Jos Darwinkel is binnen twaalf jaar nog geen wethouder
actueel
WESTERVELDE – Met zijn 28 jaar is Jos Darwinkel uit Roden het jongste gemeenteraadslid van Noordenveld. Desondanks loopt hij al acht jaar mee in de politiek en kwam hij op zijn 24ste voor Gemeentebelangen in de raad. De ambitieuze politicus vertelt maar wat graag over zijn ambities, dromen en over de gemeente Noordenveld. Een gemeente waar Darwinkel zich altijd heeft thuis gevoeld, zelfs toen hij studeerde in Groningen. ‘Ik kwam altijd terug naar Roden. Ik had hier alles: mijn sociale leven, mijn bijbaantje. Van het studentenleven heb ik niets gemist, maar de combinatie van de drukke stad en de rustige gemeente beviel gewoon.’
Het is twaalf uur ‘s middags als Jos Darwinkel zijn auto op de ruime parkeerplaats van hotel de Jufferen Lunsingh in Westervelde parkeert. Een afspraak vroeg in de middag was een vereiste voor Jos, aangezien hij later op de middag weer naar Groningen moet. Daar werkt hij voor de provincie Groningen en houdt hij zich onder andere bezig met het gaswinningdossier. ‘Vandaar dat ik mij verder niet bemoei met de gaswinning in Langelo. Of ik daar geen mening over heb? Uiteraard heb ik die, maar mijn mederaadsleden houden zich hier mee bezig. Wanneer er in de raad over gesproken wordt, verlaat ik raadszaal.’ Nog voor Jos zich achter een kop cappuccino nestelt rondom de open haard in de oude zitkamer van het hotel, laat hij zich fotograferen in de tuin van de Jufferen Lunsingh. De locatie in Westervelde is niet alleen gekozen vanwege de mooie omgeving, Jos heeft tevens de basisschool doorlopen in het kleine dorp ten zuiden van Norg. ‘Ik groeide op in Langelo, ging in Westervelde naar school en voetbalde in Norg’, lacht Jos. Op zijn veertiende verhuisde het gezin Darwinkel naar Roden, waar Jos eerst op de havo zat. ‘Na drie jaar moest ik naar Leek om de havo af te maken. Ik had daar eigenlijk helemaal geen zin in, omdat ik het fantastisch vond in Roden. Toen ben ik afgestroomd en heb ik mijn vmbo-tl diploma behaald’, vertelt hij.
‘Na de middelbare school zag ik het licht’, zegt Jos. ‘Niet dat ik er altijd met de pet naar gooide of niet geïnteresseerd was in school, maar ik maakte serieuzer werk van mijn studie.’ Achtereenvolgens doorliep Jos het mbo en hbo, alvorens juridische bestuurskunde te gaan studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘Ik heb alle niveaus zo’n beetje doorlopen’, zegt Jos. ‘Ik heb me altijd aangepast aan het niveau van de studie en de mensen. Het geeft je een goed inzicht in de verschillen.’ Zijn studiekeuze aan de RUG lag voor de hand, gezien zijn politieke achtergrond. Vader Jans Darwinkel heeft dik twintig jaar in de gemeentelijke politiek gebivakkeerd, waardoor Jos het met de paplepel kreeg ingegoten. ‘Ik was op jonge leeftijd al erg geïnteresseerd in politiek. Thuis stond vaak Politiek 24 op. Vaak werd er gediscussieerd aan de keukentafel over plaatselijke kwesties. Toen mijn pa stopte in de politiek, zat ik op het hbo en werd ik gevraagd om iets bij Gemeentebelangen te doen. Ik was 20 toen ik in het partijbestuur kwam.’
Qua leeftijd was Jos een broekie toen hij toetrad tot het bestuur van Gemeentebelangen. ‘Leeftijd is voor mij nooit een issue geweest. Zolang je geïnteresseerd en echt betrokken bent, moet er plaats voor je zijn. Waarom zou je iemand van vijftien jaar niet op de kieslijst kunnen zetten? Als diegene tijdens de bestuursperiode maar achttien is geworden, moet dat kunnen. Tuurlijk, waarom niet?’ Vandaar dat Gemeentebelangen één van de vele partijen is die pleit voor een jeugdraad. Meerdere partijen hebben zich al opgeworpen als geestelijk vader van dit plan. Zowel de PvdA, Lijst Groen Noordenveld als Gemeentebelangen claimen het idee bedacht te hebben. ‘Succes kent vele vaders, de mislukking maar één’, zegt Jos. ‘Het boeit mij niet wiens idee het is, als de jeugdraad er maar komt.’ In de gemeenteraad werd dit als een belangrijk punt gezien om de kloof tussen de inwoner en de gemeente te verkleinen. Jos ziet die kloof niet zozeer. ‘Ik denk dat dat wel meevalt. Wanneer er iets is, komen de mensen naar de gemeente. Daarnaast zijn de raadsleden goed benaderbaar.’
