‘En dat terwijl ik dus geen noot kan lezen’

Afbeelding
actueel
Bijzondere mijlpaal Jan Eekhoff
NIEUW RODEN – Op sommige mensen krijgt de factor tijd ogenschijnlijk nooit vat. Dat geldt zeker voor Jan Eekhoff uit Nieuw Roden. Hij is ondertussen 85 jaar, maar daar is weinig van te merken. Hij zingt, hij rijdt nog gewoon in de auto naar Peize of Norg en is een graag geziene gast op het voetbalveld. Eekhoff is er niet de man naar om te ‘snakken’, met eigen eer en roem de boer op te gaan. Maar toch: op vrijdag 28 april is hij hét middelpunt van een jubileumconcert. Jan is namelijk al 65 jaar lid van de Bond van Koren, en dat terwijl hij zelf nooit een noot heeft kunnen lezen. Het Rodens Mannenkoor bedacht dat het mooi zou zijn om Jan samen met zijn drie koren op te laten treden: Het Rodens Mannenkoor dus, ’t Hullenkoor en shantykoor de Landrotten. En dat staat dus te gebeuren, de 28e in Op de Helte in Roden (20.00 uur)
Jan woont, zoals iedereen weet, aan de Terheijlsterweg. Al bijna heel zijn leven. Zijn ouders bouwden het huis voor een fors bedrag: 1400 gulden. ‘Och, als je dat toen toch allemaal geweten had, had je de gehele Terheijlsterweg gekocht’, lacht Jan, in zijn ‘territorium’. De bijkeuken dus. ‘Ik heb hier alles. De televisie, ik kan eten maken, een tafeltje en ik kan mooi vanuit de stoel richting de weg kijken. Ik red me hier best. Soms kom ik niet eens verder dan deze ruimte’, zegt Jan, die telkens weer meldt vooral niet te willen snakken.
Toen Jan nog Jantje was, zat het zingen er al in. Op school al, en dus baalde hij van het feit dat de meisjes mochten zingen, terwijl de jongens moesten tekenen. ‘Ik vond dat niet eerlijk. Meten met twee maten. Ik heb op een bepaald moment de bel van de school kapot geslagen. Toen de directeur kwam en vroeg naar het waarom, heb ik hem verteld dat ik liever wilde zingen. Nou, dat was toen dus geregeld. Had ik het dus voor elkaar.’
Jan’s eerste koor was Excelsior in Nieuw Roden. Het koor bestond ongeveer een halve eeuw. ‘Op een gegeven moment was ik nog de enige tenor. Er was te weinig animo. We hebben van alles geprobeerd, maar het hield gewoon op. Prompt begonnen iets later de Briljantjes. Ze vroegen mij ook. Heb ik dus geweigerd. Zij wilden toen niet bij Excelsior zingen, ik nu niet bij de Briljantjes. Ondertussen had ik me wel aangesloten bij het Rodens Mannenkoor. Achteraf gezien had ik dat veel eerder moeten doen. Had ook gekund, want de repetities waren op verschillende dagen. Het is me vanaf de eerste dag prima bevallen bij dat koor. Nog weer later ben ik ook bij ’t Hullenkoor gaan zingen en dus bij shantykoor de Landrotten. Onvergelijkbaar natuurlijk, maar bij alle drie de koren voel ik me prettig. Ik vind het nog steeds geweldig om te zingen. Samen iets moois neerzetten, genieten van de klanken. En ook het treffen van je vrienden, het sociale aspect dus. Is ook heel belangrijk. Gelukkig kan ik nog goed meekomen. Ook qua longinhoud. Geen enkele probleem nog hoor, al besef ik dat er een moment komt dat het allemaal wat minder zal worden. Dat het eens stopt. Maar daar denk ik nog niet aan. Ik sta positief in het leven en ga door zo lang het kan. Ik ben en blijf actief, doe leuke dingen. Ik ken geen stress en weet je wat ook mooi is? Volgende week zaterdag beginnen de duiven weer. Ik durf het niet met zekerheid te zeggen, maar ik  denk dat ik weer goede duiven heb die best eens hoge ogen kunnen gaan gooien. Ik heb er wel vertrouwen in.’
Jan is blij met het jubileumconcert. ‘ Ik vernam op een bepaald moment dat ze iets wilden gaan doen. Ik heb meteen gezegd dat ik alles prima zou vinden. Harry Slagter van het Rodens Mannenkoor is de grote initiator. Prachtig dat hij en al die anderen dit speciaal voor mij doen. Er komt hoog bezoek, zo heb ik in de wandelgangen vernomen. Nou ja, ik hoop in elk geval dat het een leuke avond wordt. De koren zijn heel verschillend, de mensen horen dus ook verschillende genres. Zeker de moeite waard dus.’ Jan is al 65 jaar lid van de Bond van Koren zeg maar de KNVB van de muziekwereld. ‘Ook van de bond komen geloof ik wat heren langs. Wist je trouwens dat ik nooit een repetitie oversla? Nee hoor, ook niet als er een verjaardag is. Ik kom altijd, en als er een feestje is dan ga ik na de pauze weg. Mijn familie weet dat ook. ‘Oh Jan, die komt tegen 21.15 uur, die moet eerst zingen’. Ze bewaren wel een gebakje voor me. Ik vind het niet meer dan normaal om altijd te repeteren. Hoort zo, je gezicht laten zien.’
Jan is, nadat hij nogmaals heeft gezegd dat hij beslist niet op wil scheppen, een tevreden man. Hij is actief, doet leuke dingen, koestert zijn duifjes en er staat altijd een stoel op het voetbalveld voor hem klaar. Hij komt graag in Roden, rijdt auto en speciaal voor hem wordt er dus een jubileumconcert georganiseerd. ‘Ach ja, prachtig. Ben ik dankbaar voor, zoals ik het echt geweldig vind dat iedereen zoveel moeite voor mij doet. Jullie ook.’
Jan loopt bij het afscheid naar de schuur, doet de koelkast open en snijdt met een mesje een verpakking open. Hij tovert een droge worst tevoorschijn. ‘Voor wat hoort wat’, zegt hij.|
Jubileumconcert Jan Eekhoff, vrijdag 28 april, 20.00 uur in Op de Helte in Roden. Met het Rodens Mannenkoor, ’t Hullenkoor en shantykoor de Landrotten. Entree: acht euro, inclusief koffie of thee.
 

UIT DE KRANT

Lees ook