‘Ieder heeft zijn eigen ding, maar die passie voor dansen hebben we gemeen’

actueel
Dames dansgroep in de bloemen en bubbels gezet
 
RODEN – Bloemen en bubbels wachtten terecht afgelopen woensdagavond op de dames van dansgroep Candy Soda Popcorn. André Barels van het Fitnesscentrum Roden roemde de ‘wereldprestatie’ van de dames die een weekend eerder op het Glascow UDO World Championship een negende plek wisten te bemachtigen. Een negende plek dus tussen de állerbeste teams van de wereld. En dus stond hier in Roden een team van wereldklasse te glimmen en te lachen. Met een trotse trainster in het midden: “Ik kan ze alleen maar stimuleren het maximale eruit te halen en als dat dan lukt, dan ben je zó trots.”
Aan het woord is Madelon de Vries, de trainster van deze elfkoppige dansformatie. Ze heeft drukke maanden achter de rug, want met dit Wereldkampioenschap in zich werd er de hele zomer door drie keer per week getraind. Na een kwalificatie voor het Europese Kampioenschap en daar een prachtige zesde plek mochten de meiden naar dit Wereld Kampioenschap en dat was niet niks. De dames dansen een choreografie van de hand van Madelon waarin verschillende stijlen worden gecombineerd. “Streetdance en hiphop, maar ook een stukje house en vogue-ing”, aldus de trainster. Het is één van de sterke punten van dit team, die combinatie van stijlen. En wat ze verder goed maakt? “Die gedrevenheid. Ik noem het altijd een zelfsturend team”, lacht ze. “Ze regelen heel veel zelf. Een aantal meiden heeft zich bezig gehouden met de sponsoring, anderen weer met sociale media en weer anderen regelden de overnachting. Ieder doet zijn bijdrage.”
Ze hebben een aantal mooie dagen achter de rug in Schotland. “Op donderdag zijn we vertrokken en dat was echt een reisdag. De vrijdag die volgde moesten we om 15.00 uur optreden. Je merkt dat zo’n eerste dag echt alles nog nieuw en dus spannend is. Je moet nog je weg vinden en dat merk je ook op het podium. Het is nog niet wat ze kunnen.” Dus gaf Madelon haar dames een opdracht mee voor die tweede voorronde die een dag later zou volgen: meer pit. “En dat deden ze. Meer energie, een stukje meer pit. Risico is dan wel dat het daar weer wat slordiger van wordt.” Het bracht ze wel naar een tweede plaats en dus een finaleplek. “Die laatste dag hebben ze die combinatie gevonden van pit, maar toch ook clean. Wat kan ik dan nog meer vragen? En ik dacht zeker dat er een kans in zat.” Helaas liep het toch anders; het werd een negende plek in het eindklassement. “Maar ik ben enorm trots. Ik kan ze alleen maar stimuleren het maximale eruit te halen en dat is gelukt.” Ze kijkt terug op een prachtige ervaring. “Het tofste is wel daar zijn. Dat je binnenkomt, allemaal in hetzelfde pakje en ieder is daar met zijn eigen ding bezig. En dan loop je door die gang naar het podium, langs al die teams; echt fantastisch.”
De lachende gezichten van de dames zelf verraden dat de kater van die negende plek – die er toch wel een beetje was – inmiddels plaats heeft gemaakt voor terechte trots. Bo Luimstra, Laura Maat, Dewy de Laet, Rianne Huberts, Carine Holland, Joëlle van der Molen en Nanda Bras nemen de bloemen en bubbels blij in ontvangst. Manon van Bergen en Pascalle de Vries ontbreken en Denise de Vette maakte zelfs het tripje naar Schotland niet mee door haar wereldreis. Bo spreekt van een regelrechte droom als ze het over het WK heeft. “Ik dans al sinds mijn zevende en heb hier als klein meisje al van gedroomd”, lacht ze. “Het EK was dat natuurlijk al, maar dit was wel echt een superweekend. We hebben ontzettend veel geleerd en de sfeer was heel goed.” Ze spreekt over één grote familie als ze een blik op de dames om haar heen werpt. “We hebben allemaal onze eigen ding. De één studeert, de ander werkt. Maar die passie voor het dansen hebben we gemeen.” En een ijzeren discipline. “Dat sowieso”, lacht ze. “Maar we wilden er ook echt voor gaan. Je moet presteren, want je staat daar wel op wereldniveau.” En dat die negende plek dan toch wat tegenvalt, hakte er wel even in. “Je komt natuurlijk maar voor één ding en dat is die beker meenemen. Maar, zoals mensen mij later ook veel hebben gezegd: we hebben daar gewoon gestaan. Tussen de allerbesten. We zijn het negende beste team van de wereld nu. En het blijft een jurysport. Kijk, wij houden ervan heel veel stijlen te combineren. We zijn van de details, het mysterieuze en proberen een gevoel over te brengen. Maar die combinatie van stijlen is ook een grote valkuil. De jury moet er wel van houden. Weet je”, gaat ze verder, “Madelon was ontroerd na ons laatste optreden en dat is uiteindelijk waar we het voor doen.” Nog een gooi naar die wereldtitel sluit ze niet uit. “We gaan nu een nieuwe seizoen in, dit keer een categorie hoger. Wie weet komen we weer tot het EK, in het mooiste geval het WK. En ik denk dat iedereen dan geen nee zegt.”

UIT DE KRANT