Statushouders werken met honderd procent toewijding aan integratie
actueel
Statushouders tijdens hun werkzaamheden gefotografeerd
RODEN – Binnenkort start een nieuwe serie over statushouders uit de gemeente Noordenveld, die (vrijwilligers)werk in de regio gevonden hebben. In navolging van de serie die rond de jaarwisseling werd gepubliceerd in de Krant, worden statushouders gevolgd tijdens hun werkzaamheden. Zij zijn uiteraard weer vastgelegd op de gevoelige plaat door Tieme Dekker en Anne Westerhof. De twee fotografen willen met de foto’s laten zien hoe de statushouders bezig zijn in hun dagelijks leven. ‘Het gaat niet alleen om het werk zelf, het gaat om hoe zinvol dat is. Dát proberen we te laten zien’, legt Anne uit. Vanaf volgende week staat er iedere week één aflevering van ‘Mijn werk in Nederland’ in deze krant.
Het begon in 2015. Tieme en Anne, beiden lid van Fotoclub Noordenveld, werden benaderd om mee te doen aan een fotoserie over statushouders in de gemeente. ‘De vraag kwam vanuit de gemeente Noordenveld’, vertelt Anne, die gelijk enthousiast was. ‘Ik heb altijd een bepaalde emotionele betrokkenheid tot dit onderwerp gehad. Ik had al langer het idee dat ik iets voor vluchtelingen wilde doen. Fotografie vind ik een mooie manier om aandacht te geven aan het onderwerp van de statushouders.’ Waar Anne gelijk om was, moet Tieme toegeven dat hij wat terughoudender was. ‘In eerste instantie wilde ik niet direct meedoen. Ik wilde niet dat het een soort “statushouders knuffelen” werd. Het moest ze niet opgedrongen worden, zeg maar’, zegt Tieme, die uiteindelijk toch overstag ging. ‘De insteek van de gemeente Noordenveld was om een connectie te maken tussen de statushouders en de inwoners van Noordenveld. Dat vond ik een mooie gedachte. Het was leuk om contact te leggen met de nieuwe inwoners en het was bijzonder om te zien hoe zij wonen. Vooroordelen, voor zover ik die al had, ebden weg. Als je ziet hoeveel die mensen hebben meegemaakt en zij zich tóch voor de volle honderd procent inzetten om er wat van te maken, dan maakt dat veel indruk.’ Anne en Tieme werkten samen aan het project. Zij zochten statushouders op en fotografeerden hen in hun eigen huis. ‘We legden de statushouders en hun interieur vast. Daarbij ging het niet per se om de meubels, maar om hoe ‘thuis’ de statushouders zich voelen aan de hand van hoe ze hun huis hebben ingericht. Dat was heel bijzonder, omdat er mensen waren die bijvoorbeeld een heel ‘Hollands’ interieur hadden, maar hier toch hun eigen touch aangaven’, zegt Anne. Tieme vond vooral de verschillen van de interieurs bijzonder. ‘De één had een rijk gevulde woonkamer, terwijl de ander juist heel sober leefde’, zegt hij. Vooral de manier waarop de fotografen telkens ontvangen werden, vinden zij bewonderingswaardig. Anne: ‘We zijn overal met open armen ontvangen. We kregen koekjes en lekkernijen aangeboden en de medewerking was top. Ik vind dat knap. Mensen vanuit een kwetsbare positie komen in een ander land en andere cultuur terecht, maar stellen zich weten zich uitstekend te redden en zijn heel gastvrij op. Petje af.’ Tieme kan dat alleen beamen. ‘Je komt toch bij mensen over de vloer. Dat is niet niks. Maar iedereen was heel aardig.’ Met de nieuwe serie, die ‘Mijn werk in Nederland’ gaat heten, laten de fotografen zien wat voor werk de statushouders doen. ‘Het is een logisch vervolg op de eerdere serie’, zegt Anne. ‘In de vorige serie vertelden zij over wat zij graag willen doen en vaak ging het dan over werk. De meesten hebben nu ook werk, zij het vrijwillig.’ Tieme vult aan: ‘Deze serie gaat meer over wat ze doen. Qua fotograferen is het iets lastiger, omdat de mensen aan het werk en dus steeds bezig zijn. Daarbij was de eerste serie intiemer en ging het daar meer om de persoonlijke verhalen. De komende serie krijgt een andere lading.’ Waar de eerste serie via de gemeente Noordenveld en de fotoclub tot stand kwam, is deze serie op eigen initiatief van Anne en Tieme ontstaan. Waar dus de eerste serie vooral het verhaal vertelt van de vluchteling die naar Nederland is gekomen, gaat de komende serie over de statushouder die door middel van werk probeert te integreren in de Nederlandse samenleving. ‘Het valt op hoe positief de statushouders het aanvliegen’, zegt Anne. ‘Ze geven zich voor de volle honderd procent. We zijn veel vluchtelingen tegengekomen die in hun eigen land een hogere functie hadden, maar in Nederland gewoon alles oppakken.’ Wat volgens Tieme erg helpt, is het feit dat de statushouders gewaardeerd worden. ‘Hun werkgevers en collega’s zijn blij met de statushouders. Waardering is belangrijk, denk ik.’ De komende weken zal de serie ‘Mijn werk in Nederland’ in de Krant verschijnen. Iedere week wordt een foto met een artikel geplaatst. De serie eindigt eind november, wanneer de slotbijeenkomst van GO! Noordenveld wordt georganiseerd in de Brinkhof te Norg. Op die bijeenkomst zullen Anne en Tieme exposeren met de foto’s die zij maakten bij de statushouders. Anne zou graag een vervolg op deze serie willen maken ‘Een verdieping op dit onderwerp zit er wel in’, meent zij. Voor haar bewijst de serie dat een positieve houding van zowel statushouders als de gemeenschap, leidt tot goede integratie. ‘Mensen kunnen er samen iets moois van maken, daar ben ik van overtuigd.’
RODEN – Binnenkort start een nieuwe serie over statushouders uit de gemeente Noordenveld, die (vrijwilligers)werk in de regio gevonden hebben. In navolging van de serie die rond de jaarwisseling werd gepubliceerd in de Krant, worden statushouders gevolgd tijdens hun werkzaamheden. Zij zijn uiteraard weer vastgelegd op de gevoelige plaat door Tieme Dekker en Anne Westerhof. De twee fotografen willen met de foto’s laten zien hoe de statushouders bezig zijn in hun dagelijks leven. ‘Het gaat niet alleen om het werk zelf, het gaat om hoe zinvol dat is. Dát proberen we te laten zien’, legt Anne uit. Vanaf volgende week staat er iedere week één aflevering van ‘Mijn werk in Nederland’ in deze krant.
