Jeroen Westendorp, een heer in de politiek
Gemeente Noordenveld
Ik had al eens eerder over hem geschreven. Een paar jaar geleden... Er stond toen dezelfde kop boven. Door een misverstand op de redactie, haalde de column over Jeroen nooit de kolommen van de Krant. Wel de digitale versie overigens. Het ging toen over een curieus voorval. Door bezuinigingen werd een project over Jeugdwerk gekort. Het bleek een Christelijke signatuur te hebben. Jeroen, ook toen al een begaafd Christen Unie raadslid, besloot toen alleen te lobbyen in positief Christelijke kring. In de praktijk betekende het, dat alleen raadsleden die de eed hadden afgelegd uitgenodigd werden. Ik kwam er achter via Marrie Brink, commissievoorzitter en gewaardeerd lid van raad voor Gemeentebelangen. Die meldde in al haar onschuld, dat de CU haar uitgenodigd had, vanwege de eed, die ze had afgelegd.. Ik rook een Artikel eentje! Uit de Grondwet. Het anti-discriminatie artikel. Geert Wilders weet er inmiddels alles van. Evenmin als de verschillende rassen in een land niet gediscrimineerd mogen worden, mag dat tussen een of geen geloofsovertuiging evenmin... Jeroen gaf mij gewoon volkomen gelijk. Dat vond ik sterk en noemde hem vervolgens: ‘Een heer in de politiek’ Oorspronkelijk was ik van plan het artikel de kop ‘De Heer in de politiek’ mee te geven. De invloed van religie op de plaatselijke politiek... Daar zag ik dus vanaf.
Mijn relatie met de confessionele clubs in de raad is uitstekend. Zowel met CU als met het CDA. Ik dacht aanvankelijk, dat overdreven religieuze dogma’s nog een duidelijke rol speelden. Ook in de raad van Noordenveld. Dat bleek niet te kloppen. Christenen in de politiek bleken gewone stervelingen, met dezelfde deugden en ondeugden dan de meer seculiere stervelingen. Omdat ik ook regelmatig de confessionele partijen opzocht tijdens de voorvergaderingen bleek dat men alleen bij de CU de avond nog afsloot met gebed. Dat was ik lang geleden thuis wel gewend, dus dat was makkelijk aanpassen. Nu ben ik inmiddels een overtuigde heiden, maar dat bleek geen enkel bezwaar... Ik kreeg dan laatst ook een uitnodiging voor een ledenvergadering van de CU, waar ik graag op inging. Ik kwam er gewone stervelingen tegen, die zich in weinig onderscheiden van de andere Noordenvelders. Minstens net zo gelukkig als de rest in deze streek, zoals laatst gemeld werd door landelijke dagbladen. Ik zag zelfs enkele dames, die zeer modern gekleed gingen. Ik gedroeg me uiteraard daar als een heer. Een rol, die Jeroen als heel normaal gewend was. Er werd op die bewuste avond in het Dorpshuis in Nieuw Roden de definitieve kieslijst van de CU samengesteld. Tot mijn teleurstelling bleek Jeroen niet op nummer een te staan... Hij zette er na 4 jaar raadswerk alweer een punt achter... Zijn verklaring? “Kijk,” zei hij. “Toen ik begon had ik een kind... Nu drie. Dat is het belangrijkste verschil. Ik heb in Groningen een volledige baan. Hat raadswerk moet ik er bij doen. Dat valt niet mee. Ook mijn kinderen hebben een vader nodig, die regelmatig aanwezig is. Die hebben ze inmiddels niet.” Papa heeft geen tijd... Daar bleek de vergadering alle begrip voor te hebben. Nu werd er meteen een capabel kandidaat aan de redelijk gevulde zaal voorgesteld. Het is de heer Menne Kamminga uit Leutingewolde. Hij was al afdelingsvoorzitter. Hij zal de kar gaan trekken. Het werk van Jeroen moeten overnemen. Overleg met andere fracties. Zo was Jeroen namens de raad ook de man die als werkgeversvertegenwoordiger naar de ambtenaren toe optrad. Ik kreeg als zodanig ook nog wel eens met hem te maken. Als ik een conflict met een ambtenaar had, dan sprak Jeroen mij daarna ‘ernstig toe’... Dat gebeurde eens toen de griffier mij wat te streng naar mijn smaak toesprak en ik daar in deze column melding van maakte. Jeroen vond dat niet goed. De ambtenaar kon zich tegen mij niet verweren. Hij bedoelde natuurlijk, dat ik in de Krant nou eenmaal het laatste woord had. Ik gaf hem gelijk! Dat zal ik missen. Zoals ook, dat hij altijd ‘namens zijn fractie’ sprak. Dat lijkt wat overdreven, want de CU is al jaren een eenmansfractie. De CU beschikt echter over een relatief grote steunfractie, dus daar doe ik zeker niet moeilijk over!
