Roden staat vierkant achter vierkant FC Groningen

RODEN – FC Groningen kan tweewekelijks rekenen op de steun van vele tientallen supporters uit Roden. Daar waar Leek vooral SC Heerenveen georiënteerd is, rijdt men vanuit Roden liever naar de Euroborg. Tientallen mensen hebben een seizoenskaart. Anderen kiezen hun wedstrijdjes uit. Zondagmiddag vertrok een groep van ongeveer veertig mensen naar de Euroborg. Vaders en zonen in dit geval. In de spelersbus van de FC. De Krant ging mee.

Marcel Bazuin uit Roden is lichtspecialist. Hij runt Buro Licht en zegt dat ‘licht meer is dan het plaatsen van een TL-bak’. Marcel komt regelmatig bij de FC. En heeft het druk. ‘En dus leek het me leuk om eens wat met m’n twee zonen Jip en Daan te gaan doen. Toen ik vervolgens in gesprek kwam met een accountmanager (ja, die hebben voetbalclubs tegenwoordig) van FC Groningen ontstond bij mij het idee een vader/zoon middag te organiseren. FC Groningen werkte wat mee en ik heb de spelersbus van de FC gehuurd. Weet je, het is allemaal al zo vluchtig. Je hebt altijd verplichtingen. Wanneer eet je nog samen met je gezin? En dus moet je tijd maken voor leuke dingen.’

De kinderen wisten van niets, zondagmiddag. Althans niet van de spelersbus. En dus keken ze alsof ze voor het eerst de Taj Mahal zagen. Alsof Lionel Messi achter het stuur van de groene bus zat. De mondjes wagenwijd open. Dé spelersbus van FC Groningen. In werkelijkheid viel de bus nogal tegen. De buitenkant is – toegegeven- mooi. Maar van binnen? Het is een doorsnee bus. Een bus die ook de plattelandsvrouwen vervoert richting reisje naar de Rijn (Rijn..Rijn). De stoelen zijn hetzelfde als die van de Q-buzz en de chauffeur heet gewoon Jan. Jan praat ook gewoon plat en als je naast iemand zit heb je voortdurend dat irritante kniecontact. Ook in deze bus dus. Slechts de twee tafeltjes en de gebogen achterbank vallen op. De minibar is leeg, de wc is net zo klein als we gewend zijn. Daar zit Albert Rusnak niet even heel lang lekker lezend zijn grote boodschap te doen. Maar goed; het is wel de bus van de FC. En dat alleen al vinden de kinderen geweldig. Zitten op de plek waar normaal Hans Hateboer zit. Onvergetelijk.
Achterin zitten de kinderen, voorin de vaders. De moeders mogen deze keer slechts uitzwaaien. Bazuin heeft voor deze gelegenheid een bont gezelschap uitgenodigd. Geen specifiek elftal, maar vrienden, bekenden en familie. En de Krant dus. Roelof Bathoorn uit Lieveren bijvoorbeeld is van de partij. Niet al te fit, want een dag eerder heeft hij tot in de heel late uurtjes herinneringen op staan halen aan de Nieuwe Weme tijd. Toen groente nog echt gezond was. ‘Het was geloof ik half vier vannacht’, zegt Roelof. Zijn stem is krakerig, zijn humeur als altijd opperbest. Roelof heeft overigens, samen met ondermeer Gerard Buring, een seizoenkaart bij de FC. ‘Het is niet altijd een onverdeeld genoegen’, bevestigen Roelof en Gerard. ‘Maar het is dan ook vooral een sociaal uitje. Beetje bijpraten, beetje ouwehoeren, wat drinken.’

