Onderweg
Puur natuur
Omdat ik binnenkort naar Texel ga liet ik een reisgenoot een kaartje zien in de ’Nieuwe Atlas van de Nederlandse Flora’ met daarop de verspreiding (per kilometerhok) van de Galigaan. Deze plant met een vlijmscherpe, fijn gezaagde bladrand (je zou de plant als martelwerktuig kunnen gebruiken) behoort tot de Cypergrasfamilie waartoe ook planten als Veenpluis, Veenbies, verschillende waterbiezen en de vele zeggesoorten behoren.
De Galigaan vind je voornamelijk aan de oevers van plassen en vennen in de kop van Overijssel (De Wieden) en de aangrenzende Weerribben en verder in de omgeving van gebieden als de Nieuwkoopse Plassen en het Naardermeer. Ook komt ze voor in duinvalleien, langs de kust van Noord-Holland en op de Waddeneilanden Terschelling en Texel. Vooral op het laatste eiland komt ze veelvuldig voor, hetgeen voor mij een reden was dit even te laten zien. Op de bladzijde ernaast stond het kaartje afgebeeld dat u hierboven ziet. Het geeft de verspreiding weer van het Deens lepelblad, Dit is een plant die houdt van zilte omstandigheden en is daarom te vinden in de duinen, op groene stranden, op dijken in het kustgebied en… zeer opvallend langs ’s winters bepekelde wegen. Op het kaartje kunt u zien dat de plant keurig het patroon van de autosnelwegen volgt en dat doet ze ook langs de wegen in Zuid-Nederland tot in Zuid-Limburg. In de vorige eeuw was dat patroon er nog niet, maar werd vooral deze eeuw zichtbaar. Het is een vrij nietige en daarom onopvallende plant waarvoor je even door de knieën moet. Vermeldenswaard is nog dat de plant vanwege het hoge gehalte aan vitamine-C vroeger veel werd gebruikt ter voorkoming van scheurbuik.
De atlas laat ook zien dat ik een kleine kans maak op Texel de Zeelathyrus te zien. Het is best alweer een lange tijd geleden dat ik deze strikt aan de kust gebonden plant zag. Iets meer kans daarop maak je op de Afsluitdijk, maar het is lastig om daar onderweg uit te stappen. Het is trouwens wel een neiging die ik heb wanneer ik vanuit mijn ooghoeken iets waarneem waardoor mijn belangstelling wordt gewekt, maar weet dat uit veiligheidsoverwegingen te onderdrukken. Als je autorijdt moet je daarmee geconcentreerd bezig zijn. Ik heb dan ook totaal geen begrip voor telefonerende en appende lieden achter het stuur en nog minder voor de straffen die er op staan. Die mogen (moeten) ze wat mij betreft vertienvoudigen. Maar laat ik daar maar liever niet over uitweiden. Nog wel even over de verspreidingskaarten in de atlas. Dat is prachtige stof voor een florist. Je kunt er bijvoorbeeld op zien dat sommige soorten de rivieren volgen. Dat doet o.a. de Late stekelnoot. Een andere soort, de Maasraket, tref je inderdaad alleen aan langs de Maas, maar ik vermoed dat het verspreidingsgebied er over pakweg vijfentwintig jaar heel anders uitziet. Daar kom ik tegen die tijd nog wel op terug (hoop ik).
Voorafgaand aan een korte vakantie, een paar weken geleden, in Spanje keek ik in een orchideeëngids met daarin onder meer verspreidingskaartjes van het gebied waar wij vertoefden. Daaruit kon ik opmaken dat ik kans maakte op maar liefst 45 verschillende soorten orchideeën. Maar helaas, dat pakte anders uit. Sowieso trokken we er door ’familieomstandigheden’ te weinig op uit en de keer dat we met een Belgisch stel op stap waren troffen we de door hen gescoorde Vlinderorchis (een wenssoort) niet meer aan. Eigenlijk waren we al iets te laat daar in het seizoen, maar zijn we wellicht ook niet op de meest geschikte plekken geweest. We gaan er later nog wel eens eerder in het jaar kijken. Over die trip schreef ik laatst al over het foeilelijke door plastic kassen ontsierde landschap. Overigens zie je die iets verderop landinwaarts gelukkig niet. Een voordeel hebben die kassen wel, want de groente die er wordt verbouwd (zoals paprika’s, tomaten, pepers, komkommers en avocado’s) ligt spotgoedkoop in de winkel. Terug in Nederland zag ik bij de super dat de avocado was afgeprijsd tot ’slechts’ € 1,- per stuk. In Spanje heb je voor die prijs 4 stuks! Verder betaalden we in eetgelegenheden voor een goede fles Rioja € 10,- en voor een warme prak met een entrecote van 350 gram, slechts €15,- hetgeen belachelijk goedkoop is. Hier liggen de prijzen wel iets anders.
