‘Mijn geheim? Rustig blijven. Kalmte kan je redden zeg ik altijd’
actueel
Enno Tundelder uit Roden is 100!
RODEN – Als een heer zit hij in z’n stoel voor het raam van zijn riante appartement in hartje Roden. Wit overhemd, stropdas, donkerblauwe pantalon. 100 of niet. Enno Tundelder gaat altijd gekleed. Dochter Yvonne kent hem niet anders. Tundelder woont ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds zelfstandig. Oké, zijn dochters koken per toerbeurt, maar hij warmt het zelf op. Soms trekt –ie (als het weer het toelaat) eropuit met zijn Rolls-Royce. Want zo noemt hij zijn rollator waar hij niet zonder kan. Positief denken, jezelf goed verzorgen en humor is zijn geheim. “Weet je nog een goeie mop?”
Ja, hulp in huis heeft Tundelder wel. “Het is niet zo dat ik hier met een stofdoek rondloop”, schatert de oude baas. Tegenwoordig ook wat extra hulp van de dames van Icare, die volgens hem vooral voor de gezelligheid langskomen. Maar verder? Redt –ie zichzelf prima. Op een A4-blocknote staan de programma’s waar hij graag naar kijkt keurig genoteerd. Studio Sport, Ajax- OCG Nice, De slimste mens. De tijden zijn geel gearceerd. “Ik kijk graag naar een potje voetbal. Zelf speelde ik jarenlang bij GRC Groningen, als linksbuiten. Was links en rechts. Kon scoren met beide benen. Yvonne schrijft alles altijd voor me op. Zij is mijn tweede geheugen, haha.”
Enno Tundelder heeft drie dochters: Yvonne, Hilda en Tina. Wonen allemaal in de buurt. Hij was getrouwd met Alie Vriesema, 66 jaar maar liefst. 8 jaar geleden overleed ze. In zijn werkbare leven was Tundelder hoofdadministratie bij scheepvaartkantoor Wijnne en Barends in Groningen. “Ik was verantwoordelijk voor de hele administratie en de boekhouding van het kantoor, de rechter hand van de directeur. Maar noem me geen boekhouder hè? Straks denken mensen aan zo’n dreug boekholdertje, dat ben ik niet.” Nee zeg. Dat hadden we ook zeker niet achter Tundelder gezocht. Hij laat geen moment ongemoeid om er even een grap tussendoor te slingeren. Om er vervolgens zelf heel hard om te lachen. Net als de brief die hij ontving van de koning. “Zijne majesteit hè. Niet van een of andere meneer de Koning. Want dat kan ook natuurlijk.” Hoewel hij de persoonlijke brief aan zijn adres zeer waardeert, verbaast Tundelder zich toch wel over het ietwat simpele witte briefje. Er staat niet eens een kroontje op. Of een koninklijk watermerk. Een A-4tje dat afsluit met: ‘Met gevoelens van de meeste hoogachting, was getekend, Drs. E.E. Verwaal. Algemeen secretaris van Zijne Majesteit de Koning en Hare Majesteit de Koningin’ getypt op een typmachine. Toch mooi dat je het krijgt. Kan niet iedereen zeggen. Want 100, dat word je niet zomaar. Hoewel Tundelder wel wat tips heeft. “Rustig blijven. Kalmte kan je redden zeg ik altijd. En verder positief denken. Een beetje humor, daar hou ik van.” Op zijn kast staat een hele rits kaarten. Wel een stuk of 25. Het gros van de kaarten zijn identiek. 100 is bijzonder, een uitzondering zelfs, moet ook de kaartenfabrikant gedacht hebben. Nog even poseren voor fotograaf Erik Veenstra en het zit erop voor Enno Tundelder. “Je maakt er nog al wat. Wil je er de hele krant mee vol plakken?” Dan: sta ik d’r wel beetje nuver op? Retoucheren is vast niet nodig. Ik ben al knap van mezelf, haha.” We beloven Tundelder dat we volgend jaar op 29 juli weer een taartje komen eten. “Daar houd ik je aan,” zegt hij terwijl hij met zijn Rolls-royce naar zijn stoel schuifelt.