Dat laatste is ook iets waar hij zich hard voor maakt. ‘Inwoners kunnen mij altijd aan mijn jas trekken. Ik maak graag één-tweetjes met mensen’, zegt Jos. Toch opmerkelijk. De voormalige verdediger Jos Darwinkel, die ook jaren voor het eerste van v.v. Roden uitkwam, stond in die tijd niet echt bekend als een technische voetballer. In plaats van één-tweetjes, schoot hij de bal liever de parkeerplaats op. Jos lacht. ‘Dat klopt inderdaad. Als voetballer was ik hard en ging ik er stevig in. Puur van het verzorgde voetballen, moest ik het niet hebben. Als politicus merk ik dat het heel waardevol is om die één-tweetjes wel te maken. Luisteren naar de mensen, zonder valse verwachtingen te scheppen. Dat is belangrijk.’
Plaatselijke problemen, moet je plaatselijk aanpakken vindt Jos. Vandaar dat hij Gemeentebelangen een goede kans geeft om weer de grootste partij van Noordenveld te worden. ‘We hopen weer op minimaal zeven zetels’, zegt Jos. Of Gemeentebelangen dan weer met twee wethouders in het college gaat zitten, hangt van de situatie af. Als nummer twee op de lijst van Gemeentebelangen, zou Jos een logische tweede wethouder zijn. Zelf heeft hij daar echter nog geen behoefte aan. ‘Ik vind de situatie zoals die nu is, fantastisch. Het werken bij de provincie Groningen en mijn werk als raadslid in Noordenveld, is een heerlijke combinatie. Ik ben dus niet van plan in het college te gaan zitten, mochten wij wel weer twee wethoudersposten kunnen verdelen.’ Dat wil niet zeggen dat hij zichzelf uitvlakt als toekomstig wethouder. ‘Ik sluit het zeker niet uit, maar ik durf te stellen dat ik binnen nu en twaalf jaar geen wethouder ben.’
Anderhalf uur is voorbij gevlogen. Jos kijkt op zijn horloge, hij moest maar weer eens richting Groningen. Eenmaal buiten kijkt hij naar de rustieke omgeving van Westervelde. Voor hem een reden om nog maar eens over het dorpenfonds te beginnen, een speerpunt voor Jos. ‘Voor een klein dorp is zo’n fonds juist erg belangrijk. Als Westervelde geld nodig heeft om de levendigheid in het dorp te behouden of te verhogen, dan vind ik dat wij dat direct moeten doen.’ En zo eindigt de ontmoeting met Darwinkel met een belangrijk standpunt van Gemeentebelangen. Het was een alleraardigst gesprek met een betrokken Noordenvelder, die altijd met zijn politieke carrière in zijn achterhoofd zit.
Studententijd
Terugkijkend op zijn tijd als student, denkt Jos dat hij niets gemist heeft. ‘Ik heb er echt van genoten, ondanks dat ik een beetje een a-typische student was. Ik woonde natuurlijk nog in Roden. Na een avondje stappen bleef ik dan bij vrienden in de stad slapen en de volgende dag nam ik de bus weer naar Roden. Dat beviel goed en ik ben blij dat ik het zo aangepakt heb’, zegt hij. Als student was Jos serieus. Zo was hij lid van een studievereniging, niet te verwarren met een studentenvereniging. ‘In een studievereniging kwam je af en toe bij elkaar en sprak je over de studie. Dat waren nuttige bijeenkomsten. Een studentenvereniging heeft mij nooit echt getrokken. Zulke ontgroeningen lijken mij ook niets’, zegt Jos. Zijn studententijd heeft Jos sowieso achter zich gelaten. Dat wil niet zeggen dat hij nooit meer in de kroeg te vinden is, maar hij zit net zo lief thuis met vriendin Christel op de bank. De avondjes op de bank zijn desondanks ook niet heilig. ‘Als ik moet kiezen tussen een avondje thuis op de bank of op het gemeentehuis, dan moet ik toch mijn vriendin teleurstellen. De gemeenteraad is echt mijn hobby en zo zie ik dat ook. Ik vind het prachtig om te discussiëren en geniet van het spel.’ Marbella
Een aantal jaar geleden stopte Jos met voetballen. Veel spijt heeft hij sindsdien niet gehad, al staat hij zich nog wel eens te verbijten langs de kant van het amateurvoetbal. ‘Als je dan de competitie ziet met wedstrijden tussen Roden, Peize en GOMOS, dan begint het soms weer te jeuken. Dan had je er graag nog ingestaan.’ Met jaloezie keek Jos naar het tripje van de eerste selectie van v.v. Roden, die afgelopen winter op trainingskamp gingen naar het Spaanse Marbella. ‘Jammer dat we dat nooit deden toen ik nog speelde, dat was toch erg leuk geweest’, lacht Jos. Mocht de nood voor v.v. Roden écht hoog aan de man zijn, dan kan trainer Harry Zwiers hem altijd bellen. ‘Of ze dat moeten willen is een tweede.’
