Keuningsdag

Onder de naam Moi Noordenveld levert een aantal Drenten uit de gemeente één keer per maand een bijdrage in het Drents. Deze Keuningsdag is geschreven door Anne Doornbos uit Een.

‘Het was gistern Keuningsdag. Zowat de hiele dag dreug en niet zo kold as de dagen daorveur. De keuning was met de femilie naor Emmen reden en daor hadden ze slim uutpakt. Alles was uut de kast haald om der maor wat moois van te maken. Burgemeester Eric van Oosterhout glöm as een schaopekeutel in de maoneschien. En het centrum was opknapt. Wat dat angiet zol het mooi wezen as Willem Alexander ies naor Een kommen zol. Dan zol de Heufdstraot ok weer herstraot worden. Zol tied wezen want nou rammeln joe de vullings uut de koezen aj derover hen fietst.

Toen Willem Alexander met Maxima an de bak mus as keuning, hebt ze eerst met zien beidend alle previncies bezöcht. In 2013. Ze begunden in Grunning en Drenthe.

Het Huus van de Taol hef toen een boekie uutgeven met as titel ‘Mag Majesteit hier wel wezen?’. Een boekie met tips veur de keuning om hum in Drenthe wegwies te maken. Zoas hoe aj joe in Drenthe mut uutdrukken. In het Nederlaands en het Drèents. Waor aj in het Nederlaands zegt: Bent u in een professionele hoedanigheid betrokken bij dit onderwerp?, daor zeg ie in het Drèents: Wat döt meneer veur de kost?

De titel gaf gedoe. De hofholding vun daj dat niet zeggen kunt: Mag Majesteit hier wel wezen? Vanzölf toch, hij is ja de keuning? Het duurde even veur ze snapten dat een Drent wat aans bedoeld as e vrag oj hier wat wezen magt.

In dat boekie stiet ok de tekst van een nei Drèents volkslied. Nou is der lest de vraog opdeuken of Drenthe gien volkslied hebben mut. In Provinciaole Staten. Want Mien Drenthe is dat niet officieel.

Omdat ik die tekst anleverde mag ik hum hier ok nog wel gebruken. Hiet giet op wieze van ‘Mien Drenthe’, dat scheelt metien een componist. Probeer het maor ies.

Nei Drèents volkslied

(op de wieze van “Mien Drenthe”)

Daor tussen Grunning en de Iessel

en Niedersachs en Fries,

daor lig de olde lantschap Drenthe

daormet ben ik zo wies.

Waor old en nei mekaor vindt

maor tied nooit stille stiet,                

waor naoberschap oons saam bindt

daor klinkt dit neie lied.

Waor dommiet langs de rechte monden

de boeren leeft van wind,

waor Lofar luustert naor de hemel

en neie verten vindt.

Waor Shakespeare oons de vraog stelt

waorum ’t in ’t leven giet,

om wel of niet te wezen

daor klinkt dit neie lied.

Waor in de leste week van juni

weer de motoren raost,

waor in drie nationaole parken

zuch de toerist onthaost,

waor hunebed en heide

vertelt van vrogger tied,

daor over es en brinken,

daor klinkt dit neie lied.

Waor lu het lied zingt van de zeerte

die deurklinkt in de blues,

waor diep vanuut de olde eerde

oons gas en eulie broest.

Waor Reest en Aa en Hunze

gien beken bint maor diep,

daor over ma en stroeten,

daor klinkt dit neie lied.

Daor klinkt in dörpen en op brinken

die ieuwenolde taol.

Laot die nog hiel wat jaoren klinken

vertel een nei verhaol.

Aj daor an met mag schrieven

dan bi-j as Drent slim riek.

Dan zal oons Drenthe blieven

een keuninkriek geliek!’