Marian Stoppelenburg genomineerd als ‘Vrouw in de Media 2018’

Afbeelding
actueel
 
‘Begin een gesprek, maak een praatje. Het kan je zoveel opleveren.’
RODEN – 2018 was een hectisch jaar voor Marian Stoppelenburg. Het was het jaar waarin zij – samen met haar man Jan – zag hoe de bij hun inwonende Sayed een verblijfsvergunning kreeg. Van dichtbij maakte Marian mee hoe een uitgeprocedeerde asielzoeker ten onrechte werd verteld dat hij veilig huiswaarts kon keren en hoeveel moeite het kost om zo’n uitspraak om te keren. Maandenlang was de toekomst van de Afghaanse vluchteling zeer onzeker, maar uiteindelijk kwam daar het goede nieuws: Sayed mocht blijven. Fantastisch nieuws uiteraard, maar voor Marian niet het teken om het rustig aan te doen. De ‘Cirkel van Integratie’ werd in het leven geroepen, met als doel om vluchtelingen die soms al jarenlang wachten op een verblijfsvergunning  een mogelijkheid te geven om snel, veilig en goed begeleid een leven op te bouwen. Haar bezigheden in 2018 bleven niet onopgemerkt. Onlangs kreeg Marian te horen dat ze is genomineerd voor de titel ‘Vrouw in de Media 2018’ voor de provincie Drenthe. Hoog tijd voor een kop koffie.
In gesprek met Marian gaat het al snel over Sayed. Niet zo verwonderlijk ook, aangezien zijn verhaal iedere week interessanter wordt. Op 24 oktober 2017 berichtte deze krant voor het eerst over de situatie van Sayed Hussaini. De Afghaanse vluchteling werd in eigen land vervolgd door een familie die het op zijn broer had voorzien. Een klassiek verhaal van eerwraak. Broer Ahmad kreeg in 2010 al een verblijfsvergunning, omdat het duidelijk was hoeveel gevaar hij liep in zijn thuisland. Sayed kreeg die verblijfsvergunning in 2016 niet. Volgens het IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst) liep Sayed geen gevaar, terwijl hij al jaren op de vlucht was voor dezelfde familie als zijn broer. Wat volgde was een lange juridische strijd, waarbij Sayed werd bijgestaan door de mensen bij wie hij in Roden woonde: Marian en Jan. Zij boden de destijds achttienjarige onderdak en sprongen voor hem in de bres.
Nu – ongeveer een jaar en drie maanden later – ziet zijn verhaal er heel anders uit. Sayed woont op zichzelf in Den Haag, alwaar hij elektrotechniek studeert. Dat klinkt mooier dan het daadwerkelijk is, laat Marian weten. ‘Sayed heeft een kamer toegewezen gekregen waar hij samen met zeven andere vluchtelingen woont. Dat is niet bevorderlijk voor de integratie. Hier in Roden werd Sayed omringd door Nederlanders. We hielpen hem in het dagelijks leven, onder andere met de taal. Hierdoor kon Sayed snel integreren. In Den Haag wonen veel mensen met een migrantenachtergrond bij elkaar. Dat is misschien makkelijk, maar het helpt deze mensen niet. En Marian merkt dat de meeste vluchtelingen dit ook liever niet hebben. Ze willen contact met ‘gewone’ Nederlanders, met burgers, niet alleen met ‘functionarissen’. Zo leren zede taal beter en kunnen ze zich makkelijker aanpassen.’
Dankzij haar ervaring met Sayed, weet Marian hoe belangrijk het is om contact te maken. ‘Bij ons begon het met een spontane ontmoeting in de sportschool. We raakten aan de praat. Het was een toevallige ontmoeting, met grote gevolgen.’ Zonder dat Marian er erg in had, had ze als het ware een ‘Cirkel van Integratie’ opgericht. Toen Sayed eenmaal aan een verblijfsvergunning was geholpen, besloot ze hier écht werk van te maken. ‘De Cirkel van Integratie is gebaseerd op het systeem ‘Group of Five’ uit Canada. In Canada is het mogelijk dat een groep mensen garant staat voor een vluchteling. Dat wil zeggen: een groep Canadezen ontfermt zich over een vluchteling die wacht op een verblijfsvergunning, of er al één heeft. Zij zorgen er gezamenlijk voor dat deze vluchteling goed integreert. Eigenlijk gebeurde dat ook bij Sayed. Door een Cirkel van Integratie, leerde hij over het leven in Nederland, vond hij een stageplaats en werd hij onderdeel van de samenleving’, zegt Marian.
