Ophef over ‘lokaal stemmen’, ergernis om wildplakken
Gemeente Noordenveld
Raad van Noordenveld
Afgelopen dinsdagmiddag rolde daar ineens een oproep van Lijst Groen Noordenveld mijn mailbox binnen. De inhoud hiervan was vrij helder: LGN wil dat de Noordenvelders voor een lokale partij kiezen. In hun ogen is een lokale partij een partij die niet vertegenwoordigd is in de landelijke politiek en hierdoor alle vrijheid heeft om hun eigen lokale programma vorm te geven. ‘Lokale partijen kennen geen politieke dogma’s die van bovenaf worden opgedrongen. Lokale partijen bestaan uit inwoners die bewust lokaal stemmen.’ Handenwrijvend las ik de oproep van LGN door. Eén ding wist ik zeker: hier gaan de andere partijen het zeker niet bij laten. Even later hing ik met Wietze de Wind van de PvdA en Robert Meijer van de VVD aan de telefoon. Hoor en wederhoor. Dat zij zich niet konden vinden in het pamflet van LGN, moge duidelijk zijn. Meijer gaf tijdens een ‘Groet en ontmoet’ avond in de bieb van Peize al eens aan, zich geweldig geërgerd te hebben aan LGN. Zij hadden al eerder geopperd dat alleen zij en Gemeentebelangen als lokale partij konden worden bestempeld. ‘En dat terwijl velen in de top van hun kieslijst niet eens in de gemeente zijn opgegroeid’, mopperde Meijer die bewuste avond. Aan de telefoon moest hij lachen om de oproep van LGN. Hij vond het voornamelijk flauw. De VVD hoeft nergens toestemming voor te vragen, vertelde hij. Zolang Meijer het liberale gedachtegoed van de VVD niet verloochent, zijn ze zo vrij als een vogel. Ik was niet geheel verrast toen afgelopen zondag een mail van diezelfde Meijer mijn mailbox binnenkwam. Als reactie op LGN, hebben de zes lijsttrekkers van de landelijke lokale partijen een eigen pamflet geschreven. Onder de naam ‘Lokaal zijn we allemaal!’, schrijven zij dat zij zich niet kunnen vinden in de berichtgeving van Lijst Groen Noordenveld. De lijsttrekkers van respectievelijk CDA, ChristenUnie, D66, GroenLinks, PvdA en VVD noemen het bericht van LGN ‘inhoudelijk onjuist maar ook vervelend suggestief’. ‘Het gaat er in de lokale politiek en dus het lokale bestuur om dat je iets voor je eigen gemeenschap wil betekenen. Vele kandidaten op de diverse lijsten zijn actief in de samenleving en hebben hun wortels in Noordenveld liggen. Oppositie en collegepartijen zoeken samenwerking met het doel onze inwoners van een goed bestuur en een goed werkende gemeentelijke organisatie te voorzien. Dat is de weg naar het succesvol realiseren van wensen en ideeën van en voor onze inwoners’, aldus het pamflet. Over de vraag welke partij nu echt lokaal is, zal wellicht nog gediscussieerd kunnen worden. Wat dat betreft staan LGN en de landelijke lokale partijen lijnrecht tegenover elkaar. De gemeentelijke politiek is soms zo kneuterig, dat het één brok schoonheid is. Die kneuterigheid uitte zich afgelopen week op een schitterende manier. Zoals u vorige week in deze krant kon lezen, hebben de acht politieke partijen in de gemeente Noordenveld de handen ineen geslagen om een gezamenlijk verkiezingsspandoek te laten maken. En, eerlijk is eerlijk, het is een prachtig doek geworden. Pierre Baas, de huidige nummer vier op de lijst van Lijst Groen Noordenveld, was de initiatiefnemer van het doek. Hiermee zou een einde moeten komen aan slecht geplakte posters die niet tegen de weersomstandigheden bestand zijn. In totaal zijn er vijftien van die doeken geplaatst, verspreid over de hele gemeente. Mooi, denk je dan. Dan hoeven de partijen daar niet meer naar om te kijken. In de praktijk gaat dit toch anders. Op Twitter trok de PvdA dit weekend namelijk fel van leer, toen bleek dat een partij toch een eigen spandoek heeft geplaats in Veenhuizen. Daarnaast staat er in Huis ter Heide een bord van een andere partij. Volgens de PvdA houden de partijen zich hiermee niet aan ‘de regels’. Er valt natuurlijk wel wat voor te zeggen. Als je samen een verkiezingsspandoek maakt, dan is het wellicht niet netjes om op andere plaatsen alsnog op eigen houtje reclame te maken. Ik weet niet wat de partijen onderling hebben afgesproken. Wat ik wel weet, is dat je zo af en toe ervoor moet kiezen om bepaalde ergernissen niet toe te laten. Je kunt er bewust voor kiezen om zo heel af en toe de andere kant op te kijken. Het was precies om die reden dat ik afgelopen zondagmiddag besloot om de wedstrijd van Ajax over te slaan. Ik had geen zin om mijn weekend te laten verpesten. In plaats daarvan zat ik tevreden in de winterzon bij Maallust in Veenhuizen. Ik wil er maar mee zeggen dat het weekend te kort is om dit te laten verpesten door ergernissen. Eens even heerlijk de andere kant op kijken werkt soms verhelderend. Laat gaan joh, die posters.