Het begon in 2015. Tieme en Anne, beiden lid van Fotoclub Noordenveld, werden benaderd om mee te doen aan een fotoserie over statushouders in de gemeente. ‘De vraag kwam vanuit de gemeente Noordenveld’, vertelt Anne, die gelijk enthousiast was. ‘Ik heb altijd een bepaalde emotionele betrokkenheid tot dit onderwerp gehad. Ik had al langer het idee dat ik iets voor vluchtelingen wilde doen. Fotografie vind ik een mooie manier om aandacht te geven aan het onderwerp van de statushouders.’ Waar Anne gelijk om was, moet Tieme toegeven dat hij wat terughoudender was. ‘In eerste instantie wilde ik niet direct meedoen. Ik wilde niet dat het een soort “statushouders knuffelen” werd. Het moest ze niet opgedrongen worden, zeg maar’, zegt Tieme, die uiteindelijk toch overstag ging. ‘De insteek van de gemeente Noordenveld was om een connectie te maken tussen de statushouders en de inwoners van Noordenveld. Dat vond ik een mooie gedachte. Het was leuk om contact te leggen met de nieuwe inwoners en het was bijzonder om te zien hoe zij wonen. Vooroordelen, voor zover ik die al had, ebden weg. Als je ziet hoeveel die mensen hebben meegemaakt en zij zich tóch voor de volle honderd procent inzetten om er wat van te maken, dan maakt dat veel indruk.’ Anne en Tieme werkten samen aan het project. Zij zochten statushouders op en fotografeerden hen in hun eigen huis. ‘We legden de statushouders en hun interieur vast. Daarbij ging het niet per se om de meubels, maar om hoe ‘thuis’ de statushouders zich voelen aan de hand van hoe ze hun huis hebben ingericht. Dat was heel bijzonder, omdat er mensen waren die bijvoorbeeld een heel ‘Hollands’ interieur hadden, maar hier toch hun eigen touch aangaven’, zegt Anne. Tieme vond vooral de verschillen van de interieurs bijzonder. ‘De één had een rijk gevulde woonkamer, terwijl de ander juist heel sober leefde’, zegt hij. Vooral de manier waarop de fotografen telkens ontvangen werden, vinden zij bewonderingswaardig. Anne: ‘We zijn overal met open armen ontvangen. We kregen koekjes en lekkernijen aangeboden en de medewerking was top. Ik vind dat knap. Mensen vanuit een kwetsbare positie komen in een ander land en andere cultuur terecht, maar stellen zich weten zich uitstekend te redden en zijn heel gastvrij op. Petje af.’ Tieme kan dat alleen beamen. ‘Je komt toch bij mensen over de vloer. Dat is niet niks. Maar iedereen was heel aardig.’ Met de nieuwe serie, die ‘Mijn werk in Nederland’ gaat heten, laten de fotografen zien wat voor werk de statushouders doen. ‘Het is een logisch vervolg op de eerdere serie’, zegt Anne. ‘In de vorige serie vertelden zij over wat zij graag willen doen en vaak ging het dan over werk. De meesten hebben nu ook werk, zij het vrijwillig.’ Tieme vult aan: ‘Deze serie gaat meer over wat ze doen. Qua fotograferen is het iets lastiger, omdat de mensen aan het werk en dus steeds bezig zijn. Daarbij was de eerste serie intiemer en ging het daar meer om de persoonlijke verhalen. De komende serie krijgt een andere lading.’ Waar de eerste serie via de gemeente Noordenveld en de fotoclub tot stand kwam, is deze serie op eigen initiatief van Anne en Tieme ontstaan. Waar dus de eerste serie vooral het verhaal vertelt van de vluchteling die naar Nederland is gekomen, gaat de komende serie over de statushouder die door middel van werk probeert te integreren in de Nederlandse samenleving. ‘Het valt op hoe positief de statushouders het aanvliegen’, zegt Anne. ‘Ze geven zich voor de volle honderd procent. We zijn veel vluchtelingen tegengekomen die in hun eigen land een hogere functie hadden, maar in Nederland gewoon alles oppakken.’ Wat volgens Tieme erg helpt, is het feit dat de statushouders gewaardeerd worden. ‘Hun werkgevers en collega’s zijn blij met de statushouders. Waardering is belangrijk, denk ik.’ De komende weken zal de serie ‘Mijn werk in Nederland’ in de Krant verschijnen. Iedere week wordt een foto met een artikel geplaatst. De serie eindigt eind november, wanneer de slotbijeenkomst van GO! Noordenveld wordt georganiseerd in de Brinkhof te Norg. Op die bijeenkomst zullen Anne en Tieme exposeren met de foto’s die zij maakten bij de statushouders. Anne zou graag een vervolg op deze serie willen maken ‘Een verdieping op dit onderwerp zit er wel in’, meent zij. Voor haar bewijst de serie dat een positieve houding van zowel statushouders als de gemeenschap, leidt tot goede integratie. ‘Mensen kunnen er samen iets moois van maken, daar ben ik van overtuigd.’