Het perfecte bakkie

Apparaten en ik; dat is niet zo’n goede match. Manlief weet al: als het kopieerapparaat piept, dan ben ik in de buurt. Hoewel niemand anders ooit echte problemen met dit apparaat heeft, lukt het mij wekelijks dit ding in de ankers te krijgen. De opmerking: ‘hij heeft een hekel aan mij’, wordt door manlief chagrijnig geaccepteerd, want uiteraard moet hij als redder in nood de boel weer aan de praat krijgen. Ik heb dit effect ook op het koffiezetapparaat, die ook graag mag melden dat het pak vervangen moet worden als ik in de buurt ben. Zelfbewust als ik ben, waag ik me niet aan dit klusje. De opluchting was bijna groot toen ik afgelopen week onze schoonmaakster zag worstelen met het apparaat. ‘Wat heb je toch te piepen’, mopperde ze en het was of ik mezelf hoorde praten. Mijn telefoon doet zelden wat ik wil – ik presteer het overigens tegenwoordig ook slechts drie keer per dag om hem kwijt te raken waarop oudste dochterlief me zuchtend belt. Ook op mijn lijstje van strubbelingen staan de wasmachine en droger. Hoe vaak ik daar al niet een monteur bij heb gehad omdat het weer niet functioneert zoals het moet. De oven is inmiddels tweemaal gerepareerd; volgens de monteur een euvel wat bekend is bij dit merk, maar toch blijft het maar tezamen komen bij mij. Manlief zou eigenlijk beter moeten weten, maar ik kreeg dit jaar van hem een luxe koffiemachine voor mijn verjaardag. Een prachtig ding die de lekkerste koffie’tjes met slechts één druk op de knop moet produceren. Tenminste; ik moet wel eerst de verse melk even aansluiten, maar ‘dat stelt echt niks voor’. De praktijk is weerbarstig. Uiteraard sloot ik in eerste instantie slangetjes verkeerd om aan en bleek lactosevrije melk – het enige wat wij in huis hebben aangezien de jongste twee lactose-intolerant zijn en ik nog nachtmerries van hun babytijd heb – niet te werken. Het apparaat plonsde met een lompe plof een vlot warme melk in mijn koffie wat nooit bij schuim in de buurt kwam. Met de aanschaf van volle melk kon ik dit hobbeltje achter me laten. Ik genoot met volle teugen van mijn luxe bakkie al bleef de inhoud wel erg gering. Voor mijn gevoel moest de beloofde 230 ml aan latte macchiato toch iets meer zijn dan wat er in mijn kopje belandde. Toen het apparaat helemaal geen koffie meer gaf en niet verder kwam dan een luide brom, begon ik ronduit vergrild te raken. Bij de helpdesk hoorde ik dat het dan waarschijnlijk niet goed schoongemaakt was. Ik haalde alles uit elkaar wat maar kon en bij gebrek aan tandenborstel, poetste ik alles met een verfkwastje. De kinderen dachten op dit punt dat ik gek geworden was. Twintig minuten ergernis later bleek dat ik het bijgevulde waterreservoir niet goed had teruggezet en een klein zetje aan de achterkant voldoende was geweest. Door de reset die ik ook had uitgevoerd in mijn wanhoop kreeg ik overigens wel opeens de beloofde grote koppen koffie eruit. Had ik toch nog wat bereikt. Elke dag geniet nog met volle teugen. Om mezelf te blijven herinneren aan de overwinning tap ik elk kopje koffie in een doorschijnend glas. Niks geeft zoveel voldoening als zien hoe de koffie en melk langzaam mengen tot het perfecte bakkie.