PeerGrouP maakte locatietheater in Norg
“Dit zijn geen verveelde pubers; ze maken theater”
NORG - In de bossen van Norg zijn de jongeren van de PeerGrouP neergestreken. Op camping Langeloërduinen van Hillian en Wim Strijland hebben ze hun tentenkamp opgezet en een week lang oefenden ze er voor het theaterstuk dat afgelopen week opgevoerd is: Caravantastic. Daarbij werd de hele camping gebruikt en was het tijdens de repetities voor de campinggasten soms even raar opkijken. Hillian vertelt: “Eerder deze week kwam er een moeder met kind naar me toe. Het kind was bang geworden, want er waren mensen aan het ruzie maken. Zo levensecht leek het.”
Camping Langeloërduinen is een rustige camping. Er zijn geen vaste vakken zoals bij veel andere campings het geval is, maar gasten kunnen gaan staan waar ze willen. Er zijn volop mooie plekjes tussen de bomen. Sanne Verkaaik, begeleidster en theatermaker bij PeerGroup, vertelt dat ze direct een goed gevoel had bij de camping. “We hadden het idee om dit jaar iets met het thema camping te doen. Toen dacht ik direct hieraan. We worden hier altijd met open armen ontvangen. De sfeer is er goed en situaties die op de camping voorkomen, verwerken we in het stuk.”
Bijzonder aan deze theatergroep met jongeren van 14 tot 20 jaar, is dat iedereen meehelpt met het ontwikkelen van het stuk. De jongeren spelen dus niet alleen, maar worden ook betrokken bij het vormgeven en bouwen, licht en geluid, muziek en pr, koken en schrijven en ook heel veel brainstormen. Hans van der Werf uit Borger is één van de jongeren die meespeelt in het stuk. Ook neemt hij een groot deel van de muziek voor zijn rekening. “Ik speel zelf gitaar en ik zing graag. Voor dit stuk hebben we in een week tijd vijf liedjes geschreven. Welke jongere van zestien jaar kan nou zeggen dat hij de muziek voor een theaterstuk heeft gemaakt?”
Met de jongeren van PeerGrouP op de camping is het wel wat drukker dan anders. Voor Hillie en Wim is het nog een test. “We blijven natuurlijk wel een bedrijf, dus we polsen wel bij onze gasten hoe ze het vinden”, vertelt Wim. Van Hillian krijgen de gasten bij aankomst een folder en worden op de hoogte gesteld van de repetities. Op het toiletgebouw hangt een briefje waarop ook nog eens informatie wordt gegeven. De jongeren moeten vooral lachen om het zinnetje: “Het zijn geen verveelde pubers; ze maken theater.”
Een week voor de voorstelling zijn de jongeren begonnen met oefenen. Het programma is aardig strak. Om acht uur zitten ze dagelijks aan het ontbijt en daarna wordt er véél geoefend. Het stuk is tot stand gekomen met de camping als inspiratiebron. “Met alle clichés die er bestaan over campings, maar ook met dingen die we hier zelf hebben meegemaakt”, vertelt Sanne. “Van met de wc-rol over de camping tot het potje kaarten voor de tent”, vult Hans aan. In het stuk komen ook Hillian en Wim voor en hoe zij samen de receptie runnen. “Ze komen er wel goed van af hoor, maar ze runnen de receptie echt als stel. Dat is grappig om terug te zien”, vindt Sanne. Ook is er een scene over vuur. De jongeren gingen namelijk iets de fout in met vuur. Ze wisten wel dat er geen open vuur op de camping mocht. In plaats daarvan stookten ze een fikkie in de barbecueschaal. Wim kreeg er hoogte van en tikte de jongeren op de vingers. Dit was óók open vuur. Sanne: “Dat hebben we ook in het stuk verwerkt. Op de laptop is dan zo’n elektrisch haardvuur te zien. Vervolgens komt Wim eraan: ‘open vuur is verboden!’”
Om niet voor al te veel overlast te zorgen, wordt geoefend op een open plek in het bos. De voorstellingen speelden zich echter af op het hele campingterrein. Het publiek moest meelopen, van plek naar plek, langs al die locaties die zo kenmerkend zijn voor de camping: het toiletgebouw, de receptie en de tentjes. Voor de jongeren is het hard werken om de voorstelling in een week tijd neer te zetten, maar gelukkig heerst er toch wel dat echte vakantiegevoel. Dat heeft niet in de laatste plaats met de locatie te maken. “Vorig jaar speelden we op een aardappelveld”, vertelt Sanne. “Nu lachen we erom, maar het was echt afzien. We stonden de hele dag in de brandende zon, er was geen schaduw. We pakten onszelf in met natte doeken, voor wat verkoeling en tegen de vliegen. Dan bevalt dit toch beter.”
Aan de voorstelling doen twaalf jongeren mee, dit jaar ook aangevuld met enkele spelers uit Duitsland. Ook al is er een taalverschil, Hans vertelt dat de communicatie prima verloopt. Sommige scènes zijn ook in het Duits of Engels, zoals dat soms ook zo gaat op een camping. Wel verschilt de manier van werken. “Zij werken veel meer met opdrachten. Wij doen het gewoon met z’n allen, zetten samen de hele voorstelling in elkaar. Dat zijn zij niet zo gewend, maar ze vinden het wel heel leuk hoor.” Na Norg gaat de groep ook nog naar Duitsland, naar een camping in het mooie Schiffdorf-Wehdel. Daar sluiten zich ook een aantal jongeren bij de groep aan die als vluchteling naar Duitsland gekomen zijn uit onder andere Servië, Kroatië en Afghanistan. “Voor hun heeft kamperen waarschijnlijk weer een hele andere betekenis. Waarschijnlijk wordt het in Duitsland dus ook een hele andere voorstelling, omdat we hun input dan ook in het stuk gaan verwerken. Het kan heel goed zijn dat het dan een wat zwaarder stuk wordt.”
PeerJonG treedt twee keer per jaar op. Hun uitvalbasis is in het oude munitiedepot in Donderen. In het najaar staat er nog een voorstelling op het programma, die alles te maken heeft met overleven. Meer informatie over de groep is te vinden op www.peergroup.nl
