Niet iedereen gelukkig met ATB-routes in Noordenveld

Afbeelding
actueel
Ingezonden door Cees Koelewijn
ATB-routes in Noordenveld
Vorige week opende de Krant met een artikel over nog te realiseren vaste ATB-routes in Noordenveld. Projectleider Harold Veldkamp (tevens voorzitter van de Europese Mountainbike Federatie) toont zich daarin ietwat ongeduldig, want het duurt allemaal wel ontzettend lang. Feit is dat er, sinds we ”een verschrikkelijk sportief college” hebben, wordt gesproken over het aanleggen van atb-routes in onze bossen. Dit college omschreef ik zo in mijn column Puur Natuur n.a.v. het kappen van bomen op het hockeyterrein in Roden t.b.v. een aan te leggen kunstgrasveld (wanneer gebeurt dat?) waarin ik ze betichtte van vriendjespolitiek. Met enkele fietsfanaten als wethouder kon je verwachten dat er ook geld zou worden vrijgemaakt voor die ATB-routes; het gaat om ’slechts’ pakweg € 250.000. Naast allerlei subsidies sprokkel je dat bij elkaar door o.a. te beknibbelen op zorg, cultuur en groenvoorzieningen, om maar iets te noemen. Een kwestie van prioriteiten stellen. De partijgenoten van het college in de gemeenteraad klappen wel.
De leden van Gebruikersgroep Mensinge, waarvan ik deel uitmaak, kregen pas vorig jaar oktober voor het eerst een route door het Mensingebos onder ogen. Veldkamp presenteerde het als een win-win situatie, want daarmee hadden de ATB-ers en de wandelaars elk een route, zei hij. Wanneer iemand dit jargon bezigt word ik op voorhand al achterdochtig. Niet ten onrechte, want maar liefs 35 x waren er kruisingen van wandel- en ruiterpaden met de uitgestippelde route die lukraak dwars door bospercelen liep. En dan vorige week doodleuk beweren: ”Die gebruikers vinden het geen pretje wanneer ze omver gejakkerd worden door mountainbikers”. Later is er een andere route uitgerold, met nog steeds veel kruisingen, die Staatsbosbeheer (in samenspraak met de Gebruikersgroep) er wil realiseren. Met de nadruk op willen, want erop tegen zijn is bij Staatsbosbeheer niet aan de orde. Het was reden voor één van de leden om uit de groep te stappen en zelf ben ik er niet voor om in dit drukke gebied natuur op te offeren ten faveure van nieuwe paden. Daarbij vraag ik me af waar toch de ronduit onbetamelijke inhaligheid vandaan komt om maar overal routes uit te willen zetten waarbij gebiedsvreemd materiaal wordt gebruikt om die routes te verharden. Waarom niet tevreden zijn met enkele routes? Dat er iets wenselijk is geloof ik graag, maar doe dat met beleid, waarbij je anderen zo weinig mogelijk tot last bent. Met de vele zandpaden in het buitengebied van Noordenveld is er best veel mogelijk.
Staatsbosbeheer hanteert nadrukkelijk de 3 B’s, van Beleven, Benutten en Beschermen. Bij dat laatste zou je denken dat het een hint is naar de natuur. Natuur beschermen is echter geen issue  meer voor de mensen in de top van Staatsbosbeheer. Het lijkt er meer op dat er belangen van allerlei groeperingen worden beschermd die allemaal wat willen in het bos. Daarbij worden slogans gebezigd als ”Het zit in onze natuur” en ”Beleef de natuur”. Ze willen het dus beleven en benutten. Hoe het voor de natuur uitpakt is niet belangrijk. De aansturing zal wel uit Driebergen komen, daar zetelt de directie. Op provinciaal en plaatselijk niveau zijn er mensen die met de hakken klikken om dit beleid te ’verkopen’. Overigens geldt het verramsjen van de natuur ook voor een organisatie als Natuurmonumenten.
Veldkamp zegt dat er ongeveer 350.000 mountainbikers zijn. Die vertegenwoordigt hij niet. Minder dan 10% is namelijk georganiseerd. De rest doet maar wat en trekt zich weinig aan van regels. Vooral het off-trail crossen wordt door hen gepropageerd. Dus het rijden buiten de officiële route. In het DvhN verscheen daarover een opiniërend stuk. Dat was afkomstig van een (bestuurs)lid van IVN Roden die, net als ik hier, dat op persoonlijke titel schreef. Hij stelde dat het ATB-fenomeen bezig is een ware plaag te worden en staafde dat met voorbeelden. Uiteraard was er een boze ATB-er die reageerde en daarbij verwees hij naar een rapport van de Wageningen Universiteit. Op de inhoud van dat rapport is echter veel aan te merken vanwege een eenzijdige benadering. Niet vreemd, omdat het was geschreven door een verwoed mountainbiker die, wat sowieso niet kan, een professionele ATB-routebouwer is. Een slager dus die zijn eigen vlees keurt. Middels een ingezonden brief in dagblad Trouw, waarin ik op beweringen van hem (Patrick Jansen) reageerde, belde hij mij. Ook al boos. Maar er kwamen tevens vele reacties uit het hele land over allerlei misstanden, waaronder illegale activiteiten. Eén ervan kwam uit Bergen. Daar had men zonder toestemming een route aangelegd waarbij strikt beschermde planten waren weggegraven. Op die route werden Zandhagedissen (zwaar beschermd) aan gort gereden. Over de mensen in Bergen meldde Veldkamp misnoegd dat ze daar niet eens willen praten. Maar waarom mogen mensen niet opkomen voor de instandhouding van gebieden puur als wandelgebied. In de Amsterdamse Waterleidingduinen hebben ze moeten procederen tot aan de Raad van State om te bewerkstelligen dat dit gebeurde. Er zijn miljoenen mensen die graag in bossen willen verkeren zonder de heisa van crossers. Wie komt er voor hun rechten op?
 
Veldkamp stelde vorige week: ”Nederlanders laten zich niet wegsturen”. Waarschijnlijk zegt hij dat met de nodige zelfkennis. Zo heb ik hem zelf horen zeggen dat ze zich niet zomaar met een route in het Mensingebos laten afschepen. Staatsbosbeheer wil in het Mensingebos aan zonering doen, maar waarom zou je op deze ’postzegel’ het iedereen naar de zin willen maken. Nogal doorzichtig waren er zelfs (ongevraagd en ongewenst) IVN-routes uitgestippeld. Een heikel punt blijft handhaving. Daarvoor ontbreekt menskracht wordt gezegd; dus geld. Tijdens de rampzalige Bleker-periode is er zwaar op het budget van Staatsbosbeheer bezuinigd. Zonder meer is te billijken dat er meer geld nodig is om regels te handhaven. Nu wordt alles straffeloos toegestaan en blijven sancties uit. Maar besef wel dat de enige paden in het Mensingebos waar gefietst mag worden (de andere elders laat ik hier buiten beschouwing) de fietspaden zijn: van de voetbalvelden naar de Dikke Boom en de aftakking over het Moltmakersstuk (de heide) naar de Melkweg. Daarbuiten mag het niet. Nog steeds niet.
 
Cees Koelewijn

UIT DE KRANT

Lees ook