Hongerige Wolf
Nadat de ’wilde’ Wolf na een tocht door Drenthe en Groningen de grens weer overstak (Sehnsucht nach der Heimat?) zat ik me af te vragen of hij onderweg ook nog even in Hongerige Wolf is geweest. U weet wel, het gehucht even ten noorden van Finsterwolde dat vooral bekend werd door de rubriek ’Van Hongerige Wolf naar Schapenbout’ in het t.v.-programma ’Man bijt hond’.
Het zou zomaar kunnen, want de Wolf liep immers van de Eemshaven weer terug naar Duitsland waar hij ten oosten van Oldenburg opdook. In ieder geval is hij dichtbij geweest. Nou heb ik het hier over hij, maar daar was toch wel twijfel over. Een mevrouw meldde: ”Ik heb er onder niets zien hangen”. Aangezien er volgens mij geen ’klein geschapen’ wolven zijn en ik het dier goed heb bekeken (en ook niets zag hangen) houd ik het er ook op dat het een wolvin was die hier rondliep. Bij de vele berichten in de media was er ook één die meldde dat wolven per dag 4 kilo vlees eten. Dat leek me rijkelijk veel en heb daarom maar eens geïnformeerd bij boswachter (en zoogdierenspecialist) Aaldrik Pot. Van hem is trouwens de foto boven dit stukje. Aaldrik vertelde dat ze gemiddeld 1 tot 3,5 kilo eten, maar soms zelfs wel 10 kilo kunnen verstouwen. Daar kunnen ze dan wel een weekje op teren. Omdat de Wolf waarschijnlijk vooral wegen heeft gevolgd vermoedde Aaldrik dat het dier vooral verkeersslachtoffers heeft gegeten. Met de afstanden die werden afgelegd, met gemak meer dan 50 km per dag, moet je er immers wel voor zorgen dat je de nodige calorieën binnenkrijgt. Er werd driftig op los gespeculeerd hoeveel draagkracht er is in Nederland voor wolven. Ik las ergens dat er plek is voor wel 10 roedels (tot 10 dieren). Ecoloog Erwin van Maanen, die voor IVN Roden een lezing over wolven verzorgde, had het over misschien 2 roedels van enkele dieren. Er zijn weliswaar genoeg prooien (reeën, herten, zwijnen e.d.), maar Nederland is te druk, te vol voor veel meer roedels. Deze wolf (verkenner) had dat in ieder geval gauw door en is weer terug in Duitsland waar wel ruimte en rust is.
Toverhazelaar Regelmatig reageren mensen naar aanleiding van één van mijn columns. Het is altijd prettig te weten dat ze met aandacht worden gelezen en de vele positieve reacties (soms enkele negatieve) zijn een stimulans om ermee door te gaan. Een aardig en vooral bijzonder bericht volgde na het stukje over de Toverhazelaar van vorige week. Een mevrouw bedankte me voor het leuke, informatieve stukje en meldde:”Het is een boompje waar ik al heel lang iets mee heb. Ik heb zelfs in mijn testament staan dat mijn as begraven moet worden in een tuin en daarop moet een toverhazelaar gepoot worden. Zo is de kringloop weer rond en kunnen mijn nakomelingen ieder voorjaar (winter) als de boom bloeit even aan mij denken. Dat vind ik een mooie gedachte.”
Waterschapsverkiezingen Op voorhand meld ik dat eenieder zelf moet weten op welke partij hij/zij stemt. Sommigen vinden dat het IVN zich moet beperken tot (natuur)educatie en zich niet moet bemoeien met politieke zaken, maar dat is een achterhaalde gedachte. Met betrekking tot de waterschapsverkiezingen zou ik liever zien dat de politiek zich er buiten houdt; laat dat over aan de verschillende belangenorganisaties. Daar wordt echter door de meeste politieke partijen anders over gedacht. Toch zijn er partijen (zoals D66 en GroenLinks) die dit liever overlaten aan Water Natuurlijk (lijst 1 bij waterschap Noorderzijlvest). Deze club was mede een initiatief van tal van andere organisaties, zoals Natuurmonumenten, de 12 Landschappen, de provinciale natuur- en milieufederaties, Sportvisserij Nederland, Bond Heemschut, Wandelnet, Vogelbescherming Nederland, de Vlinderstichting en een trits aan andere (natuur)organisaties, waaronder het IVN. Zij zien in Water Natuurlijk de beste waterschapspartij die opkomt voor natuur, milieu, landschap en recreatie. En uiteraard, net als de andere partijen, ook voor schoon en betaalbaar water. Maar nogmaals, in het stemhokje bepaalt u zelf uw keus.