De vis wordt duur betaald
[on] genode gast
RODEN – Daar was ie weer: de traditionele veiling van het eerste vaatje Hollandse Nieuwe in Het Wapen van Drenthe en zoals gebruikelijk georganiseerd door ’t Vishuys, Cruwijn en uiteraard ook Het Wapen zelf. Ook niet nieuws was dat de opbrengst telkens naar een ander goed doel gaat, een plaatselijk goed doel. Mooier kan niet. En dus waren de mensen achter de Treftuin die in Roden aangelegd wordt, heel benieuwd naar hoeveel euro’s zij op hun bankrekening bij konden schrijven aan het einde van de avond.
Voor dat einde van die avond er was, moest er echter heel wat gebeuren. En: Pieter van den Bosch was veilingmeester. Dan weet je een paar dingen zeker: dan duurt het even, maar dan krijg je ook wat. Pieter bezit de gave om een veiling die muurvast lijkt te zitten, door een simpele opmerking toch weer nieuw leven in te blazen, zoals hij dat al eerder demonstreerde. Het was woensdagavond niet anders. Van den Bosch kon niet zomaar zijn gang gaan maar werd streng gecontroleerd door zijn tegenpool: de immer ingetogen – behalve als dirigent- Jan Willem van der Woude. Laatstgenoemde constateerde geen onregelmatigheden tijdens de avond, die voortreffelijk georganiseerd was. De veiling in Roden zit wat anders in elkaar dan een normale veiling. Bied je, dan ben je dat geld kwijt, dat is wel het belangrijkste verschil. Niet anders was het verloop van de veiling. Meestal start het wat moeizaam, lijken de aanwezigen geen belangstelling te hebben en zo ineens schieten de bedragen omhoog. Ook dat was nu niet anders. Ook al niet anders was de kwaliteit van de vis. Kenners, en die waren er, noemden het werkelijk zalig, doch een beetje vet. Waarvan akte. Frens Sikkema was er woensdag wel, hij stak slechts zijn vinger omhoog richting barbediende als hij zijn glas leeg had. Jan Buiter was wat later en verscheen bovendien zonder Hennie. Met vrouw Jelleke was Wim Liewes, bekend van vooral het gelijknamige autobedrijf, dé specialist in Opel. Jan van der Heijden (van de bloemen en kunstwerken inderdaad) liet zijn gezicht zien en zijn stem horen, zoals ook Bert Rijks van de partij was. Misschien dat hij de notaris van dienst (van der Woude dus) weer controleerde. Wie het weet mag het zeggen. Ook gezien: Lammert Kalfsbeek, voorzitter Volksvermaken en voorzitter van het organisatiecomité van ‘Roden Proeft’ , het nieuwe evenement dat zaterdag 1 juli plaatsvindt, maar waarvan het voorspel al deze week begint. Stephan Bulthuis was vorig jaar de gebraden haan met het hoogste bod, nu niet. Hij was er wel en liet zich de vis terecht goed smaken. Ook Paul Reiné van Enjoy was te gast, net als Rieks Perdok, aftredend bestuurslid van stichting Landgoed Mensinge maar nog zeker wel maatschappelijk actief en betrokken. Pieter Waninge van de skischool was er, net als uiteraard Bertjan Stadman en Bart de Vries. En geruststellend was zeker ook de gedachte dat Benjamin Berghuis er ook was. Mocht er ondanks de aanwezigheid van twee notarissen toch iets mis gaan, kon hij in elk geval meteen juridische bijstand bieden. Roel Kuper, Mister Egg Run, was ook al in de Agterzaal present, net als Tanja Haseloop, voormalig wethouder en thans manager van de Noordenveldse Uitdaging en zelfstandig ondernemer. En ja, daar heeft ze tijd voor ondanks haar raadswerk en nog wat andere nevenfuncties. Freddy van Unen (Rabobank) is er doorgaans ook, al wisten een aantal aanwezigen te melden dat er vorig jaar een dame namens die bank was. En die dame had nogal wat indruk gemaakt op deze en genen, al wist niemand haar naam nog. Jan Donkelaar was er namens WiN, betrokken bij het goede doel: de Treftuin. Uiteraard werd het goede doel toegelicht en leverde Paul Reiné alvast de zo gewenste kleding. Op die kleding voor de medewerkers van de Treftuin zal het logo van Wilner (Vleeswaren) komen, want hij bood uiteindelijk het meest na een nek-aan-nekrace met Wim Liewes. Eltjo Boon was wat laat, maar zelfs dat mocht de pret niet drukken. Kortom: een perfecte avond met een totale opbrengst van 2.555 euro. Je had de lachende gezichten van de mensen van de Treftuin moeten zien. Organisatie? Een 10. Sfeer? Een 10. Pieter? Een tien. Datzelfde cijfer gaat ook naar de bediening, de vis en de traditie op zich. Iets om te koesteren en in stand te houden.