De Galigaan vind je voornamelijk aan de oevers van plassen en vennen in de kop van Overijssel (De Wieden) en de aangrenzende Weerribben en verder in de omgeving van gebieden als de Nieuwkoopse Plassen en het Naardermeer. Ook komt ze voor in duinvalleien, langs de kust van Noord-Holland en op de Waddeneilanden Terschelling en Texel. Vooral op het laatste eiland komt ze veelvuldig voor, hetgeen voor mij een reden was dit even te laten zien. Op de bladzijde ernaast stond het kaartje afgebeeld dat u hierboven ziet. Het geeft de verspreiding weer van het Deens lepelblad, Dit is een plant die houdt van zilte omstandigheden en is daarom te vinden in de duinen, op groene stranden, op dijken in het kustgebied en… zeer opvallend langs ’s winters bepekelde wegen. Op het kaartje kunt u zien dat de plant keurig het patroon van de autosnelwegen volgt en dat doet ze ook langs de wegen in Zuid-Nederland tot in Zuid-Limburg. In de vorige eeuw was dat patroon er nog niet, maar werd vooral deze eeuw zichtbaar. Het is een vrij nietige en daarom onopvallende plant waarvoor je even door de knieën moet. Vermeldenswaard is nog dat de plant vanwege het hoge gehalte aan vitamine-C vroeger veel werd gebruikt ter voorkoming van scheurbuik.
De atlas laat ook zien dat ik een kleine kans maak op Texel de Zeelathyrus te zien. Het is best alweer een lange tijd geleden dat ik deze strikt aan de kust gebonden plant zag. Iets meer kans daarop maak je op de Afsluitdijk, maar het is lastig om daar onderweg uit te stappen. Het is trouwens wel een neiging die ik heb wanneer ik vanuit mijn ooghoeken iets waarneem waardoor mijn belangstelling wordt gewekt, maar weet dat uit veiligheidsoverwegingen te onderdrukken. Als je autorijdt moet je daarmee geconcentreerd bezig zijn. Ik heb dan ook totaal geen begrip voor telefonerende en appende lieden achter het stuur en nog minder voor de straffen die er op staan. Die mogen (moeten) ze wat mij betreft vertienvoudigen. Maar laat ik daar maar liever niet over uitweiden. Nog wel even over de verspreidingskaarten in de atlas. Dat is prachtige stof voor een florist. Je kunt er bijvoorbeeld op zien dat sommige soorten de rivieren volgen. Dat doet o.a. de Late stekelnoot. Een andere soort, de Maasraket, tref je inderdaad alleen aan langs de Maas, maar ik vermoed dat het verspreidingsgebied er over pakweg vijfentwintig jaar heel anders uitziet. Daar kom ik tegen die tijd nog wel op terug (hoop ik).
Voorafgaand aan een korte vakantie, een paar weken geleden, in Spanje keek ik in een orchideeëngids met daarin onder meer verspreidingskaartjes van het gebied waar wij vertoefden. Daaruit kon ik opmaken dat ik kans maakte op maar liefst 45 verschillende soorten orchideeën. Maar helaas, dat pakte anders uit. Sowieso trokken we er door ’familieomstandigheden’ te weinig op uit en de keer dat we met een Belgisch stel op stap waren troffen we de door hen gescoorde Vlinderorchis (een wenssoort) niet meer aan. Eigenlijk waren we al iets te laat daar in het seizoen, maar zijn we wellicht ook niet op de meest geschikte plekken geweest. We gaan er later nog wel eens eerder in het jaar kijken. Over die trip schreef ik laatst al over het foeilelijke door plastic kassen ontsierde landschap. Overigens zie je die iets verderop landinwaarts gelukkig niet. Een voordeel hebben die kassen wel, want de groente die er wordt verbouwd (zoals paprika’s, tomaten, pepers, komkommers en avocado’s) ligt spotgoedkoop in de winkel. Terug in Nederland zag ik bij de super dat de avocado was afgeprijsd tot ’slechts’ € 1,- per stuk. In Spanje heb je voor die prijs 4 stuks! Verder betaalden we in eetgelegenheden voor een goede fles Rioja € 10,- en voor een warme prak met een entrecote van 350 gram, slechts €15,- hetgeen belachelijk goedkoop is. Hier liggen de prijzen wel iets anders.