“Qua gemoedtoestand zit ik tussen wal en schip. Mijn levensloop is tot dusver een drama”
kleintje cultuur
Schilder-dichter Eileen Damstra (25) wil in dit nieuwe jaar haar eerste dichtbundel af hebben
“Ik ben nu echt bezig mijn leven goed op de rails te zetten, want qua gemoedstoestand verkeer ik nog steeds tussen de wal en het schip. Mijn levensloop en mijn studies zijn tot dusver erg grillig geweest. Want weet je, creatief wil ik zoveel kanten op. Maar ik ben erg levendig van geest en dat botst steeds weer met de werkelijkheid, de ‘echte’ wereld die hard is. Fysiek en psychisch heb ik daar steeds problemen mee gehad, daar wil ik nu meer structuur in aanbrengen.” Zegt Eileen Damstra (25), geboren in Tolbert en opgegroeid in Leek, waar haar ouders wonen waar ze nog steeds vanuit haar huidige woonplaats in de stad Groningen – ‘dicht tegen het centrum aan; heerlijk qua cultureel en artistiek leefklimaat maar wel erg rumoerig’- graag op bezoek komt. Zo ook nu, waar ze onder de symbolische vleugels van moeder Anja in heel kort bestek haar levensverhaal vertelt.
Levendig in woord en gebaar vertelt ze over haar jaren als basisscholier, eerst op een school waar ze met al haar creativiteit niet kon aarden, later op een school die de Jena-plan methode aanhing en haar meer creatieve vrijheid bood. Ze volgde daarna een afgebroken vwo-studie, deed onder meer opleidingen in schilderen, vormgeving, decorbouw, grafisch werk en theater. Ze studeerde ook nog voor een baan in de zorgsector, maar niets lukte echt. “Ik had een enorme faalangst, was vaak depressief, therapeuten hadden ‘een goeie’ aan mij,” vertelt ze daar over. Op jonge leeftijd is ze in de Vogezen een seizoen au pair geweest bij een primitief in het bos wonende familie. Zelf bivakkeerde ze toen in een tentje. “Op zich was dat een fijne periode,” zegt Eileen, “In de rust van de bossen kwam ik helemaal tot me zelf. Heerlijke natuur, geen druk. Maar in de herfst en winter werd het onder die primitieve omstandigheden toch te koud en vertrok ik weer naar huis.”
In de creativiteit van haar familie laadde ze zich op. Haar moeder Anja is onder meer glazenier, haar twee jaar jonger zusje Lisa schildert ook. ‘En die doet dat beter dan ik’. Het artistieke klimaat deed haar goed en Eileen die als kind altijd aan het tekenen en schilderen was, begon daar ook weer mee. En ze ging dichten. Onder de gezinsparaplu vandaan ontplooit ze zich nu in Groningen verder. “Het klimaat in een grote stad is in dat opzicht toch een stuk creatiever dan in een dorp als Leek.” Eileen Damstra ontplooit haar creatieve talenten nu vooral in de Urbain Arts sector. Dat is de verzamelnaam voor kunstvormen die hun oorsprong vinden in het leven van de grote stad, zoals graffiti, hiphop, muziek, rap, breakdance, streetdance en daaraan verwante kunstvormen. Ze voelt zich er thuis, het doet haar goed, bevestigt ze meermaals. Op haar facebook pagina Eileen Tara Ra Ra staan veel afbeeldingen van haar veelzijdige schilderwerken en gedichten. Als dichter in het openbaar optreden – ‘wat had ik aanvankelijk een microfoonangst’- deed ze voor het eerst een paar jaar geleden in de stad Groninger Kroeg van Klaas waar (vooral aankomende) creatievelingen op elk gebied een kans krijgen om zich te uiten. Daar werd ze ontdekt door Christel Elshout, mede-organisator van de jaarlijkse Gedichtendag in Leek, die ieder jaar daar op de laatste donderdag van januari plaats vindt. “Dat was een succes, fijn om te doen,”blikt Eileen terug. “Dit jaar ben ik er op 26 januari weer bij in de Balkhoeve. Weet je wat ook heel gaaf was? Ik heb nog niet zo lang geleden in het kader van Urbain Arts Festival op de Martinitoren voor de Groninger burgemeester Peter den Oudsten een gedicht van mij mogen voordragen. Is ook weer een stimulans om door te gaan.”
Damstra dicht over alles wat in haar opkomt. “Als ik dat vorm heb kunnen geven, gaat het dichten vervolgens vanzelf, de woorden komen er glad uit,”verklaart ze. Waarna ze nog eens uitdrukkelijk bevestigt, dat 2017 voor haar allereerst het jaar van meer structuur zal worden. “Mijn vaste voornemen is, dat dit jaar mijn eerste dichtbundel af moet zijn.” Ze zegt het zelfverzekerd. Maar met een glimlach en brede armgebaren.
