Met een lach en een traan naar de Alpe D’Huzes

Afbeelding
actueel

RODEN – Gezin Brasse is in Frankrijk, waar Stijn en Joost deelnemen aan de Alpe ‘d HuZes. Vader Andre doet verslag.

‘Zaterdag morgen 05:00 uur, de wekker loopt af, 06:00 vertrek vanuit Roden, 06:45 overstappen in Nieuw Scheemda, 07:00 uur vertrek naar Frankrijk. Gelijk over de Duitse grens klettert de eerste regen tegen de voorruit. Hmmm, slecht weer was voorspeld maar toch hoop je dat het weer beter wordt. Halen de Alpe D’Huez wel vandaag? Dan klaart het op en rijden vrijwel regenloos via Duitsland door Zwitserland naar de Franse Grens. Prachtige route. Nog even tanken voor de grens want in Frankrijk is geen benzine verkrijgbaar. Dat scheelt want de tolwegen zijn vrijwel leeg. Voor de zekerheid toch even langs een pomp gereden. Niks aan de hand. Gewoon tanken, niks geen file, zelfs een leeg pompstation voor ons alleen met spelende konijntjes in het gras. Vol goede moed rijden we vrolijk verder.

De rit verloopt vlekkeloos dus overnachting hoeft niet. 20:00 uur staan we onder aan de Alpe D’Huez. We zoeken onze jongens en het fietsteam op in hun huisje in het dorp. Smal en hoog huis met vijf verdiepingen voor acht personen. Voor hun huis start de Alpe D’ HuZes aanstaande donderdag. Dan rijden we via een steile bochtige weg naar boven. Loes wordt steeds stiller… moet ik dat hele stuk hardlopen donderdag? 21:00 uur aankomst in ons dorp Alpe D’Huez voor de komende dagen. Het is even zoeken naar onze verblijfplaats maar met hulp van ons mobieltje en een vrolijke sleutelbewaarster lukt het. De Alpe D’Hues is duidelijk een skioord. Overal skiliften en pistes. Skifoto’s en skiwinkels. Zitten we wel goed? We stappen uit de auto en horen alleen Nederlands. Allemaal mensen die met een eigen reden en motivatie naar de Alpe D’Huzes zijn gekomen. De berg is tijdelijk Nederlands grondgebied. Het appartement is erg klein maar het uitzicht adembenemend mooi. Hier bivakkeren is geen straf. Zondag begint de dag grijs en grauw. Laaghangende wolken en regen belemmeren het mooie uitzicht van gisteren. Na het ontbijt even het dorp verkennen. Daar zien we de eerste bezwete lopers en fietsers al dan niet met hulp binnenkomen. Allemaal aan het oefenen voor donderdag, de grote dag. We spreken een jonge loper aan, ergens in de dertig schat ik. Na enkele technische opmerkingen over hoe je de berg het best op kunt lopen vraagt hij om een pen. Hij wil nog iets opschrijven, iets persoonlijks voor iemand waarvoor hij blijkbaar loopt. Zijn ogen worden vochtig, neemt haastig afscheid en loopt snel verder de berg op. Dan besef je ineens weer waarvoor je hier bent. Wij om onder andere mijn broer Eric te herdenken. En dan beginnen de eerste tranen te rollen. Wat is het toch een rotziekte.

Dan komt tegen 11:30 uur het bericht dat Stijn en Joost ook op de fiets naar boven komen. Voor Stijn een herhaling van vorig jaar voor Joost de eerste keer. Tegen 13:00 uur zijn ze boven op de Alpe. ‘Wat een fuc..klo…tocht is dat zeg’ zegt Joost. ‘ben helemaal stuk’. Maar na een half uur is alles vergeten en staat een grote grijns op beider monden. ‘Morgen weer’. De shirts en startpapieren worden op gehaald en daar gaan beide broers weer naar beneden. We zien ze vanaf ons balkon in de verte nog langs de kerk van bocht 7 fietsen, de zogenaamde Nederlandse bocht en dan zijn ze uit beeld. Vanavond is de opening van de mooie maar ongetwijfeld heftige en emotionele week’

UIT DE KRANT