Plaats: Fitnesscentrum Roden
[on] genode gast
Plaats: Fitnesscentrum Roden
Datum: 28 oktober
Tijd: 15.00 uur
RODEN – Afscheid nemen bestaat wél. Kan Marco Borsato wel zingen dat het niet zo is, Arno Nijhuis bewees vrijdag het tegendeel. Hij begon als instructeur en vertrok – vrijdag dus- als manager. Vanwege een dienstverband van veertien jaar werd hem een soort van afscheidsreceptie aangeboden. Ongenode gast ging even langs.
De receptie vond plaats in het bovenste deel van de kantine. ‘ Ik sta wel graag in het middelpunt van de belangstelling, maar niet zo’, zei Arno. Zijn afscheidsbijeenkomst is net begonnen en meteen is het al druk. Op de tafel staan al een handjevol flessen wijn en andere cadeaus. Voormalig collega Jarco Westerhof is net weg. ‘ Het is dubbel’, zegt Nijhuis. ‘Ik wilde al lang terug naar mijn roots. Ik kom oorspronkelijk uit De Lutte. Toen ik een baan kon krijgen bij een fitnesscentrum in Wierden, is het balletje echt gaan rollen. Ik blijf nog tot aan het einde van het schooljaar in Assen wonen. Mijn oudste zoon zit nu in groep 8 en ik laat hem het schooljaar daar afmaken. Nu is het dus zaak om ons huis in de verkoop te zetten en ondertussen te kijken of we in de buurt van Oldenzaal of Denekamp een woning kunnen kopen.’ Arno zegt het droogjes, maar toch doet het afscheid hem wat. ‘ Ik heb het hier in Roden nog steeds erg goed naar mijn zin. Dit afscheid is dan ook niet gemakkelijk. Fitnesscentrum Roden is altijd vooruitstrevend geweest en ik heb een band opgebouwd met de mensen hier, en zeker met Bert de Groot.’ Arno schudt vervolgens de hand van weer een gast. Weer zet hij een flesje wijn op tafel. Die komt de koude zaterdagavonden voorlopig wel door.
Het zal hem goed gedaan hebben, al die mensen die vrijdag afscheid kwamen nemen. Oud collega’s en vooral heel veel sporters kwamen langs. De één voor een hand, de ander voor een praatje. Het tekent de populariteit van Nijhuis. De reden van die populariteit? Nijhuis is altijd volstrekt zichzelf gebleven. Het accentje deed de rest. Bovendien was hij de man die de spinningmarathon introduceerde in Roden, steevast voor een goed doel. Die activiteit zal blijven bestaan, ook nu Nijhuis voortaan elke dag een uurtje in de auto richting Wierden zit.
Bert de Groot lacht. Niet omdat hij blij is dat Arno gaat, wél om het feit dat zoveel mensen zijn manager even de hand komen schudden. ‘Arno is een mensen-mens. Arno is bovendien een meester in het vinden van oplossingen. Ik heb zelden iemand gekend die zo creatief is. Hij denkt anders, schudt oplossingen zo uit de mouw’, begint Bert zijn lofzang. De Groot wist al twee jaar van de plannen van Nijhuis. ‘Ik merkte het wel. Hij ging toch steeds vaker in de weekenden die kant op. Naar zijn ouders, naar zijn vrienden. Je voelt dat.’ De Groot gunt Nijhuis het beste en zal hem zeker gaan missen. Toch is hij ook trots. ‘Ik ben trots dat we de vacature intern in kunnen vullen. Jos Smeets en Andre Barels nemen elk een deel van zijn taken over. Dat zijn jongens die hier heel jong begonnen zijn en dus nu doorgroeien. Dat vind ik mooi. Jos en Andre zijn ook cultuurbewakers. Het DNA van Fitnesscentrum Roden. Ook geeft het weer wat verjonging binnen het managementteam.’
Bert, Jos en Andre gaan dus voortaan de kar trekken. ‘Andre is al op zijn zesde begonnen met taekwondo. Mocht nog niet eens, maar hij liep er toch. Hij is wat gaan helpen, maakte schoon, liep stage en kreeg een paar uren. Super dat hij nu straks manager is. Je eigen team moet een spiegel van je klantenbestand zijn. Dat hebben we straks weer mooi voor elkaar.’ Terwijl Nijhuis handen blijft schudden en de tafel te klein wordt voor de cadeaus, blijft Bert trots. ‘Gemiddeld blijven mensen hier zeker tien jaar werken. Dat is in onze branche bijzonder. Oh ja, ondertussen is ook mijn dochter Ellen hier al wat op het gebied van zwemonderwijs gaan doen.’ Arno neemt een handjevol pinda’s. Hij vindt het zichtbaar lastig. In Roden zal men hem niet snel vergeten. De tafel vol wijn is het ultieme compliment voor de manager.
