Op de loop.

moi noordenveld
Aj op de loop gaon, dan gaoj der vandeur. ‘t Hef met lopen te maoken. Met haard lopen.
Aj in de loop bennen,dan hef dat ok met lopen te maoken. Ok met haard lopen. Naor ‘t hoesie.
As een peerd op de loop geeit, dan geeit e der vandeur. Zu ‘n 65 jaor leden gebeurde dat nog wel is. In Peeist wör nog veul boerenwark met peerde daon. Soms har een boer ok een smeerlap. Die muj altied gooud in de gaoten holden. As zunnend de kaans kreeg, gung e op de loop. En dat kun haard gaon. Gelukkig was der nog niet zo veul verkeer bij ‘t pad. Vaok gung ‘t op hoes aan. Daor was ja de staal.
Een poosie leden ben ‘k naor Nörg wèest. Daor was tugen. Tugen met peerde. Niet veur ‘t wark, maor veur de sport. ‘k Was der jaoren niet wèest. Ze hadden ‘t daor gooud veur mekaor. Ik zat op een mooi plekkie op een tribune. ‘t Weer was gooud. Het commentaar kwam van achter mij. Een groepie vrouwen oet Overiesel. Die hadden der gooud verstand van. Meer dan ik in elk geval.
Ik zag kleine en grote pony’s. Van die jufferies. Ik zag staotige Freeizen en sjieke bovenlanders. Allemaol veur karregies of sjezen. ‘t Was geweldig mooi!
Ik har al gauw deur, dat ze mooi mussen lopen met een fiere holling. Maor ok regelmaotig.
Sommige peerde hobbelden even.Ik begriep noou ok, waor ‘t woord hobbelpeerd vandaon komp.
‘t Wör al wat donker. De veldverlichting was aan. Der kwam een rubriek eeinspannen met bovenlanders,reden deur vrouwlu. Ze reden heur rondties. Opeeins gebeurde ‘t  Een hobbelpeerd bleef hobbeln, ‘t ging harder en harder. ‘t Vroouwgie dat ree, was hum kwiet. Het peerd was op de loop. Mèensken begonnen te rooupen.
In een mum van tied gebeurde der van alles. De aandere riedsters stunden in ‘t midden van ‘t veld. Rustig. De omroouper reuip om, dat wij rustig mussen blieven. Veuraal niks zeggen en niks dooun. De oetgang wör vrijmaokt. Zij willen der vaok oet. De riedster bleef aan de rechter leide trekken. De rondties gungen aal harder. Dan geeit ‘t mis. ‘t Peerd kun de bocht nog haolen, ‘t karregie niet meer. Deur ‘t al wat vochtige gras gung ‘t karregie glieden, kantelde en nam ‘t peerd in ‘t eeinspan met. De riedster sprong der aof, ‘t karregie en ‘t peerd klapten tegen de schotten bij de v.i.p.- tent. Ja, daor har ik ‘t ok daon. ‘t Wordt stil. De riedster lop der. Het peerd lig doodstil.
Ik heur achter mij zeggen :
“Die is dood!”
Ze maoken hum lös oet ‘t eeinspan en van ‘t tuug, het peerd geeit staon en lop vort. Niet eeins kreupel!
Dit har wel aans kunnen aoflopen.
De daomes in ‘t midden zetten heur peerde weer in beweging. Asof der niks gebeurd is.
‘t Tugen eindigde met een sprookje. Het sprookje van Nörg. De heuile aovend was een sprookje. Een kwaoje heks wol even dwars gaon liggen, maor kreeg gelukkig gien kaans.
 
 

UIT DE KRANT