‘Ik hoop dat het lukt om New York nog te zien’

29-jarige Anouk van der Werf is ongeneeslijk ziek

RODEN – Op 14 januari van dit jaar kreeg Anouk van der Werf uit Roden haar noodlot te horen: uitgezaaide borstkanker, kans op genezing uitgesloten. Met hormoontherapie hopen artsen het leven van Anouk (29) wat te kunnen rekken. Anouk hoopt nu nog maar één ding: dat ze met haar vriend Patrick en dochters Delilah en Jamillah naar New York kan. Geld is er door allerlei ongelukkige omstandigheden niet. Ook niet voor haar uitvaart. De broer van Anouk is een doneeractie begonnen om geld in te zamelen om de wens van zijn zus uit te laten komen én om haar een waardig afscheid te kunnen geven. Snelheid is geboden want Anouk gaat hard achteruit.

De ellende begon in de zomer van 2016. Anouk kreeg na 13 weken zwangerschap een miskraam. De foetus kwam in het toilet ter wereld. “Een mannetje, met alles erop en eraan. We hadden net bekend gemaakt dat ik zwanger was en een maand daarna ging het mis. Dat was heftig.” In diezelfde zomer stond Anouk in de tuin. Lekker weer was het. Ze voelde een knobbeltje in haar rechter borst. Veel aandacht besteedde ze er niet aan. Zal wel een opgezette melkklier zijn, dacht ze. “Dat leek me logisch. Ik was immers net zwanger geweest. ’s Avonds liet ik het Patrick voelen. Die zei dat ik de dokter moest bellen.”

Uitgezaaide borstkanker

Dat Anouk ook werkelijk een afspraak maakte heeft veertien dagen geduurd. “Ik ben niet zo van de dokters. Als het niet hoeft, ga ik niet. Na aandringen van Patrick heb ik toch een afspraak gemaakt. Op een woensdag was het. De huisarts voelde niet één, maar twee knobbels. Toen ging het snel. De maandag erop zat ik op de mammapoli in het Martini Ziekenhuis. De mammografie zag er niet goed uit. De echo die daarop volgde ook niet. Er werd een stukje uit mijn borst gehaald. Een week daarna kregen we de uitslag: voorstadium van borstkanker.” In oktober kreeg Anouk ook een PET-scan en een MRI-scan. “Mijn rechter borst en rechter oksel lichtten op. Toen kregen we de diagnose ‘uitgezaaide borstkanker’. Mijn borst moest eraf, adviseerden de artsen. Dat hakte er flink in. Uit voorzorg heb ik mijn linker borst er ook af laten halen. Vaak is het zo dat de kanker opnieuw begint in de andere borst werd mij verteld. Ik koos voor zekerheid voor alles.”

Toverdrankje

De meeste van Anouks okselklieren bleken niet schoon. Zes chemokuren en 21 bestralingen volgden. “We moesten onze meisjes vertellen dat mama ziek is”, vertelt Patrick. “Een verschrikkelijk moment. Ik vertelde ze dat een toverdrankje mama misschien beter kon maken.” Na de kuren kreeg Anouk hormoontherapie omdat de artsen vermoedden dat de kanker hormoongevoelig zou zijn. Over een jaar moest ze terugkomen voor controle. Patrick: “We begonnen ons leven weer op te pakken. We beseften ons als geen ander dat het leven zo maar voorbij kon zijn.  We moesten eruit halen wat erin zit vonden we. We zijn met ons hele gezin voor het eerst op vakantie gegaan naar Spanje. Ik had een jaar gespaard.” In oktober 2017 moest Anouk terugkomen voor controle. “Dat was bizar. Ik moest me uitkleden, de arts voelde op de plek waar mijn borsten gezeten hebben. Ze voelde niets bijzonders. Ik mocht me weer aankleden. Dat voelde alles behalve goed. Ik vroeg om een scan. Dat deden ze niet. ‘Alleen in het geval van klachten’, luidde het antwoord.”