Meepraten? Twitter: @MathijsRenkema
Afgelopen dinsdagmiddag rolde daar ineens een oproep van Lijst Groen Noordenveld mijn mailbox binnen. De inhoud hiervan was vrij helder: LGN wil dat de Noordenvelders voor een lokale partij kiezen. In hun ogen is een lokale partij een partij die niet vertegenwoordigd is in de landelijke politiek en hierdoor alle vrijheid heeft om hun eigen lokale programma vorm te geven. ‘Lokale partijen kennen geen politieke dogma’s die van bovenaf worden opgedrongen. Lokale partijen bestaan uit inwoners die bewust lokaal stemmen.’ Handenwrijvend las ik de oproep van LGN door. Eén ding wist ik zeker: hier gaan de andere partijen het zeker niet bij laten. Even later hing ik met Wietze de Wind van de PvdA en Robert Meijer van de VVD aan de telefoon. Hoor en wederhoor. Dat zij zich niet konden vinden in het pamflet van LGN, moge duidelijk zijn. Meijer gaf tijdens een ‘Groet en ontmoet’ avond in de bieb van Peize al eens aan, zich geweldig geërgerd te hebben aan LGN. Zij hadden al eerder geopperd dat alleen zij en Gemeentebelangen als lokale partij konden worden bestempeld. ‘En dat terwijl velen in de top van hun kieslijst niet eens in de gemeente zijn opgegroeid’, mopperde Meijer die bewuste avond. Aan de telefoon moest hij lachen om de oproep van LGN. Hij vond het voornamelijk flauw. De VVD hoeft nergens toestemming voor te vragen, vertelde hij. Zolang Meijer het liberale gedachtegoed van de VVD niet verloochent, zijn ze zo vrij als een vogel. Ik was niet geheel verrast toen afgelopen zondag een mail van diezelfde Meijer mijn mailbox binnenkwam. Als reactie op LGN, hebben de zes lijsttrekkers van de landelijke lokale partijen een eigen pamflet geschreven. Onder de naam ‘Lokaal zijn we allemaal!’, schrijven zij dat zij zich niet kunnen vinden in de berichtgeving van Lijst Groen Noordenveld. De lijsttrekkers van respectievelijk CDA, ChristenUnie, D66, GroenLinks, PvdA en VVD noemen het bericht van LGN ‘inhoudelijk onjuist maar ook vervelend suggestief’. ‘Het gaat er in de lokale politiek en dus het lokale bestuur om dat je iets voor je eigen gemeenschap wil betekenen. Vele kandidaten op de diverse lijsten zijn actief in de samenleving en hebben hun wortels in Noordenveld liggen. Oppositie en collegepartijen zoeken samenwerking met het doel onze inwoners van een goed bestuur en een goed werkende gemeentelijke organisatie te voorzien. Dat is de weg naar het succesvol realiseren van wensen en ideeën van en voor onze inwoners’, aldus het pamflet. Over de vraag welke partij nu echt lokaal is, zal wellicht nog gediscussieerd kunnen worden. Wat dat betreft staan LGN en de landelijke lokale partijen lijnrecht tegenover elkaar. De gemeentelijke politiek is soms zo kneuterig, dat het één brok schoonheid is. Die kneuterigheid uitte zich afgelopen week op een schitterende manier. Zoals u vorige week in deze krant kon lezen, hebben de acht politieke partijen in de gemeente Noordenveld de handen ineen geslagen om een gezamenlijk verkiezingsspandoek te laten maken. En, eerlijk is eerlijk, het is een prachtig doek geworden. Pierre Baas, de huidige nummer vier op de lijst van Lijst Groen Noordenveld, was de initiatiefnemer van het doek. Hiermee zou een einde moeten komen aan slecht geplakte posters die niet tegen de weersomstandigheden bestand zijn. In totaal zijn er vijftien van die doeken geplaatst, verspreid over de hele gemeente. Mooi, denk je dan. Dan hoeven de partijen daar niet meer naar om te kijken. In de praktijk gaat dit toch anders. Op Twitter trok de PvdA dit weekend namelijk fel van leer, toen bleek dat een partij toch een eigen spandoek heeft geplaats in Veenhuizen. Daarnaast staat er in Huis ter Heide een bord van een andere partij. Volgens de PvdA houden de partijen zich hiermee niet aan ‘de regels’. Er valt natuurlijk wel wat voor te zeggen. Als je samen een verkiezingsspandoek maakt, dan is het wellicht niet netjes om op andere plaatsen alsnog op eigen houtje reclame te maken. Ik weet niet wat de partijen onderling hebben afgesproken. Wat ik wel weet, is dat je zo af en toe ervoor moet kiezen om bepaalde ergernissen niet toe te laten. Je kunt er bewust voor kiezen om zo heel af en toe de andere kant op te kijken. Het was precies om die reden dat ik afgelopen zondagmiddag besloot om de wedstrijd van Ajax over te slaan. Ik had geen zin om mijn weekend te laten verpesten. In plaats daarvan zat ik tevreden in de winterzon bij Maallust in Veenhuizen. Ik wil er maar mee zeggen dat het weekend te kort is om dit te laten verpesten door ergernissen. Eens even heerlijk de andere kant op kijken werkt soms verhelderend. Laat gaan joh, die posters.
Meepraten? Twitter: @MathijsRenkema