Nee, Jeroens vertrek uit de raad na de komende gemeenteraadsverkiezingen in maart 2018 is een aderlating. Maar ik zie het nog niet voor me dat de Noordenveldse Raad hem volledig als politicus verliest. In de politiek zijn genoeg andere dingen te doen. Mensen met het talent van Jeroen Westendorp komen altijd wel weer op een nuttige plaats terecht. Dan zou er dus ook geen heer uit Politiek Noordenveld vertrekken... Nog een ogenblik geduld dus...
Mijn relatie met de confessionele clubs in de raad is uitstekend. Zowel met CU als met het CDA. Ik dacht aanvankelijk, dat overdreven religieuze dogma’s nog een duidelijke rol speelden. Ook in de raad van Noordenveld. Dat bleek niet te kloppen. Christenen in de politiek bleken gewone stervelingen, met dezelfde deugden en ondeugden dan de meer seculiere stervelingen. Omdat ik ook regelmatig de confessionele partijen opzocht tijdens de voorvergaderingen bleek dat men alleen bij de CU de avond nog afsloot met gebed. Dat was ik lang geleden thuis wel gewend, dus dat was makkelijk aanpassen. Nu ben ik inmiddels een overtuigde heiden, maar dat bleek geen enkel bezwaar... Ik kreeg dan laatst ook een uitnodiging voor een ledenvergadering van de CU, waar ik graag op inging. Ik kwam er gewone stervelingen tegen, die zich in weinig onderscheiden van de andere Noordenvelders. Minstens net zo gelukkig als de rest in deze streek, zoals laatst gemeld werd door landelijke dagbladen. Ik zag zelfs enkele dames, die zeer modern gekleed gingen. Ik gedroeg me uiteraard daar als een heer. Een rol, die Jeroen als heel normaal gewend was. Er werd op die bewuste avond in het Dorpshuis in Nieuw Roden de definitieve kieslijst van de CU samengesteld. Tot mijn teleurstelling bleek Jeroen niet op nummer een te staan... Hij zette er na 4 jaar raadswerk alweer een punt achter... Zijn verklaring? “Kijk,” zei hij. “Toen ik begon had ik een kind... Nu drie. Dat is het belangrijkste verschil. Ik heb in Groningen een volledige baan. Hat raadswerk moet ik er bij doen. Dat valt niet mee. Ook mijn kinderen hebben een vader nodig, die regelmatig aanwezig is. Die hebben ze inmiddels niet.” Papa heeft geen tijd... Daar bleek de vergadering alle begrip voor te hebben. Nu werd er meteen een capabel kandidaat aan de redelijk gevulde zaal voorgesteld. Het is de heer Menne Kamminga uit Leutingewolde. Hij was al afdelingsvoorzitter. Hij zal de kar gaan trekken. Het werk van Jeroen moeten overnemen. Overleg met andere fracties. Zo was Jeroen namens de raad ook de man die als werkgeversvertegenwoordiger naar de ambtenaren toe optrad. Ik kreeg als zodanig ook nog wel eens met hem te maken. Als ik een conflict met een ambtenaar had, dan sprak Jeroen mij daarna ‘ernstig toe’... Dat gebeurde eens toen de griffier mij wat te streng naar mijn smaak toesprak en ik daar in deze column melding van maakte. Jeroen vond dat niet goed. De ambtenaar kon zich tegen mij niet verweren. Hij bedoelde natuurlijk, dat ik in de Krant nou eenmaal het laatste woord had. Ik gaf hem gelijk! Dat zal ik missen. Zoals ook, dat hij altijd ‘namens zijn fractie’ sprak. Dat lijkt wat overdreven, want de CU is al jaren een eenmansfractie. De CU beschikt echter over een relatief grote steunfractie, dus daar doe ik zeker niet moeilijk over!
Nee, Jeroens vertrek uit de raad na de komende gemeenteraadsverkiezingen in maart 2018 is een aderlating. Maar ik zie het nog niet voor me dat de Noordenveldse Raad hem volledig als politicus verliest. In de politiek zijn genoeg andere dingen te doen. Mensen met het talent van Jeroen Westendorp komen altijd wel weer op een nuttige plaats terecht. Dan zou er dus ook geen heer uit Politiek Noordenveld vertrekken... Nog een ogenblik geduld dus...