‘Sportvissen na voetbal de grootste sport in Nederland’

Henk Mensinga ziet stijging in aantal leden Sportvisserij Groningen Drenthe

LEEK – Vissen is sinds het uitbreken van de coronacrisis ongekend populair geworden. Sportvisserij Nederland meldt liefst 120.000 extra leden over het afgelopen jaar. Een stijging waar menig sportbond stikjaloers op zal zijn. Henk Mensinga, directeur van Sportvisserij Groningen Drenthe, ziet ook in zijn district een mooie toename van het aantal geregistreerde vissers. ‘Na het voetbal zijn wij de grootste sport in Nederland’, zegt hij. ‘Aan ons nu de uitdaging om de vissers die er de afgelopen tijd bij zijn gekomen, te behouden.’

Zo heel voor de hand was het niet dat Henk Mensinga in 1999 toetrad als beleidsmedewerker tot Sportvisserij Groningen. Men zocht een bioloog en je kunt veel over Mensinga zeggen: een bioloog is het niet. ‘Ik had absoluut niet de juiste kwalificaties’, zegt de man die zich voorheen twintig jaar bezighield met ‘stufi’. Studiefinanciering dus. ‘Dat deed ik bij de voorloper van wat nu DUO is. Ik deed er veel, van communicatie tot voorlichting. Maar ik kwam op een leeftijd waarop ik mij afvroeg wat ik verder nog wilde.’

Mensinga, een fervent vliegvisser, bladerde door een bondsblad van de visserij toen hij plotseling een advertentie voorbij zag komen. ‘Ze waren bij Sportvisserij Groningen op zoek naar een beleidsmedewerker. Dat leek me wel wat, ondanks dat ik dus niet de juiste kwalificaties had. Ik trok de stoute schoenen aan en stelde een beetje een brutale brief op. Ik stelde dat Sportvisserij Groningen op zoek was naar de verkeerde persoon, maar dat ik ze uit de brand kon helpen. Ik vond dat ze geen bioloog nodig hadden, maar juist een mensenmens. Iemand die verbindingen aan gaat, op de meest uiteenlopende vlakken. Ik werd gevraagd voor een sollicitatiegesprek, voornamelijk omdat men wilde zien wie deze brutale brief had durven schrijven. Wat volgde was een fijn gesprek. Een paar dagen later werd ik gebeld. Van de vijf sollicitanten, was ik het geworden. Ondanks dat de andere sollicitanten wél de juiste papieren hadden.’

Mensinga ging aan de slag bij Sportvisserij Groningen en werd tot directeur gebombardeerd toen de Groningse afdeling met de Drentse fuseerde. Sinds 2002 heeft Sportvisserij Groningen Drenthe een professionaliseringsslag gemaakt. ‘Als je kijkt naar hoe het was en hoe het nu is, dan hebben we zeker stappen gemaakt. Er staat een professionele organisatie met vier beroepskrachten, die zich dagelijks met de sportvisserij in beide provincies bezighoudt.’

En toch zou de buitenstaander niet direct vermoeden dat er zich een grote organisatie achter het vissen schuilhoudt. ‘Vissen is natuurlijk vrij individualistisch’, zegt Mensinga. ‘Iedereen die een vispas aanvraagt, wordt automatisch lid van een vereniging. Toch zijn er maar weinigen die gebruik maken van zo’n vereniging. Zij doen niet mee aan de viswedstrijden en vissen liever alleen.’ Maar ook de landelijke organisatie achter de sportvisserij is vrij onbekend. ‘Mensen weten niet dat Sportvisserij Nederland beschikt over juristen, lobbyisten en andere medewerkers die zich bezighouden met het promoten van de vissport. De goegemeente weet niet hoe professioneel het is, dat geldt ook voor de regionale organisatie. Zo hebben wij achttien vrijwilliger boa’s in dienst. Kom daar in deze tijd maar eens om.’

Sportvisserij Groningen Drenthe mag volgens Mensinga ‘niet klagen’. ‘Onze ledental schommelt meestal tussen de 49 en 50 duizend leden. Nu hebben we al bijna 56.000 leden. Kun je nagaan. Mensen hebben in de coronaperiode het vissen ontdekt of herontdekt. Het is een hobby die je makkelijk kunt uitoefenen en bovendien is een lidmaatschap heel goedkoop. Je betaalt gemiddeld 25 euro en dan kan je in heel Nederland vissen. Dat is een schijntje in vergelijking tot de meeste sportverenigingen.’

