Een juweeltje
Puur natuur
Voorlopig moeten we nog even wachten voordat we een tafereeltje als hierboven kunnen zien. Het zijn Landkaartjes, een fraai getekende dagvlinder die zich in twee gedaantes vertoont. Vanaf half april vliegt de eerste generatie waarvan de vlinders een zwart/oranje gekleurde bovenzijde hebben en vanaf juli verschijnt de tweede generatie die zwart/wit is getekend. In sommige jaren volgt later nog wel eens een derde generatie waarvan de verschijning een mengvorm van beide is.
Op de foto van Bertus van der Velde ziet u dat dit Landkaartjes van de tweede generatie zijn. Het duurt dus nog meer dan een halfjaar voordat u een dergelijk schouwspel misschien krijgt te zien. Het is namelijk wel tamelijk spectaculair dat zoveel vlinders van deze soort op een kluitje zitten. Het is overigens wel een ’gewone’ vlinder die u in uw eigen omgeving kunt aantreffen. Andere ’gewone’ vlinders zijn bijvoorbeeld Atalanta, Klein koolwitje, Kleine vos en Dagpauwoog. Het zijn algemene soorten waarmee het goed gaat en net als het Landkaartje op de foto zijn daarvan vaak veel exemplaren te zien op een erkende nectarplant als de Buddleja. Misschien dat het Klein koolwitje iets minder talrijk daarop afkomt en dat geldt ook voor de Gehakkelde aurelia. Dat is trouwens wel weer een soort waar het steeds beter mee gaat. Waar het de laatste jaren duidelijk minder mee gaat is het Groot koolwitje.
Het is wijsheid dat ik ontleen aan de nieuw verschenen Drentse dagvlinderatlas. De kop boven deze column verwijst ernaar, want het is een prachtig boek geworden. Niet alleen vanwege de fraai vormgegeven uitvoering met schitterende foto’s, maar ook vanwege de zeer overzichtelijke inhoud met alles verklarende kaartjes, statistieken en gedegen teksten. Daar ga ik hier nu niet uitgebreid over uitweiden, want het boek is vanaf heden voor eenieder te koop. Dat kan online via de Vlinderwerkgroep Drenthe, maar u kunt het boek ook aanschaffen bij Boekhandel Daan Nijman in de Heerestraat in Roden. Voor de prijs, slechts 20 euro, hoeft u het niet te laten. De foto boven dit stukje is trouwens niet willekeurig gekozen, want ook de omslag van deze verspreidingsatlas wordt gesierd met een foto van een Landkaartje, maar dan met de afbeelding van deze vlinder van de eerste generatie.
De presentatie van deze atlas vond afgelopen zaterdag plaats in Zwiggelte en uiteraard met de nodige sprekers. Naast mensen van de werkgroep zelf en van de Vlinderstichting is het een onvermijdelijk gegeven dat er een hotemetoot van de provincie opdraaft voor een toespraakje. Nog niet zo lang geleden nam Ali Edelenbosch als gedeputeerde de honneurs waar en zij kweet zich als natuurliefhebber altijd op gepaste wijze van deze taak. Met haar opvolger Rein Munniksma werd al een andere koers ingezet op het provinciale natuurbeleid en ook hij is alweer opgevolgd. Nu is Henk Jumelet de verantwoordelijke gedeputeerde, maar hij was zaterdag wegens omstandigheden afwezig. Zijn taak werd vervuld door Henk Brink. Brink leerde ik kennen toen alle Zomereiken langs de Hoofdweg naar (en in) Veenhuizen gekapt dreigden te worden. Tijdens een overleg daarover hield ik geen prettige indruk van de man over. Een praatjesmaker vond ik hem en dat is na zaterdag alleen maar versterkt. Tijdens de presentatie werd door enkele sprekers onder andere gesproken over de teloorgang van de vlinderstand op het boerenland. Eerst algemeen voorkomende vlinders zijn daar in rap tempo aan het verdwijnen met als exponenten daarvan de Argusvlinder en het Oranje zandoogje. Misschien dat Brink zich voelde aangesproken, want hij is vooral (ex)boer en als (ex)LTO-er nog altijd een behartiger van boerenbelangen. Hij praat (te) snel en plots ging het mis toen hij het had over ”het afbouwen van natuur”. Ik kwalificeerde het als een freudiaanse verspreking. Iets later probeerde hij het middels toezeggingen goed te maken, maar toen een dame achter mij gevat riep: ”En dat dan wel waarmaken hè”, bond hij al in. Nu is het gebruikelijk dat alle sprekers op zo’n bijeenkomst worden beloond met gepast applaus. Maar bij Brink klapte de helft van de circa 130 mensen niet. Een pijnlijke confrontatie waar hij hopelijk iets van opsteekt.