Het is twaalf uur ‘s middags als Jos Darwinkel zijn auto op de ruime parkeerplaats van hotel de Jufferen Lunsingh in Westervelde parkeert. Een afspraak vroeg in de middag was een vereiste voor Jos, aangezien hij later op de middag weer naar Groningen moet. Daar werkt hij voor de provincie Groningen en houdt hij zich onder andere bezig met het gaswinningdossier. ‘Vandaar dat ik mij verder niet bemoei met de gaswinning in Langelo. Of ik daar geen mening over heb? Uiteraard heb ik die, maar mijn mederaadsleden houden zich hier mee bezig. Wanneer er in de raad over gesproken wordt, verlaat ik raadszaal.’ Nog voor Jos zich achter een kop cappuccino nestelt rondom de open haard in de oude zitkamer van het hotel, laat hij zich fotograferen in de tuin van de Jufferen Lunsingh. De locatie in Westervelde is niet alleen gekozen vanwege de mooie omgeving, Jos heeft tevens de basisschool doorlopen in het kleine dorp ten zuiden van Norg. ‘Ik groeide op in Langelo, ging in Westervelde naar school en voetbalde in Norg’, lacht Jos. Op zijn veertiende verhuisde het gezin Darwinkel naar Roden, waar Jos eerst op de havo zat. ‘Na drie jaar moest ik naar Leek om de havo af te maken. Ik had daar eigenlijk helemaal geen zin in, omdat ik het fantastisch vond in Roden. Toen ben ik afgestroomd en heb ik mijn vmbo-tl diploma behaald’, vertelt hij.
‘Na de middelbare school zag ik het licht’, zegt Jos. ‘Niet dat ik er altijd met de pet naar gooide of niet geïnteresseerd was in school, maar ik maakte serieuzer werk van mijn studie.’ Achtereenvolgens doorliep Jos het mbo en hbo, alvorens juridische bestuurskunde te gaan studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘Ik heb alle niveaus zo’n beetje doorlopen’, zegt Jos. ‘Ik heb me altijd aangepast aan het niveau van de studie en de mensen. Het geeft je een goed inzicht in de verschillen.’ Zijn studiekeuze aan de RUG lag voor de hand, gezien zijn politieke achtergrond. Vader Jans Darwinkel heeft dik twintig jaar in de gemeentelijke politiek gebivakkeerd, waardoor Jos het met de paplepel kreeg ingegoten. ‘Ik was op jonge leeftijd al erg geïnteresseerd in politiek. Thuis stond vaak Politiek 24 op. Vaak werd er gediscussieerd aan de keukentafel over plaatselijke kwesties. Toen mijn pa stopte in de politiek, zat ik op het hbo en werd ik gevraagd om iets bij Gemeentebelangen te doen. Ik was 20 toen ik in het partijbestuur kwam.’
Qua leeftijd was Jos een broekie toen hij toetrad tot het bestuur van Gemeentebelangen. ‘Leeftijd is voor mij nooit een issue geweest. Zolang je geïnteresseerd en echt betrokken bent, moet er plaats voor je zijn. Waarom zou je iemand van vijftien jaar niet op de kieslijst kunnen zetten? Als diegene tijdens de bestuursperiode maar achttien is geworden, moet dat kunnen. Tuurlijk, waarom niet?’ Vandaar dat Gemeentebelangen één van de vele partijen is die pleit voor een jeugdraad. Meerdere partijen hebben zich al opgeworpen als geestelijk vader van dit plan. Zowel de PvdA, Lijst Groen Noordenveld als Gemeentebelangen claimen het idee bedacht te hebben. ‘Succes kent vele vaders, de mislukking maar één’, zegt Jos. ‘Het boeit mij niet wiens idee het is, als de jeugdraad er maar komt.’ In de gemeenteraad werd dit als een belangrijk punt gezien om de kloof tussen de inwoner en de gemeente te verkleinen. Jos ziet die kloof niet zozeer. ‘Ik denk dat dat wel meevalt. Wanneer er iets is, komen de mensen naar de gemeente. Daarnaast zijn de raadsleden goed benaderbaar.’