RODEN – Afscheid nemen bestaat wél. Kan Marco Borsato wel zingen dat het niet zo is, Arno Nijhuis bewees vrijdag het tegendeel. Hij begon als instructeur en vertrok – vrijdag dus- als manager. Vanwege een dienstverband van veertien jaar werd hem een soort van afscheidsreceptie aangeboden. Ongenode gast ging even langs.
De receptie vond plaats in het bovenste deel van de kantine. ‘ Ik sta wel graag in het middelpunt van de belangstelling, maar niet zo’, zei Arno. Zijn afscheidsbijeenkomst is net begonnen en meteen is het al druk. Op de tafel staan al een handjevol flessen wijn en andere cadeaus. Voormalig collega Jarco Westerhof is net weg. ‘ Het is dubbel’, zegt Nijhuis. ‘Ik wilde al lang terug naar mijn roots. Ik kom oorspronkelijk uit De Lutte. Toen ik een baan kon krijgen bij een fitnesscentrum in Wierden, is het balletje echt gaan rollen. Ik blijf nog tot aan het einde van het schooljaar in Assen wonen. Mijn oudste zoon zit nu in groep 8 en ik laat hem het schooljaar daar afmaken. Nu is het dus zaak om ons huis in de verkoop te zetten en ondertussen te kijken of we in de buurt van Oldenzaal of Denekamp een woning kunnen kopen.’ Arno zegt het droogjes, maar toch doet het afscheid hem wat. ‘ Ik heb het hier in Roden nog steeds erg goed naar mijn zin. Dit afscheid is dan ook niet gemakkelijk. Fitnesscentrum Roden is altijd vooruitstrevend geweest en ik heb een band opgebouwd met de mensen hier, en zeker met Bert de Groot.’ Arno schudt vervolgens de hand van weer een gast. Weer zet hij een flesje wijn op tafel. Die komt de koude zaterdagavonden voorlopig wel door.
Het zal hem goed gedaan hebben, al die mensen die vrijdag afscheid kwamen nemen. Oud collega’s en vooral heel veel sporters kwamen langs. De één voor een hand, de ander voor een praatje. Het tekent de populariteit van Nijhuis. De reden van die populariteit? Nijhuis is altijd volstrekt zichzelf gebleven. Het accentje deed de rest. Bovendien was hij de man die de spinningmarathon introduceerde in Roden, steevast voor een goed doel. Die activiteit zal blijven bestaan, ook nu Nijhuis voortaan elke dag een uurtje in de auto richting Wierden zit.
Bert de Groot lacht. Niet omdat hij blij is dat Arno gaat, wél om het feit dat zoveel mensen zijn manager even de hand komen schudden. ‘Arno is een mensen-mens. Arno is bovendien een meester in het vinden van oplossingen. Ik heb zelden iemand gekend die zo creatief is. Hij denkt anders, schudt oplossingen zo uit de mouw’, begint Bert zijn lofzang. De Groot wist al twee jaar van de plannen van Nijhuis. ‘Ik merkte het wel. Hij ging toch steeds vaker in de weekenden die kant op. Naar zijn ouders, naar zijn vrienden. Je voelt dat.’ De Groot gunt Nijhuis het beste en zal hem zeker gaan missen. Toch is hij ook trots. ‘Ik ben trots dat we de vacature intern in kunnen vullen. Jos Smeets en Andre Barels nemen elk een deel van zijn taken over. Dat zijn jongens die hier heel jong begonnen zijn en dus nu doorgroeien. Dat vind ik mooi. Jos en Andre zijn ook cultuurbewakers. Het DNA van Fitnesscentrum Roden. Ook geeft het weer wat verjonging binnen het managementteam.’
Bert, Jos en Andre gaan dus voortaan de kar trekken. ‘Andre is al op zijn zesde begonnen met taekwondo. Mocht nog niet eens, maar hij liep er toch. Hij is wat gaan helpen, maakte schoon, liep stage en kreeg een paar uren. Super dat hij nu straks manager is. Je eigen team moet een spiegel van je klantenbestand zijn. Dat hebben we straks weer mooi voor elkaar.’ Terwijl Nijhuis handen blijft schudden en de tafel te klein wordt voor de cadeaus, blijft Bert trots. ‘Gemiddeld blijven mensen hier zeker tien jaar werken. Dat is in onze branche bijzonder. Oh ja, ondertussen is ook mijn dochter Ellen hier al wat op het gebied van zwemonderwijs gaan doen.’ Arno neemt een handjevol pinda’s. Hij vindt het zichtbaar lastig. In Roden zal men hem niet snel vergeten. De tafel vol wijn is het ultieme compliment voor de manager.
