Ongenode Gast; rozenactie voor mantelzorgers
(On)genode gast
NORG - In het kader van de dag van de mantelzorg, liep de Ongenode Gast een middagje mee met Wietze de Wind. Het PVDA- gemeenteraadslid bracht mantelzorgers in Norg een bezoekje, om ze een roos te overhandigen en ze te bedanken voor hun nobele ‘werk’. Wietze, die zelf een korte periode mantelzorger was, vervuld de rol als pleitbezorger met verve.
‘De rozenactie is een initiatief van Welzijn in Noordenveld’, vertelt Wietze, terwijl hij wandelt naar het eerste adres op zijn lijst. In totaal bezoekt hij tien adressen verspreid door het hele dorp. De eerste twee adressen kan hij echter te voet bezoeken, aangezien de mantelzorgers bij hem in de straat wonen. Wietze heeft pech. Het toeval wil dat hij tijdens de wandeling naar het eerste adres – op nog geen twintig meter van zijn eigen huis – in een zware hagelbui terecht komt. Schuilend onder een boom ziet hij de humor er gelukkig nog wel van in. Altijd blijven lachen.
Na het bezoek aan de eerste twee adressen, klimt Wietze in de auto. Op naar mevrouw van Beek, die meer richting centrum woont. ‘De rozenactie wordt vandaag in heel Noordenveld gehouden. Mij werd gevraagd om hier aan mee te doen, en dat doe ik met plezier’, vertelt Wietze tijdens de rit naar het derde adres. Het gemeenteraadslid heeft zelf ervaring als mantelzorger. ‘Ik heb mijn vrouw tien weken lang verzorgd. Zij was ernstig ziek en overleed uiteindelijk ook. Ik weet hoe heftig het is om mantelzorger te zijn’, zegt hij. Even later parkeert Wietze zijn bolide aan de kant van de drukke Eenerstraat. Even aanbellen bij meneer Bakker, die mantelzorg verleende aan zijn buurman. Meneer Bakker neemt niet alleen de roos in ontvangst die voor hem bestemd is, maar ook die van zijn buurvrouw. ‘Zij zit vast niet op ons bezoek te wachten, aangezien het allemaal nog zo vers is’, redeneert Wietze. Meneer Bakker is dat met hem eens. Hij noemt mantelzorg dankbaar werk. ‘Ik heb het zonder mopperen gedaan’, zegt hij. Het gebaar van de gemeente Noordenveld waardeert hij zeer. In de auto naar het volgende adres, vertelt Wietze over zijn ervaringen als mantelzorger. ‘Het was pittig. Je bent namelijk dag en nacht mantelzorger. 24 uur per dag, zeven dagen in de week. Daarnaast komt er meer bij kijken, omdat je natuurlijk nog met andere familieleden te maken hebt. Zorg voor kinderen en kleinkinderen. Dat maakte het allemaal niet gemakkelijker. En dan te bedenken dat ik maar tien weken mantelzorg heb verleend. Anderen zijn soms tien jaar mantelzorger. Ik heb daar veel respect voor.’ Op naar de familie Burkink. Wietze moet even nadenken bij het inslaan van bepaalde straten. Hij bekent dat hij soms net te weinig Norger is om alle straten te kennen. Uiteindelijk parkeert hij zijn wagen bij het juiste adres. Nooit op de oprit, dat vindt hij maar onbeleefd. Mevrouw Burkink doet open. Zij draagt zorg voor haar man, die al jaren ziek is. ‘Het gaat met vallen en opstaan’, zegt zij. ‘Vaak is het één stap voor uit en twee achteruit, maar dat is niet anders.’ Ze doet het met liefde. Overal waar Wietze komt spreekt hij zijn respect voor de mantelzorgers uit. Mevrouw Mulder is niet thuis, maar haar man kan de roos namens haar in ontvangst nemen. Bij mevrouw Gerritsen is niemand thuis. ‘Daar ga ik morgen nog even een poging bij wagen’, zegt Wietze. Tot slot staat de familie Hut op het lijstje. Een bijzonder adresje, zij verlenen namelijk mantelzorg aan verschillende buurtbewoners. Ze glunderen wanneer Wietze hen verrast met een roos. ‘We doen dit al jaren en beleven er veel plezier aan.’ De rozenactie zit er op. In de korte rit terug naar huis, worden de plaatselijke politieke nieuwtjes besproken. De week zit er op voor Wietze, die dagelijks hulpbehoevende kinderen naar school brengt in Assen. ‘Dat doe ik vrijwillig. Gewoon, omdat ik het leuk vind en omdat het goed werk is.’ Wietze de Wind: een grote man, met een groot hart.
