Inwoners Middenveld weten eind januari waar ze aan toe zijn
Gemeente Noordenveld
De komende tijd wordt nog een hele spannende voor de bezorgde inwoners in de wijk Middenveld te Roden. Zoals u elders in deze editie van de Krant heeft kunnen lezen, zullen zij naar verwachting eind januari het onderzoeksrapport van Crux in handen krijgen. Wanneer de conclusies van het onderzoeksbureau er eenmaal liggen, zal de vraag van de aansprakelijkheid om de hoek komen. Ligt het aan de riolering, dan zal de schade op de gemeente Noordenveld verhaald worden. Is het een optelsom van factoren - en die kans is groot - dan zullen er meerdere schuldigen worden aangewezen en is het maar de vraag wie nu precies aansprakelijk zal worden gesteld.
Dit alles is de conclusie van een informatiebijeenkomst in Hotel Langewold vorige week dinsdag. Het was een opmerkelijke avond en wel om meerdere redenen. Ten eerste was het gehele programma vrij kort. Waarschijnlijk omdat er simpelweg niet meer dan dit te vertellen viel: we liggen op schema, de onderzoeken lopen en we verwachten nog steeds eind januari een onderzoeksrapport te kunnen overleggen. Ter opvulling was dan maar een spreker van Waterschap Noorderzijlvest opgetrommeld. Een kundige man die in klare taal uitlegde wat zijn vak inhield en wat de verschillende taken van Noorderzijlvest zijn. Een prima spreker maar inhoudelijk had het uiteindelijk weinig met de problemen in Roden te maken. De beste man kon althans niet meer duidelijkheid verschaffen over de ontstane situatie, dus daar schoten de aanwezigen weinig mee op.
Het was de bedoeling om - na de presentatie van Noorderzijlvest - verder te praten in kleinere groepen. Men kon specifiek aan de betrokken partijen vragen stellen met betrekking tot de verzakkingen. De heer Van der Lee dacht hier anders over. Deze bewoner van de wijk had zich overduidelijk goed in het onderwerp vastgebeten en wist er aardig wat van. Hem werd echter direct verteld dat hij zijn vraag straks één op één kon stellen, in plaats van voor de hele groep. Van der Lee nam hier geen genoegen mee en vroeg door. Een enkeling vond dit vervelend, maar de overgrote meerderheid vond deze verhelderende vragen van Van der Lee wél nuttig.
Toch werd Van der Lee afgekapt. Daarmee luisterde Melanie Jager naar de enkeling(en) die liever hadden dat Van der Lee zijn vraag rechtstreeks en in een kleinere groep stelde. Later gaf Jager grif toe dat ze de frustratie van de grote groep begreep, die vonden dat er ook ‘en plein public’ antwoord had moeten worden gegeven. Dezelfde Van der Lee wilde overigens na zijn vragenvuur geen woorden meer aan de situatie vuil maken. Althans; niet aan de pers. De kwestie zit hem hoog, dat moge duidelijk en logisch zijn.
Diezelfde frustratie voelde ik ongeveer een jaar eerder, toen ik met Andrea de Gier door haar woning in Peize wandelde. Een prachtige oude boerderij, zo leek het van buiten. Ook van binnen had het zijn charmes, ware het niet dat het laminaat recht omhoog stond en er schimmel op de gebinten stond. Andrea vertelde dat ze in een juridische strijd verwikkeld geraakt was, die haar (inclusief reparaties in het huis) meer dan honderdduizend euro had gekost. Die strijd ging ook over water. Bij Andrea was namelijk een te hoog waterpeil gemeten, terwijl dat in Roden juist te laag is. Dat ik nu - een jaar later - hier weer aan denk, is niet zo vreemd. Op 12 december komt de zaak over de aansprakelijkheid voor. Ze is er niet uitgekomen met de gemeente, die stug blijft volhouden niets met de schade te maken te hebben. Ik hoop van ganse harte dat de inwoners van de wijk Middenveld niet in een dergelijke juridische strijd terecht komen. Want dat kan ze zomaar heel veel geld gaan kosten.
Meepraten? Twitter: @MathijsRenkema
Dit alles is de conclusie van een informatiebijeenkomst in Hotel Langewold vorige week dinsdag. Het was een opmerkelijke avond en wel om meerdere redenen. Ten eerste was het gehele programma vrij kort. Waarschijnlijk omdat er simpelweg niet meer dan dit te vertellen viel: we liggen op schema, de onderzoeken lopen en we verwachten nog steeds eind januari een onderzoeksrapport te kunnen overleggen. Ter opvulling was dan maar een spreker van Waterschap Noorderzijlvest opgetrommeld. Een kundige man die in klare taal uitlegde wat zijn vak inhield en wat de verschillende taken van Noorderzijlvest zijn. Een prima spreker maar inhoudelijk had het uiteindelijk weinig met de problemen in Roden te maken. De beste man kon althans niet meer duidelijkheid verschaffen over de ontstane situatie, dus daar schoten de aanwezigen weinig mee op.
Het was de bedoeling om - na de presentatie van Noorderzijlvest - verder te praten in kleinere groepen. Men kon specifiek aan de betrokken partijen vragen stellen met betrekking tot de verzakkingen. De heer Van der Lee dacht hier anders over. Deze bewoner van de wijk had zich overduidelijk goed in het onderwerp vastgebeten en wist er aardig wat van. Hem werd echter direct verteld dat hij zijn vraag straks één op één kon stellen, in plaats van voor de hele groep. Van der Lee nam hier geen genoegen mee en vroeg door. Een enkeling vond dit vervelend, maar de overgrote meerderheid vond deze verhelderende vragen van Van der Lee wél nuttig.
Toch werd Van der Lee afgekapt. Daarmee luisterde Melanie Jager naar de enkeling(en) die liever hadden dat Van der Lee zijn vraag rechtstreeks en in een kleinere groep stelde. Later gaf Jager grif toe dat ze de frustratie van de grote groep begreep, die vonden dat er ook ‘en plein public’ antwoord had moeten worden gegeven. Dezelfde Van der Lee wilde overigens na zijn vragenvuur geen woorden meer aan de situatie vuil maken. Althans; niet aan de pers. De kwestie zit hem hoog, dat moge duidelijk en logisch zijn.
Diezelfde frustratie voelde ik ongeveer een jaar eerder, toen ik met Andrea de Gier door haar woning in Peize wandelde. Een prachtige oude boerderij, zo leek het van buiten. Ook van binnen had het zijn charmes, ware het niet dat het laminaat recht omhoog stond en er schimmel op de gebinten stond. Andrea vertelde dat ze in een juridische strijd verwikkeld geraakt was, die haar (inclusief reparaties in het huis) meer dan honderdduizend euro had gekost. Die strijd ging ook over water. Bij Andrea was namelijk een te hoog waterpeil gemeten, terwijl dat in Roden juist te laag is. Dat ik nu - een jaar later - hier weer aan denk, is niet zo vreemd. Op 12 december komt de zaak over de aansprakelijkheid voor. Ze is er niet uitgekomen met de gemeente, die stug blijft volhouden niets met de schade te maken te hebben. Ik hoop van ganse harte dat de inwoners van de wijk Middenveld niet in een dergelijke juridische strijd terecht komen. Want dat kan ze zomaar heel veel geld gaan kosten.
Meepraten? Twitter: @MathijsRenkema