Dat laatste is ook iets waar hij zich hard voor maakt. ‘Inwoners kunnen mij altijd aan mijn jas trekken. Ik maak graag één-tweetjes met mensen’, zegt Jos. Toch opmerkelijk. De voormalige verdediger Jos Darwinkel, die ook jaren voor het eerste van v.v. Roden uitkwam, stond in die tijd niet echt bekend als een technische voetballer. In plaats van één-tweetjes, schoot hij de bal liever de parkeerplaats op. Jos lacht. ‘Dat klopt inderdaad. Als voetballer was ik hard en ging ik er stevig in. Puur van het verzorgde voetballen, moest ik het niet hebben. Als politicus merk ik dat het heel waardevol is om die één-tweetjes wel te maken. Luisteren naar de mensen, zonder valse verwachtingen te scheppen. Dat is belangrijk.’
Plaatselijke problemen, moet je plaatselijk aanpakken vindt Jos. Vandaar dat hij Gemeentebelangen een goede kans geeft om weer de grootste partij van Noordenveld te worden. ‘We hopen weer op minimaal zeven zetels’, zegt Jos. Of Gemeentebelangen dan weer met twee wethouders in het college gaat zitten, hangt van de situatie af. Als nummer twee op de lijst van Gemeentebelangen, zou Jos een logische tweede wethouder zijn. Zelf heeft hij daar echter nog geen behoefte aan. ‘Ik vind de situatie zoals die nu is, fantastisch. Het werken bij de provincie Groningen en mijn werk als raadslid in Noordenveld, is een heerlijke combinatie. Ik ben dus niet van plan in het college te gaan zitten, mochten wij wel weer twee wethoudersposten kunnen verdelen.’ Dat wil niet zeggen dat hij zichzelf uitvlakt als toekomstig wethouder. ‘Ik sluit het zeker niet uit, maar ik durf te stellen dat ik binnen nu en twaalf jaar geen wethouder ben.’
Anderhalf uur is voorbij gevlogen. Jos kijkt op zijn horloge, hij moest maar weer eens richting Groningen. Eenmaal buiten kijkt hij naar de rustieke omgeving van Westervelde. Voor hem een reden om nog maar eens over het dorpenfonds te beginnen, een speerpunt voor Jos. ‘Voor een klein dorp is zo’n fonds juist erg belangrijk. Als Westervelde geld nodig heeft om de levendigheid in het dorp te behouden of te verhogen, dan vind ik dat wij dat direct moeten doen.’ En zo eindigt de ontmoeting met Darwinkel met een belangrijk standpunt van Gemeentebelangen. Het was een alleraardigst gesprek met een betrokken Noordenvelder, die altijd met zijn politieke carrière in zijn achterhoofd zit.
Studententijd
Terugkijkend op zijn tijd als student, denkt Jos dat hij niets gemist heeft. ‘Ik heb er echt van genoten, ondanks dat ik een beetje een a-typische student was. Ik woonde natuurlijk nog in Roden. Na een avondje stappen bleef ik dan bij vrienden in de stad slapen en de volgende dag nam ik de bus weer naar Roden. Dat beviel goed en ik ben blij dat ik het zo aangepakt heb’, zegt hij. Als student was Jos serieus. Zo was hij lid van een studievereniging, niet te verwarren met een studentenvereniging. ‘In een studievereniging kwam je af en toe bij elkaar en sprak je over de studie. Dat waren nuttige bijeenkomsten. Een studentenvereniging heeft mij nooit echt getrokken. Zulke ontgroeningen lijken mij ook niets’, zegt Jos. Zijn studententijd heeft Jos sowieso achter zich gelaten. Dat wil niet zeggen dat hij nooit meer in de kroeg te vinden is, maar hij zit net zo lief thuis met vriendin Christel op de bank. De avondjes op de bank zijn desondanks ook niet heilig. ‘Als ik moet kiezen tussen een avondje thuis op de bank of op het gemeentehuis, dan moet ik toch mijn vriendin teleurstellen. De gemeenteraad is echt mijn hobby en zo zie ik dat ook. Ik vind het prachtig om te discussiëren en geniet van het spel.’ Marbella
Een aantal jaar geleden stopte Jos met voetballen. Veel spijt heeft hij sindsdien niet gehad, al staat hij zich nog wel eens te verbijten langs de kant van het amateurvoetbal. ‘Als je dan de competitie ziet met wedstrijden tussen Roden, Peize en GOMOS, dan begint het soms weer te jeuken. Dan had je er graag nog ingestaan.’ Met jaloezie keek Jos naar het tripje van de eerste selectie van v.v. Roden, die afgelopen winter op trainingskamp gingen naar het Spaanse Marbella. ‘Jammer dat we dat nooit deden toen ik nog speelde, dat was toch erg leuk geweest’, lacht Jos. Mocht de nood voor v.v. Roden écht hoog aan de man zijn, dan kan trainer Harry Zwiers hem altijd bellen. ‘Of ze dat moeten willen is een tweede.’