Het geluk van Sayed gunt Marian ook andere vluchtelingen. Vandaar dat het voorstel voor de Cirkel van Integratie nu bij staatssecretaris Mark Harbers op het bureau ligt. Een initiatief dat de politiek overstijgt, zo blijkt. ‘Eigenlijk past ons idee binnen het gedachtegoed van zowel links als rechts’, zegt Marian. ‘Ik hoorde laatste Geert Wilders zeggen dat hij vindt dat de mensen die als vluchteling naar Nederland zijn gekomen best mogen blijven, mits ze zich aanpassen aan onze manier van leven. Met de Cirkel van Integratie geef je de mensen die hier als vluchteling zijn gekomen, die kans.’ Marian haalt burgemeester Aboutaleb van Rotterdam aan als voorbeeld. ‘Toen hem gevraagd werd hoe hij – als immigrantenkind met een taalachterstand – toch burgemeester is geworden, antwoordde hij dat dit mogelijk was omdat hij van jongs af aan werd omringd door (Nederlandse) mensen die het beste met hem voor hadden. Dat sluit naadloos aan op het verhaal van Sayed.’
Uiteraard is het belangrijk of de vluchteling in kwestie openstaat voor integratie. ‘Kijk naar Sayed. Hij was dankbaar dat hij in Nederland mocht wonen, paste zich aan onze gebruiken aan en heeft altijd zijn beste beentje voor gezet. Natuurlijk zijn er ook voorbeelden van migranten die niet de intentie hebben hun best te doen. Zij komen dan ook niet voor een Cirkel van Integratie in aanmerking.’
Het initiatief wordt voor het gemak door Marian in tweeën opgesplitst: een harde en een zachte kant. ‘De harde kant is het politieke verhaal. Wij willen dat de regering een soortgelijk systeem gaat invoeren als in Canada. Een groep Nederlanders moet zich kunnen ontfermen over een vluchteling, waardoor deze een verblijfsvergunning krijgt. Dat is lastig te bewerkstelligen, dat weten wij ook. De zachte kant is veel eenvoudiger. Het is een oproep: maak eens contact met een vluchteling. Vraag eens hoe het gaat. Ik heb zelf gemerkt hoe waardevol dat niet alleen voor die mensen is, maar zeker ook voor mij zelf. Het is een verrijking van je leven. Zij vinden het fantastisch en zijn je heel dankbaar, terwijl het zo eenvoudig is Dat geeft energie.’
Momenteel heeft Marian contact met ongeveer zeven Syrische en Afghaanse gezinnen in de omgeving van Roden. Dat is veel. ‘Via via horen mensen dat ik wellicht wat voor ze kan doen. Ik probeer ook zeker iets voor ze te betekenen, maar ik heb simpelweg niet de tijd om dagelijks bij deze mensen over de vloer te komen. Ik heb mijn eigen bedrijf en dat moet ook doordraaien. Vandaar dat ik het fantastisch zou vinden als meer mensen zich achter dit initiatief scharen.’ Marian heeft inmiddels ook al contact gehad met wethouder Kirsten Ipema. ‘We hebben gekeken naar een pilot van ConnectingFriends. Dit is een organisatie die als doel heeft om verbindingen te leggen tussen jonge, oude en nieuwe inwoners van ons land. Niet alleen willen we inwoners van Noordenveld in contact brengen met vluchtelingen, maar ook met elkaar. Samen kunnen we zoveel bereiken: eenzaamheid vermindert en de integratie verbetert. Op die manier snijdt het mes aan twee kanten.’ Aan stilzitten doet Marian duidelijk niet. Toch is het niet haar intentie een coördinerende rol te spelen bij het leggen van contacten tussen vluchtelingen en inwoners van Noordenveld. ‘Het moet uit de mensen zelf komen. Begin een gesprek, maak een praatje. Meld je aan op de website van ConnectingFriends.net. Het kan je zoveel opleveren.’ Tot slot hoopt Marian met haar nominatie voor ‘Vrouw in de Media 2018’ een breder publiek te bereiken. Eenieder kan overigens nog tot 31 januari op haar stemmen. Via consonante.nl en ‘Cirkel van Integratie’ is alle informatie te vinden.

UIT DE KRANT