Noordenvelders: Gerard Meijering
NORG – Hij zag het levenslicht in Amsterdam en kwam met z’n ouders op z’n 9e naar Norg. ‘Of ik moest wennen? Nee, ik was en ben nog steeds zielsgelukkig dat m’n ouders destijds die keuze maakten, zegt Gerard Meijering. Want, wat moest een hovenier in hart en nieren in Amsterdam?
Z’n vader verdiende z’n geld in het gevangeniswezen en kon in Amsterdam meer verdienen. Het betekende destijds een verhuizing van het platteland naar de grote stad. Maar het zorgde voor een ongelukkige moeder. ‘De baan die m’n vader kreeg als bode bij de gemeente Norg en de deeltijdbaan die m’n moeder daar kreeg zorgde voor de terugkeer naar het Noorden. En zoals gezegd, daar kon Gerard zich later volop uitleven met z’n groene vingers.
‘En soms lopen dingen zoals ze lopen’, geeft Gerard als antwoord op de vraag waar hij vervolgens zijn zorghart ontdekte. Het was toen hij in contact kwam met iemand die onderdak zocht voor een jongeman die op de wachtlijst stond voor de sociale werkplaats. ‘Of ik voor hem tijdelijk plek had in mijn hoveniersbedrijf. Natuurlijk.’ Maar omdat dat ene uur per dag dat hij hem moest begeleiden niet bij de klant in rekening kon worden gebracht werd er PGB aangevraagd. ‘Dan kon híj blijven. En tja, zo ben ik erin gerold.’ En runt hij, nu ook samen met z’n vrouw, al bijna 18 jaar Groenzorg Norg. Hoewel er nog altijd affiniteit is met groen belandden ze langzamerhand volledig in de zorg. ‘Nee, we noemen het niet dagbesteding, maar dagbeleving, dat is veel vriendelijker.’ Ook noemen ze hun mensen geen cliënten, maar deelnemers. ‘Mensen dus, die deelnemen aan onze dagbeleving’, zegt Gerard. Zijn hart gaan sneller kloppen van zorgen. Hij vertelt nog nooit te zijn opgestaan met het idee dat hij weer móest. Hij doet het met z’n hart en z’n gevoel en het geeft hem veel voldoening. ‘Natuurlijk ben ik wel eens moe’, zegt de man die veel op de been is, ‘maar ik krijg er zoveel voor terug.’ En daarbij is hij zeer trots op z’n mensen. ‘Want we doen het hier met elkaar!’
Gerard heeft een zorghart en vindt zichzelf een emotioneel man. ‘Wat mij raakt is onrecht. Dat er in zorginstellingen bijvoorbeeld mensen te lang in een natte broek moeten zitten.’ Maar moet hij ook bekennen dat hij eigenwijs is. Als hij iets wil, dan moet het ook gebeuren. Krijgt hij tegengas, dan zal hij bewijzen dat hij gelijk heeft. Hij weet dat dit niet altijd goed is en is blij dat z’n vrouw hem soms tot andere inzichten laat komen.
Wat hem ook aan het hart gaat is ‘zien dörpie’, Norg. Daarom hij is al snel na het tot stand komen van de gemeente Noordenveld voorzitter geworden van de belangenvereniging. Gerard houdt z’n ogen en oren altijd open en springt voor de Norgers in de bres. ‘Ik vind bijvoorbeeld dat inwoners die in Norg geboren zijn, de kans moeten krijgen om in eigen dorp te kunnen wonen en bouwen.’
Gerard is 66 en zou volgend jaar z’n pensioen mogen krijgen. Maar stoppen? Daar moet hij niet aan denken. ‘Ik denk dat ik in m’n harnas sterf’, zijn z’n woorden, ‘alhoewel, m’n vrouw en ik gaan wel nóg meer leuke dingen doen.’ Meer genieten dus van hun bootje en chalet in Giethoorn. Ook wil hij wat meer tijd kunnen besteden aan z’n hobby fotograferen. ‘Maar ja, ik vind m’n hobby nog steeds ondergeschikt aan m’n werk. Daar moet ik aan leren werken, een kwestie van mindset.’ Een mooie uitdaging dus.
‘Waar ik het meest gelukkig van word? Dat ik een ander gelukkig kan maken. Dat kinderen mij vertellen dat hun pap of mam tot de laatste dag bij ons zo genoten hebben.’ Gerard vindt dat het onze taak is te zorgen voor de mensen die onze welvaart hebben gemaakt. ‘Denk om elkaar. Observeer wat er om je heen gebeurt. Dan zie je zoveel onmacht, zoveel mensen die geholpen willen worden, maar die dat signaal niet kunnen afgeven.’ Belangrijk vindt hij het ook dat z’n organisatie niet groter wordt. Gerard wil z’n deelnemers en hun naasten blijven kennen en herkennen.
Gerard laat zich graag fotograferen bij de paal met plaatsnaambordjes. Het zijn de plaatsen waar de deelnemers bij Groenzorg wonen. Waar ze worden gehaald en worden thuisgebracht, na een fijne dag van beleven.
