Nederland die gemiddeld 534 euro per jaar aan hun fiets besteden en 72 tochten rijden. Daar moeten we van profiteren.”
De omgevingsvergunning is ingediend en de routes zijn op hoofdlijnen ingetekend door een ingehuurde routearchitect. Wanneer de vergunning is verleend gaat de routearchitect de vijf trajecten uitvlaggen. “Daarna lopen we met de landeigenaren de routes na. Kan iedereen ermee leven, dan starten we met de aanleg.” Veldkamp hoopt dat de eerste route voor het einde van het jaar klaar is, het volledige traject zou begin 2019 klaar moeten zijn: een route van 6,2 kilometer door het Mensingebos, één van 3,5 kilometer langs de gasopslag bij Langelo, een route van 36 kilometer van Roden naar Veenhuizen, een van 15 kilometer door de Oosterduinen in Norg en een pad van 6 kilometer door de Langeloërduinen. De route door Mensinge levert de meeste discussie op, weet Veldman. “Wat de bezwaren zijn? Dat varieert van: ‘moet dat nou op deze postzegel’ tot mensen die principieel bezwaar hebben tegen mountainbikers in het bos.” Mocht Veldkamp het voorjaar van 2019 halen, zijn we 20 jaar verder. Komt het project aardig in de buurt van de Albertsbaan. Maar als het dan nét zo mooi wordt, zeurt niemand er meer over.
