Miauw

Het was zo’n dag, u kent ze wel; alles gaat fout! Te laat wakker om de dag goed te starten. Kind 1 is haar schoen kwijt, dus zoeken in alle hoeken en gaten van het huis. Eindelijk gevonden. Kind 2 wil toch graag ander beleg op zijn boterham, dus nog snel even iets anders smeren. Dan weer de autosleutels kwijt, opnieuw het hele huis doorzoeken. Gevonden! Fiets klaarzetten voor de oudste. Fietslampje werkt niet meer. Snel een nieuwe batterij er in, zodat zij naar school kan. Mijn vrouw vertrekt naar haar werk en de jongste is ook bijna helemaal klaar om naar school te gaan. Hij loopt naar de auto en gaat vast zitten. Ik sluit het huis af en zet de grijze afvalcontainer bij de weg. Die kiept bijna omver, maar ik kan hem nog net overeind houden. Ik stap ook in de auto en zucht eens diep. Alles is gelukt! Nu alleen nog even mijn jongste bij school afzetten en dan kan ik eindelijk op weg naar Roden.

Maar… niets is minder waar. De auto start niet. Iets met de sleutel die geen verbinding kan maken met de auto. Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar aarzel niet en pak snel uit de keukenla de reservesleutel (nog gewoon zo’n ouderwetse) en die doet het natuurlijk gelijk. Nu kunnen we toch nog op weg naar de basisschool. Ik loop rustig met onze zoon het schoolplein op en hij is zeer relaxed en krijgt van mijn stress niets mee. Gelukkig maar! 

Ik rij snel verder naar Roden, want mijn eerste afspraak staat om 9.30 uur. Dat moet lukken. Ik rij nog even langs het tankstation voor een tankbeurt en een kopje koffie, die ik in alle haast nog niet had gehad. Ik loop weer terug naar de auto, stap in, wil wegrijden en hoor ineens een harde ‘MIAUW!’. Ik schrik me kapot, kijk op de achterbank van de auto en zie daar onze kat Sammie languit liggen. Hij is helemaal meegereden. Nu is onze kat wel vaker ‘s nachts op stap en slaapt hij soms ook bij de buren in huis, op de veranda, in de schuur, maar in de auto was nog nooit gebeurd. 

Oké, nu was de chaos compleet. Ik kon niets anders doen dan terugrijden naar huis om daar Sammie af te zetten, samen met wat lekker eten. Ondertussen was ik uiteraard te laat voor mijn afspraak, dus heb ik die snel verplaatst en ging ik hoppa weer in de auto naar Roden. Eindelijk kon ik de werkdag starten. In tegenstelling tot de moeizame start van de dag, liep de rest van de dag eigenlijk heel goed. Fijne bespreking gehad, leuk teamoverleg, weer wat mooie voorstellingen geboekt voor volgend theaterseizoen. En na de werkdag leek het thuis ook allemaal goed te zijn gegaan. Morgen weer een dag en dan maar kijken hoe de start van die dag verloopt. Toch moest ik even glimschateren toen ik weer aan die blik dacht, die onze Sammie mij gaf vanaf de achterbank van de auto. Zo onschuldig, alsof hij wilde zeggen “Had je maar beter moeten opletten, toen je de auto instapte.” 

Jacob Frölich
Directeur/Programmeur
Theater & Cinema de Winsinghhof