Voor dat einde van die avond er was, moest er echter heel wat gebeuren. En: Pieter van den Bosch was veilingmeester. Dan weet je een paar dingen zeker: dan duurt het even, maar dan krijg je ook wat. Pieter bezit de gave om een veiling die muurvast lijkt te zitten, door een simpele opmerking toch weer nieuw leven in te blazen, zoals hij dat al eerder demonstreerde. Het was woensdagavond niet anders. Van den Bosch kon niet zomaar zijn gang gaan maar werd streng gecontroleerd door zijn tegenpool: de immer ingetogen – behalve als dirigent- Jan Willem van der Woude. Laatstgenoemde constateerde geen onregelmatigheden tijdens de avond, die voortreffelijk georganiseerd was. De veiling in Roden zit wat anders in elkaar dan een normale veiling. Bied je, dan ben je dat geld kwijt, dat is wel het belangrijkste verschil. Niet anders was het verloop van de veiling. Meestal start het wat moeizaam, lijken de aanwezigen geen belangstelling te hebben en zo ineens schieten de bedragen omhoog. Ook dat was nu niet anders. Ook al niet anders was de kwaliteit van de vis. Kenners, en die waren er, noemden het werkelijk zalig, doch een beetje vet. Waarvan akte. Frens Sikkema was er woensdag wel, hij stak slechts zijn vinger omhoog richting barbediende als hij zijn glas leeg had. Jan Buiter was wat later en verscheen bovendien zonder Hennie. Met vrouw Jelleke was Wim Liewes, bekend van vooral het gelijknamige autobedrijf, dé specialist in Opel. Jan van der Heijden (van de bloemen en kunstwerken inderdaad) liet zijn gezicht zien en zijn stem horen, zoals ook Bert Rijks van de partij was. Misschien dat hij de notaris van dienst (van der Woude dus) weer controleerde. Wie het weet mag het zeggen. Ook gezien: Lammert Kalfsbeek, voorzitter Volksvermaken en voorzitter van het organisatiecomité van ‘Roden Proeft’ , het nieuwe evenement dat zaterdag 1 juli plaatsvindt, maar waarvan het voorspel al deze week begint. Stephan Bulthuis was vorig jaar de gebraden haan met het hoogste bod, nu niet. Hij was er wel en liet zich de vis terecht goed smaken. Ook Paul Reiné van Enjoy was te gast, net als Rieks Perdok, aftredend bestuurslid van stichting Landgoed Mensinge maar nog zeker wel maatschappelijk actief en betrokken. Pieter Waninge van de skischool was er, net als uiteraard Bertjan Stadman en Bart de Vries. En geruststellend was zeker ook de gedachte dat Benjamin Berghuis er ook was. Mocht er ondanks de aanwezigheid van twee notarissen toch iets mis gaan, kon hij in elk geval meteen juridische bijstand bieden. Roel Kuper, Mister Egg Run, was ook al in de Agterzaal present, net als Tanja Haseloop, voormalig wethouder en thans manager van de Noordenveldse Uitdaging en zelfstandig ondernemer. En ja, daar heeft ze tijd voor ondanks haar raadswerk en nog wat andere nevenfuncties. Freddy van Unen (Rabobank) is er doorgaans ook, al wisten een aantal aanwezigen te melden dat er vorig jaar een dame namens die bank was. En die dame had nogal wat indruk gemaakt op deze en genen, al wist niemand haar naam nog. Jan Donkelaar was er namens WiN, betrokken bij het goede doel: de Treftuin. Uiteraard werd het goede doel toegelicht en leverde Paul Reiné alvast de zo gewenste kleding. Op die kleding voor de medewerkers van de Treftuin zal het logo van Wilner (Vleeswaren) komen, want hij bood uiteindelijk het meest na een nek-aan-nekrace met Wim Liewes. Eltjo Boon was wat laat, maar zelfs dat mocht de pret niet drukken. Kortom: een perfecte avond met een totale opbrengst van 2.555 euro. Je had de lachende gezichten van de mensen van de Treftuin moeten zien. Organisatie? Een 10. Sfeer? Een 10. Pieter? Een tien. Datzelfde cijfer gaat ook naar de bediening, de vis en de traditie op zich. Iets om te koesteren en in stand te houden.
