Plaats: De Hullen

RODEN – Het arsenaal aan sport tijdens de gymles –als het er überhaupt nog is- op school is beperkt. Er wordt wel eens gevoetbald, korfbal kan ook nog en basketbal is ook gemakkelijk. Als een leerkracht en goede dag heeft, dan staat ook apenkooi nog wel eens op de rol, al is dat voor de meneer of mevrouw die het geeft wel wat veel werk. Wat ooit was en altijd is gebleven is echter trefbal. Simpel gesteld is dat de bal tegen iemand anders aangooien. Dat dit spel niets aan populariteit heeft ingeboet, bleek woensdagmiddag in de Hullen.
De sportcoaches van de gemeente Noordenveld hebben er kijk op. Wat nou innovatieve projecten? Gewoon trefballen! De Hullen bleek bijna te klein, afgelopen woensdag. En dat terwijl er persoonlijk ingeschreven moest worden. De activiteit ging dus niet van de scholen uit, al hadden die er –bewegen is immers belangrijk- wel reclame voor gemaakt.
Weet u nog oudje, trefbal? Twee ploegen tegenover elkaar. Twee ballen. Elkaar raken. Geraakt worden is achter een lijn in het achterveld staan. Ballen die van alle kanten op je af komen. Je moet dus opletten. Alert zijn. Snel kunnen bewegen en een beetje gericht kunnen gooien. Een bal op het hoofd telt niet. Een vangbal betekent achter de lijn voor de gooier. Simpel, maar leuk. Vond ook bijvoorbeeld jongerenwerker Theo van der Veen, toeschouwer en bijhouder van de standen op de verschillende velden. Vond ook Annette Smid, die haar twee zoons hartstochtelijk aanmoedigde. Vond ook dokter Steenhuijsen, die gelukkig niet in actief hoefde te komen en vond ook Catrin Barth, die precies op tijd de Hullen bereikte. Sander van der Kroft, normaliter actief voor de voetbalvereniging Roden, toonde aan een bekwaam trefbalcoach te zijn. Rustig en beheerst leidde hij zijn ploegje naar grote hoogte.
Wat minder was het wellicht voor mevrouw Hagenauw. U weet wel. De vrouw van de in Roden wereldberoemde Beetje9. Zij zat gewoon haar werk te doen achter de balie. Maar werken viel niet mee. Want trefbal is wellicht ook één van de luidste sporten voor kinderen. Er werd gegild, gejoeld en gewoon geschreeuwd. Nee, goed voor de trommelvliezen was het zeker niet.
Dat trefbal niet zomaar even een activiteitje was, bleek zeker ook uit de meelevende ouders op de tribune en de leidsters. Zij gingen goed los. Neem Wilma Laan en Astrid Solle. Zij coachten een team dat voor het merendeel bestond uit kinderen van basisschool De Flint uit Nietap.
‘Aaaaaachter je..’
‘Let nou op…’
‘Toeeeeeeee nou..’
Wilma en Astrid boekten overigens wel succes met hun nogal meelevende wijze van coachen. Want team De Flint won en mag straks meedoen aan het Drents kampioenschap trefbal, vlak voor Kerst ergens in de buurt van Emmen.
Conclusie: het hoeft allemaal helemaal niet moeilijk. Trefbal is zo hip als wat. Het wachten is dan ook op het kampioenschap knikkeren, hoepelen en tikkertje. Yahtzee kan thuis weer uit de kast. Kaarten (pesten) tot je een ons weegt. Trefbal is een beetje terug naar de basis. Naar de tijd van weleer. Toen Piet nog gewoon zwart mocht zijn.