De stijging van het aantal leden zorgt voor extra administratieve last bij Mensinga’s collegae. Zelf is de directeur vooral veel op pad. ‘Ik heb overleggen in het hele land, werk zaken uit en ontwikkel ideeën. Geen dag is hetzelfde. Nu zit ik hier met jou, maar laatst was ik bij de Kanovijver in Roden betrokken bij een jeugdactiviteit vanuit Welzijn in Noordenveld. Daar verlenen wij onze medewerking aan zodat we de jongeren een leuke middag kunnen bezorgen, maar ook om ons in de gemeente van onze positieve kant te laten zien.’

Zichtbaarheid is een groot goed, weet Mensinga. Wekelijks worden in VIS TV op RTL 7 de mooiste visstekjes belicht. Ook het noorden wordt niet overgeslagen. ‘Als organisatie kunnen we afleveringen kopen. Zo is VIS TV al eens bij de Kanovijver in Roden geweest. Het bereik is enorm: we kregen al gauw vragen vanuit het hele land over de visstekjes in de regio.’ Voor Mensinga en de zijnen reden om ook zelf aan videopromotie te gaan doen. ‘We willen via korte video’s de mooiste plekken in Groningen en Drenthe uitlichten. Mensen zijn tegenwoordig erg visueel ingesteld, dus we denken dat filmpjes beter werken dan lappen tekst.’

‘Sport moet gezond blijven’

In de toekomst liggen er nog genoeg uitdagingen voor de Sportvisserij. En genoeg aandachtspunten, zo zegt Mensinga. Wat te denken van de zonneparken op water? ‘Dat zou een bedreiging kunnen vormen voor het viswater. Als belanghebbende is het belangrijk om dan mee te blijven praten. Dat is ook één van de redenen waarom wij een lobbyist in Den Haag hebben. Juist om in gesprek te blijven en de mensen aan het denken te zetten. Wat voor gevolgen heeft een zonnepark op water voor de vissen en de visserij in zijn geheel?’ Datzelfde geldt voor waterkrachtcentrales. ‘Heel slecht voro de palingen. Ook een aandachtspuntje.’

Het belangrijkst vindt Mensinga dat de vissport gezond blijft. ‘En daarmee bedoel ik dat wij een goed ledenbestand houden en een bloeiend netwerk opzetten. Maar ondertussen is het van belang dat de visser het niet voor zichzelf verknoeid. Laat dus geen rotzooi achter. Dat is heel belangrijk. We hebben fantastische viswateren en mooie stekjes, maar er wordt op sommige plekken gewoon teveel rotzooi achtergelaten. Als Sportvisserij sluiten wij onze ogen daar zeker niet voor.’

Ook de vrijwilligers dragen bij aan een gezonde sport. ‘En niet alleen de vrijwilligers van de Sportvisserij, ook de vrijwilligers bij de talloze visverenigingen. Zij houden de hengelsport levend.’

Verdraagzaamheid

Dat lang niet iedereen fan is van vissen, moge duidelijk zijn. De sportvisserij heeft onder sommige buitenstaanders een slechte naam. Mensinga denkt daar het zijne van. ‘Je hoeft vissen natuurlijk niet leuk te vinden, maar sommige mensen hebben echt een verkeerd beeld van de visser. Als je kijkt hoe zorgzaam de gemiddelde visser met de vis omgaat, dat is écht bijzonder. Ik kijk altijd naar het positieve van de mens en zie die kant ook vaak bij vissers. Het zijn mensen die met zorg omgaan met de natuur.’

Een stukje verdraagzaamheid zou goed zijn, voor zowel de voor- als tegenstanders van de visserij. ‘Ga met elkaar in gesprek en gun elkaar ook vooral de ruimte. Laat elkaar wat meer vrij’, stelt Mensinga. ‘Vissen kan een helende werking hebben, dat is wetenschappelijk bewezen. Juist in deze tijd is het soms goed om even aan het water te zitten en de rat race aan je voorbij te laten gaan. Het is pas op de plaats maken, relativeren. Die therapeutische werking, dat doet iets met een mens. Ook dat helpt voor meer verdraagzaamheid.’