Wat: rozenactie voor mantelzorgers Wanneer: vrijdag 10 november Hoe laat: 15:00 uur.
‘De rozenactie is een initiatief van Welzijn in Noordenveld’, vertelt Wietze, terwijl hij wandelt naar het eerste adres op zijn lijst. In totaal bezoekt hij tien adressen verspreid door het hele dorp. De eerste twee adressen kan hij echter te voet bezoeken, aangezien de mantelzorgers bij hem in de straat wonen. Wietze heeft pech. Het toeval wil dat hij tijdens de wandeling naar het eerste adres – op nog geen twintig meter van zijn eigen huis – in een zware hagelbui terecht komt. Schuilend onder een boom ziet hij de humor er gelukkig nog wel van in. Altijd blijven lachen.
Na het bezoek aan de eerste twee adressen, klimt Wietze in de auto. Op naar mevrouw van Beek, die meer richting centrum woont. ‘De rozenactie wordt vandaag in heel Noordenveld gehouden. Mij werd gevraagd om hier aan mee te doen, en dat doe ik met plezier’, vertelt Wietze tijdens de rit naar het derde adres. Het gemeenteraadslid heeft zelf ervaring als mantelzorger. ‘Ik heb mijn vrouw tien weken lang verzorgd. Zij was ernstig ziek en overleed uiteindelijk ook. Ik weet hoe heftig het is om mantelzorger te zijn’, zegt hij. Even later parkeert Wietze zijn bolide aan de kant van de drukke Eenerstraat. Even aanbellen bij meneer Bakker, die mantelzorg verleende aan zijn buurman. Meneer Bakker neemt niet alleen de roos in ontvangst die voor hem bestemd is, maar ook die van zijn buurvrouw. ‘Zij zit vast niet op ons bezoek te wachten, aangezien het allemaal nog zo vers is’, redeneert Wietze. Meneer Bakker is dat met hem eens. Hij noemt mantelzorg dankbaar werk. ‘Ik heb het zonder mopperen gedaan’, zegt hij. Het gebaar van de gemeente Noordenveld waardeert hij zeer. In de auto naar het volgende adres, vertelt Wietze over zijn ervaringen als mantelzorger. ‘Het was pittig. Je bent namelijk dag en nacht mantelzorger. 24 uur per dag, zeven dagen in de week. Daarnaast komt er meer bij kijken, omdat je natuurlijk nog met andere familieleden te maken hebt. Zorg voor kinderen en kleinkinderen. Dat maakte het allemaal niet gemakkelijker. En dan te bedenken dat ik maar tien weken mantelzorg heb verleend. Anderen zijn soms tien jaar mantelzorger. Ik heb daar veel respect voor.’ Op naar de familie Burkink. Wietze moet even nadenken bij het inslaan van bepaalde straten. Hij bekent dat hij soms net te weinig Norger is om alle straten te kennen. Uiteindelijk parkeert hij zijn wagen bij het juiste adres. Nooit op de oprit, dat vindt hij maar onbeleefd. Mevrouw Burkink doet open. Zij draagt zorg voor haar man, die al jaren ziek is. ‘Het gaat met vallen en opstaan’, zegt zij. ‘Vaak is het één stap voor uit en twee achteruit, maar dat is niet anders.’ Ze doet het met liefde. Overal waar Wietze komt spreekt hij zijn respect voor de mantelzorgers uit. Mevrouw Mulder is niet thuis, maar haar man kan de roos namens haar in ontvangst nemen. Bij mevrouw Gerritsen is niemand thuis. ‘Daar ga ik morgen nog even een poging bij wagen’, zegt Wietze. Tot slot staat de familie Hut op het lijstje. Een bijzonder adresje, zij verlenen namelijk mantelzorg aan verschillende buurtbewoners. Ze glunderen wanneer Wietze hen verrast met een roos. ‘We doen dit al jaren en beleven er veel plezier aan.’ De rozenactie zit er op. In de korte rit terug naar huis, worden de plaatselijke politieke nieuwtjes besproken. De week zit er op voor Wietze, die dagelijks hulpbehoevende kinderen naar school brengt in Assen. ‘Dat doe ik vrijwillig. Gewoon, omdat ik het leuk vind en omdat het goed werk is.’ Wietze de Wind: een grote man, met een groot hart.
Wat: rozenactie voor mantelzorgers Wanneer: vrijdag 10 november Hoe laat: 15:00 uur.