Dat Anouk heel veel pech gehad heeft in haar leven wordt pijnlijk duidelijk wanneer Patrick vertelt over de traumatische jeugd van zijn vriendin. Zonder in details te treden: haar jeugdtijd was ronduit heftig. Anouk, haar drie zussen en broertje groeiden op in een onveilige thuissituatie. Door alle complexe privéomstandigheden heeft ze geen opleiding afgemaakt. Toen ze Patrick in 2011 leerde kennen, het super bleek te klikken en met hem twee prachtige dochters kreeg, veranderde alles. Voor het eerst scheen de zon in haar leven. Anouk raakte als bevlogen moeder betrokken bij de school van Delilah en Jamillah. Op obs de Marke verzorgde ze Boekenpret en de overblijf. Dat laatste doet ze nog steeds. Drie dagen per week. “Voor het eerst in mijn leven begon ik aan een baan te denken. Op de Marke kwam ik in contact met leerkrachten en andere ouders. Voor de klas staan leek me geweldig. Met al die lerarentekorten had ik ook meteen baangarantie bedacht ik. Eerst moest ik studeren om mijn papieren te halen. Om het geld daarvoor bij elkaar te krijgen deed ik verschillende baantjes.”

Slecht nieuws

Zover kwam het niet. Anouk ging met heftige rugpijn naar de huisarts. Ergens in december was het. De huisarts vermoedde overbelasting. Schreef pijnstillers voor en adviseerde zes weken rust. Als het daarna niet over zou zijn moest ze terugkomen. “Na vier weken meldde ik me opnieuw. De pijn was niet afgenomen maar veel erger geworden. De huisarts adviseerde een afspraak te maken op de mamapoli. Op de echo leek de borst goed, maar omdat ik last had van mijn rug wilden ze ook een PET-scan en MRI-scan maken. In januari dit jaar werd ik daarvoor opgeroepen. Op 14 januari moesten we naar het ziekenhuis voor de uitslag. Ik had mijn jas nog niet uit toen de arts zei: ‘ik heb slecht nieuws. Heel slecht nieuws.’ De kanker bleek al door mijn hele lichaam te zitten. Opereren kon niet meer, chemo en bestralen ook niet. Dan zakt de grond onder je voeten vandaan. En nu dan?, zei ik. Ik moest maar verder gaan met hormoontherapie, daarmee proberen ze de kanker te vertragen.  En ik kreeg morfinepleisters tegen de pijn.”

Patrick neemt het gesprek over. “Nu moesten we de kinderen vertellen dat mama niet meer beter wordt. Zó moeilijk. We schoven het nog even voor ons uit. Totdat Jamilla Anouk vroeg: ‘mama, maar wat als het toverdrankje niet werkt, ga jij dan naar een plekje waar wij niet kunnen komen?’ Hartverscheurend. Toen moesten we wel. De kinderen reageerden heel nuchter. Zetten de tv aan en deden spelletjes. Maar ’s avonds in bed kwamen de vragen en de tranen. Wel tien keer kwamen ze eruit om te kijken of mama er nog was.”

Doneren

Anouks broertje Thomas is samen met de zussen van Patrick een doneeractie gestart om 8.000 euro in te zamelen voor de reis en een waardig afscheid. New York zien, het Vrijheidsbeeld, de stad met lichtjes, Anouk zou het nog zo graag zien voordat ze dood gaat. “Vaak zei ze: ‘als de kinderen later het huis uit zijn wil ik met jou een rondreis maken door Amerika’. Dat gaat niet meer lukken. Ik zie haar hard achteruit gaan. Haar lichaam is extreem aan het strijden. Ik hoop dat het lukt om het geld bij elkaar te krijgen.” Anouk: “En dat er nog iets overblijft om de kinderen een blijvende herinnering te geven. Een mooie ketting waar mijn as in kan zou ik prachtig vinden.” Patrick kijk haar aan en zegt: “Lieverd, dat gaat gebeuren. Al zal ik er alles voor opzij moeten zetten.”

Wie helpt Anouk om haar allerlaatste wens in vervulling te laten gaan? Doneren kan via: https://www.doneerdoel.nl/actie/1535/last-wish. Via deze link kom je direct bij de doneeractie voor Anouk. Doneren kan met één druk op de knop.