Joyce House Roderesch toont vooral lef
RODERESCH - Aan de Norgerweg in Roderesch prijkt een prachtige statige boerderij waar op dit moment nog druk verbouwd wordt. Joyce-House hoopt hier in juni hun deuren te mogen openen en een “thuis” te worden voor mensen met een beperking. Het recht van mensen met een beperking om als volwaardig medemens gezien en gehoord te worden, is zichtbaar leidend voor deze organisatie. “Zorg komt vanuit het hart en daar hebben we ook ons personeel op geselecteerd. Zo zorgen we er samen voor dat onze bewoners hier tot rust komen en de aandacht krijgen die ze verdienen.’ Aldus Irene Bernsen.
Ze was manager in de zorg en werd door oud collega Margreta Kuipers gewezen op een vacature als directeur-bestuurder voor Joyce House. ‘Ik wist niet of ik geschikt zou zijn voor deze baan, maar toen ik werd uitgenodigd voor een gesprek -na solliciteren- en weer in de auto zat nadien dacht ik wel: ”Ik zou heel erg teleurgesteld zijn wanneer ik de baan niet krijg.” Bernsen spreekt vol liefde en passie over de organisatie waar zij de dagelijkse leiding over heeft. ‘Onze eerste vestiging is ontstaan in Smilde in de toenmalige kerk die daar te koop stond. Een vader en toenmalige bestuurder zocht een geschikte woonplek voor zijn dochter welke een beperking had. Het meisje heette Joyce en zo is de naam Joyce-House ontstaan. Hij heeft gepionierd en na een paar jaar heb ik het stokje van hem overgenomen en hebben we nog een vestiging mogen openen in Steenwijk en Wolvega. Met Roderesch erbij zitten we nu dus op vier en we hopen dat we hierna nog één vestiging kunnen openen. We hebben er bewust voor gekozen om de naam niet te veranderen, want deze was al bekend in de omgeving. Wel hebben we het logo en bijvoorbeeld de website aangepast. Binda Jager heeft dit als manager P&O en PR geregeld. “Goud waard wat zij heeft neergezet!’
Bernsen gelooft in kleinschaligheid en wil het dan ook houden bij in totaal vijf of zes vestigingen. De regeldruk is nu al best groot binnen de zorg, maar zoals wij deze nu hebben ingericht kan iedereen zich volledig storten op zijn of haar eigen taak. Zo heeft elke vestiging bijvoorbeeld een teamleider (o.a. Meinte Savenije in Roderesch / zie foto) die met name zorgt voor de administratieve handelingen, regelzaken aandacht voor de medewerkers en ouders en teamcoaching en kan de verantwoordelijke manager voor medische zaken en zorg (Jacqueline de Jong / zie foto) zich bezighouden met haar verantwoordelijkheden.’ Irene is erg blij met de teams op de verschillende locaties. ‘We hebben bijvoorbeeld geen last van personeelstekort of veel ziekte. Ons team werkt met plezier, maar vooral ook samen. We durven het anders te doen en dat vergt best lef. In de eerste plaats kijken we wat nodig is voor zowel bewoners als medewerkers. Daarna kijken we hoe we dat doen. Een vergadermentaliteit kennen we dan ook niet, want we werken samen, dus overleggen kan ook tijdens werktijd en scheelt heel veel onnodige tijd eromheen. Tijd die aan de directe zorg en begeleiding voor onze bewoners wordt besteed.”
Communiceren is voor de organisatie erg belangrijk. ‘Dat begint al bij het communiceren binnen het team -benaderbaar zijn voor elkaar-, maar ook communiceren met de omgeving. Ik ben bij iedereen langs geweest hier in de buurt om te vragen hoe zij tegenover ons plan stonden om hier een woning te vestigen voor mensen met een beperking. Hier werd heel positief op gereageerd!’ Ook communiceren naar de ouders van de bewoners vindt het team erg belangrijk. ‘Misvatting in deze is dat je ouders niet moét betrekken bij het proces, want ouders zíjn al betrokken, want ze hebben toch het recht om te weten hoe het met hun kind is? Wij hebben twee werknemers in dienst die beide een functie vervullen als begeleider binnen onze organisatie waar hun kind onderdeel van is. Dat pakt heel goed uit. Daarnaast proberen we ook zoveel mogelijk activiteiten te organiseren waar we de ouders bij kunnen betrekken.’
Het is de bedoeling dat aan de Norgerweg een aantal vaste bewoners terecht kunnen en de rest van de kamers zal betrokken worden door mensen met een beperking die af en toe of regelmatig komen logeren. Ook wordt er dagbesteding geboden en zal hun kantoor van Smilde verhuizen naar Roderesch. ‘Er is veel vraag naar logeerhuizen. Kinderen / volwassenen met een beperking vergen veel (extra) energie en wanneer zij ook nog eens thuis wonen is het fijn dat de ouders ook af en toe even kunnen bijtanken. Voor de dagbesteding kunnen wij ongeveer acht cliënten aannemen. Het perceel biedt voldoende ruimte om veel naar buiten te kunnen met de bewoners en de huiselijke woonkamer ademt de sfeer van “thuiskomen” uit. Dat is ook wat we willen creëren: we willen een gezinssituatie nabootsen waar de bewoners zich veilig voelen.’ Voor de vijfde vestiging denken ze erover na om richting Vries te gaan. Hier willen we o.a. bewoners kunnen plaatsen die een meervoudige handicap hebben, maar dat betekent dus ook extra zorg en andere faciliteiten. We hopen dit in samenwerking met andere organisaties aldaar te kunnen realiseren en elkaar te kunnen ondersteunen.’