Meer over Eileen Damstra vindt u op facebook: Eileen Tara Ra Ra.
“Ik ben nu echt bezig mijn leven goed op de rails te zetten, want qua gemoedstoestand verkeer ik nog steeds tussen de wal en het schip. Mijn levensloop en mijn studies zijn tot dusver erg grillig geweest. Want weet je, creatief wil ik zoveel kanten op. Maar ik ben erg levendig van geest en dat botst steeds weer met de werkelijkheid, de ‘echte’ wereld die hard is. Fysiek en psychisch heb ik daar steeds problemen mee gehad, daar wil ik nu meer structuur in aanbrengen.” Zegt Eileen Damstra (25), geboren in Tolbert en opgegroeid in Leek, waar haar ouders wonen waar ze nog steeds vanuit haar huidige woonplaats in de stad Groningen – ‘dicht tegen het centrum aan; heerlijk qua cultureel en artistiek leefklimaat maar wel erg rumoerig’- graag op bezoek komt. Zo ook nu, waar ze onder de symbolische vleugels van moeder Anja in heel kort bestek haar levensverhaal vertelt.
Levendig in woord en gebaar vertelt ze over haar jaren als basisscholier, eerst op een school waar ze met al haar creativiteit niet kon aarden, later op een school die de Jena-plan methode aanhing en haar meer creatieve vrijheid bood. Ze volgde daarna een afgebroken vwo-studie, deed onder meer opleidingen in schilderen, vormgeving, decorbouw, grafisch werk en theater. Ze studeerde ook nog voor een baan in de zorgsector, maar niets lukte echt. “Ik had een enorme faalangst, was vaak depressief, therapeuten hadden ‘een goeie’ aan mij,” vertelt ze daar over. Op jonge leeftijd is ze in de Vogezen een seizoen au pair geweest bij een primitief in het bos wonende familie. Zelf bivakkeerde ze toen in een tentje. “Op zich was dat een fijne periode,” zegt Eileen, “In de rust van de bossen kwam ik helemaal tot me zelf. Heerlijke natuur, geen druk. Maar in de herfst en winter werd het onder die primitieve omstandigheden toch te koud en vertrok ik weer naar huis.”
In de creativiteit van haar familie laadde ze zich op. Haar moeder Anja is onder meer glazenier, haar twee jaar jonger zusje Lisa schildert ook. ‘En die doet dat beter dan ik’. Het artistieke klimaat deed haar goed en Eileen die als kind altijd aan het tekenen en schilderen was, begon daar ook weer mee. En ze ging dichten. Onder de gezinsparaplu vandaan ontplooit ze zich nu in Groningen verder. “Het klimaat in een grote stad is in dat opzicht toch een stuk creatiever dan in een dorp als Leek.” Eileen Damstra ontplooit haar creatieve talenten nu vooral in de Urbain Arts sector. Dat is de verzamelnaam voor kunstvormen die hun oorsprong vinden in het leven van de grote stad, zoals graffiti, hiphop, muziek, rap, breakdance, streetdance en daaraan verwante kunstvormen. Ze voelt zich er thuis, het doet haar goed, bevestigt ze meermaals. Op haar facebook pagina Eileen Tara Ra Ra staan veel afbeeldingen van haar veelzijdige schilderwerken en gedichten. Als dichter in het openbaar optreden – ‘wat had ik aanvankelijk een microfoonangst’- deed ze voor het eerst een paar jaar geleden in de stad Groninger Kroeg van Klaas waar (vooral aankomende) creatievelingen op elk gebied een kans krijgen om zich te uiten. Daar werd ze ontdekt door Christel Elshout, mede-organisator van de jaarlijkse Gedichtendag in Leek, die ieder jaar daar op de laatste donderdag van januari plaats vindt. “Dat was een succes, fijn om te doen,”blikt Eileen terug. “Dit jaar ben ik er op 26 januari weer bij in de Balkhoeve. Weet je wat ook heel gaaf was? Ik heb nog niet zo lang geleden in het kader van Urbain Arts Festival op de Martinitoren voor de Groninger burgemeester Peter den Oudsten een gedicht van mij mogen voordragen. Is ook weer een stimulans om door te gaan.”
Damstra dicht over alles wat in haar opkomt. “Als ik dat vorm heb kunnen geven, gaat het dichten vervolgens vanzelf, de woorden komen er glad uit,”verklaart ze. Waarna ze nog eens uitdrukkelijk bevestigt, dat 2017 voor haar allereerst het jaar van meer structuur zal worden. “Mijn vaste voornemen is, dat dit jaar mijn eerste dichtbundel af moet zijn.” Ze zegt het zelfverzekerd. Maar met een glimlach en brede armgebaren.
Meer over Eileen Damstra vindt u op facebook: Eileen Tara Ra Ra.