RODEN – Als een heer zit hij in z’n stoel voor het raam van zijn riante appartement in hartje Roden. Wit overhemd, stropdas, donkerblauwe pantalon. 100 of niet. Enno Tundelder gaat altijd gekleed. Dochter Yvonne kent hem niet anders. Tundelder woont ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds zelfstandig. Oké, zijn dochters koken per toerbeurt, maar hij warmt het zelf op. Soms trekt –ie (als het weer het toelaat) eropuit met zijn Rolls-Royce. Want zo noemt hij zijn rollator waar hij niet zonder kan. Positief denken, jezelf goed verzorgen en humor is zijn geheim. “Weet je nog een goeie mop?”
Ja, hulp in huis heeft Tundelder wel. “Het is niet zo dat ik hier met een stofdoek rondloop”, schatert de oude baas. Tegenwoordig ook wat extra hulp van de dames van Icare, die volgens hem vooral voor de gezelligheid langskomen. Maar verder? Redt –ie zichzelf prima. Op een A4-blocknote staan de programma’s waar hij graag naar kijkt keurig genoteerd. Studio Sport, Ajax- OCG Nice, De slimste mens. De tijden zijn geel gearceerd. “Ik kijk graag naar een potje voetbal. Zelf speelde ik jarenlang bij GRC Groningen, als linksbuiten. Was links en rechts. Kon scoren met beide benen. Yvonne schrijft alles altijd voor me op. Zij is mijn tweede geheugen, haha.”
Enno Tundelder heeft drie dochters: Yvonne, Hilda en Tina. Wonen allemaal in de buurt. Hij was getrouwd met Alie Vriesema, 66 jaar maar liefst. 8 jaar geleden overleed ze. In zijn werkbare leven was Tundelder hoofdadministratie bij scheepvaartkantoor Wijnne en Barends in Groningen. “Ik was verantwoordelijk voor de hele administratie en de boekhouding van het kantoor, de rechter hand van de directeur. Maar noem me geen boekhouder hè? Straks denken mensen aan zo’n dreug boekholdertje, dat ben ik niet.” Nee zeg. Dat hadden we ook zeker niet achter Tundelder gezocht. Hij laat geen moment ongemoeid om er even een grap tussendoor te slingeren. Om er vervolgens zelf heel hard om te lachen. Net als de brief die hij ontving van de koning. “Zijne majesteit hè. Niet van een of andere meneer de Koning. Want dat kan ook natuurlijk.” Hoewel hij de persoonlijke brief aan zijn adres zeer waardeert, verbaast Tundelder zich toch wel over het ietwat simpele witte briefje. Er staat niet eens een kroontje op. Of een koninklijk watermerk. Een A-4tje dat afsluit met: ‘Met gevoelens van de meeste hoogachting, was getekend, Drs. E.E. Verwaal. Algemeen secretaris van Zijne Majesteit de Koning en Hare Majesteit de Koningin’ getypt op een typmachine. Toch mooi dat je het krijgt. Kan niet iedereen zeggen. Want 100, dat word je niet zomaar. Hoewel Tundelder wel wat tips heeft. “Rustig blijven. Kalmte kan je redden zeg ik altijd. En verder positief denken. Een beetje humor, daar hou ik van.” Op zijn kast staat een hele rits kaarten. Wel een stuk of 25. Het gros van de kaarten zijn identiek. 100 is bijzonder, een uitzondering zelfs, moet ook de kaartenfabrikant gedacht hebben. Nog even poseren voor fotograaf Erik Veenstra en het zit erop voor Enno Tundelder. “Je maakt er nog al wat. Wil je er de hele krant mee vol plakken?” Dan: sta ik d’r wel beetje nuver op? Retoucheren is vast niet nodig. Ik ben al knap van mezelf, haha.” We beloven Tundelder dat we volgend jaar op 29 juli weer een taartje komen eten. “Daar houd ik je aan,” zegt hij terwijl hij met zijn Rolls-royce naar zijn stoel schuifelt.