Ook in de bus: Klaas Elema. Van ESA. Hij stapt overigens pas in Hoogkerk in. Klaas heeft de pet op. En een bril. Zelfs Klaas wordt een dagje ouder. Nick Blaauw zit ook in de bus, net als Erik Koops, Lucian Sahetapy en Martijn Vegter, inderdaad de zoon van Peter. Wat voorin zien we ook Ard Vrielink, voorzitter van Stichting Sportstimulering Noordenveld. Mooi dat Ard weer zit, want Vrielink was lang uit de roulatie vanwege een hernia. Zaterdag maakte hij met Helga weer een fietstochtje. ‘Uurtje maar hoor. En het tempo was enorm laag.’ Lus-arts Ronald van der Wal zit ook in de bus. Wel zo handig, mocht een vader onwel worden. Marco Rellum zit er ontspannen bij, net als Roeland Drewes. Heel veel lawaai is er tijdens de heenweg niet. Dat heeft wellicht te maken met het feit dat de ook uitgenodigde Hein Schaap rechtstreeks gaat. Dat scheelt wat decibelletjes.
Bazuin heeft voor deze middag geen halve maatregelen genomen. Zijn gasten zitten op de hoofdtribune op de beste denkbare plekken, de skybox van Klaas Elema niet meegerekend. De kinderen kunnen precies naast de spelersingang staan. Ze vragen handtekeningen. Roepen. Gieren, brullen en eten en drinken. De jeugd van VV Roden blijkt drie dingen buitengewoon goed te beheersen: het vragen om muntjes, het drinken van cola en het eten van broodjes (hamburger, worst). De papa’s vermaken zich binnen. Met een biertje vooral. Het is dan 12.15 uur. Normaliter wordt nu de zondagsoep en de rollade aangesneden.
Dan begint de wedstrijd. Na een minuut of twintig begint Roelof Bathoorn wat te gapen. Lucian Sahetapy schudt het hoofd. Marcel Bazuin telt de muntjes en Klaas Elema schuift de pet wat verder over de ogen. Emiel van der Heide kijkt naar de grond. Dat is soms interessanter dan de wedstrijd. Van wie zouden al die opgedroogde stukjes kauwgum zijn? De mannen zien hun dorpsgenoot Erwin van de Looi staan. Ze schudden het hoofd. De ergernis is groot. FC Groningen speelt vierkant. FC Dordrecht is niet minder, misschien wel beter. De kinderen houden het 41 minuten vol. Dan voelen ze in hun broekzakken. Op zoek naar muntjes. Net als de mannetjes binnen zijn, maakt Rusnak de 1-0. Geen van de jongens heeft de goal gezien.
Ook na de rust is het voetballende gedeelte ver onder de maat. En dus hebben de papa’s het vooral over de vakanties, hun vrouwen, het weer en voetbal in het algemeen. Kinderen vragen om nóg meer muntjes en worden balorig. De gelijkmaker hangt in de lucht. Tjarron Chery voorkomt dat en maakt de bevrijdende 2-0. De eerste papa’s gaan dan naar binnen. Bieren.
Klaas Elema schudt voortdurend zijn hoofd. Hij begrijpt he-le-maal niets van de onkunde bij de FC. Begrijpt ook al niets van de opstelling en zucht eens diep. Zoals alle papa’s zuchten. In de lounge van de zijn meer Roners. Paul Raveneau spreekt Engels met een jongeman, die wordt bijgestaan door Bobbie Milevski. Wethouder Gerrit Alssema is druk in gesprek en wethouder Wekema is ook al van de partij. Ook Jan Dirk Zwerver en Alida zijn er.

Het is ondertussen drie uur als Jan de spelersbus voor de ingang van het stadion parkeert. De laatste broodjes worst worden buiten opgegeten, opdat Jan zijn bus netjes houdt. Klaas zit op de plek van Van de Looi, Marcel Bazuin- hij kan terugzien op een geslaagde middag en wordt daarvoor terecht uitvoerig bedankt- denkt er het zijne van. Supporter zijn van FC Groningen is een opgave. Is geen pretje. Je moet willen lijden en verder echt niets beters te doen hebben. Dan zit je- zou je denken- zondagmiddag toch liever bij je vouw op de bank. ‘Dan ken jij mijn vrouw niet’, klinkt het simultaan uit de kelen van tenminste vier mannen. Een bezoek aan FC Groningen is eten en drinken. Praten. Voor het voetbal hoef je er niet heen. Dat is niet om aan te zien.