Op de foto van Bertus van der Velde ziet u dat dit Landkaartjes van de tweede generatie zijn. Het duurt dus nog meer dan een halfjaar voordat u een dergelijk schouwspel misschien krijgt te zien. Het is namelijk wel tamelijk spectaculair dat zoveel vlinders van deze soort op een kluitje zitten. Het is overigens wel een ’gewone’ vlinder die u in uw eigen omgeving kunt aantreffen. Andere ’gewone’ vlinders zijn bijvoorbeeld Atalanta, Klein koolwitje, Kleine vos en Dagpauwoog. Het zijn algemene soorten waarmee het goed gaat en net als het Landkaartje op de foto zijn daarvan vaak veel exemplaren te zien op een erkende nectarplant als de Buddleja. Misschien dat het Klein koolwitje iets minder talrijk daarop afkomt en dat geldt ook voor de Gehakkelde aurelia. Dat is trouwens wel weer een soort waar het steeds beter mee gaat. Waar het de laatste jaren duidelijk minder mee gaat is het Groot koolwitje.
Het is wijsheid dat ik ontleen aan de nieuw verschenen Drentse dagvlinderatlas. De kop boven deze column verwijst ernaar, want het is een prachtig boek geworden. Niet alleen vanwege de fraai vormgegeven uitvoering met schitterende foto’s, maar ook vanwege de zeer overzichtelijke inhoud met alles verklarende kaartjes, statistieken en gedegen teksten. Daar ga ik hier nu niet uitgebreid over uitweiden, want het boek is vanaf heden voor eenieder te koop. Dat kan online via de Vlinderwerkgroep Drenthe, maar u kunt het boek ook aanschaffen bij Boekhandel Daan Nijman in de Heerestraat in Roden. Voor de prijs, slechts 20 euro, hoeft u het niet te laten. De foto boven dit stukje is trouwens niet willekeurig gekozen, want ook de omslag van deze verspreidingsatlas wordt gesierd met een foto van een Landkaartje, maar dan met de afbeelding van deze vlinder van de eerste generatie.
De presentatie van deze atlas vond afgelopen zaterdag plaats in Zwiggelte en uiteraard met de nodige sprekers. Naast mensen van de werkgroep zelf en van de Vlinderstichting is het een onvermijdelijk gegeven dat er een hotemetoot van de provincie opdraaft voor een toespraakje. Nog niet zo lang geleden nam Ali Edelenbosch als gedeputeerde de honneurs waar en zij kweet zich als natuurliefhebber altijd op gepaste wijze van deze taak. Met haar opvolger Rein Munniksma werd al een andere koers ingezet op het provinciale natuurbeleid en ook hij is alweer opgevolgd. Nu is Henk Jumelet de verantwoordelijke gedeputeerde, maar hij was zaterdag wegens omstandigheden afwezig. Zijn taak werd vervuld door Henk Brink. Brink leerde ik kennen toen alle Zomereiken langs de Hoofdweg naar (en in) Veenhuizen gekapt dreigden te worden. Tijdens een overleg daarover hield ik geen prettige indruk van de man over. Een praatjesmaker vond ik hem en dat is na zaterdag alleen maar versterkt. Tijdens de presentatie werd door enkele sprekers onder andere gesproken over de teloorgang van de vlinderstand op het boerenland. Eerst algemeen voorkomende vlinders zijn daar in rap tempo aan het verdwijnen met als exponenten daarvan de Argusvlinder en het Oranje zandoogje. Misschien dat Brink zich voelde aangesproken, want hij is vooral (ex)boer en als (ex)LTO-er nog altijd een behartiger van boerenbelangen. Hij praat (te) snel en plots ging het mis toen hij het had over ”het afbouwen van natuur”. Ik kwalificeerde het als een freudiaanse verspreking. Iets later probeerde hij het middels toezeggingen goed te maken, maar toen een dame achter mij gevat riep: ”En dat dan wel waarmaken hè”, bond hij al in. Nu is het gebruikelijk dat alle sprekers op zo’n bijeenkomst worden beloond met gepast applaus. Maar bij Brink klapte de helft van de circa 130 mensen niet. Een pijnlijke confrontatie waar hij hopelijk iets van opsteekt.
