Terug in Roden, het verstand nog in Engeland
Northern Voices: genieten in Engeland
RODEN – Northern Voices uit Roden verbleef onlangs een week in Engeland. Die week maakte ongekende indruk bij de koorleden. Nu al worden er voorzichtig plannetjes gesmeed voor weer een reis naar Engeland. ‘Toen we teug waren, hadden we eigenlijk allemaal ons verstand nog in Engeland’, zegt Charlotte Tjaarda, die terugblijkt op de reis vol hoogtepunten.
Het bezoek aan Engeland was bloedserieus. Drie keer trad het koor op. ‘En in Engeland treed je niet zomaar op. De eerste twee optredens vonden plaats in een kathedraal. En voor wie het nog niet weet, in Engeland weten ze pas van kathedralen. Ongelooflijk, wát prachtig. We vervingen het eigen koor daar op basis van referenties. Want bepaald niet elk willekeurig koor mag daar zingen’, zegt Charlotte, die amper kan beschrijven hoe mooi die ervaring was. ‘Of je nou kerkelijk bent of niet, je wordt gewoon gegrepen door het decor. Door het moment. Het is ongelooflijk mooi. Overigens leken de optredens in de kathedralen wel exercitieoefeningen. Hoe en waar je mocht lopen, bij welke tegel je de bocht om moest, alles stond vast en werd geoefend. En bovendien werd je gecontroleerd, zelfs bij de uitgeleide.’
Uiteraard reisden de koorleden (23, inclusief begeleiding) per boot naar Engeland. ‘Ook dat was best bijzonder. Normaal zie je elkaar eens per week, nu zit je ineens bijna 24 uur bij elkaar op de lip Je kent elkaar, maar niet heel goed. Maar ook wat dat betreft was het een geweldige reis. Het klikte vanaf het moment dat we op de boot stapten. We hadden als Engeland commissie alles vooraf geregeld, achteraf was dat helemaal niet nodig. Het ging allemaal heel natuurlijk, heel soepel. We zijn in die week naar elkaar toegegroeid. De saamhorigheid was er. Behalve de optredens was er vrije tijd genoeg. De een ging wandelen, een ander naar de pub. Je was nooit alleen. Het was altijd gezellig. Vandaar ook dat we ons verstand nog echt in Engeland hadden toen we al terug in Nederland waren. Niet voor niets vroegen een aantal mensen al wanneer de boot weer terug naar Engeland ging.’
Het derde optreden van het kwaliteitskoor vond plaats in het Chapter House, de plaats waar bisschoppen elkaar vroeger kapittelden. ‘Ook een geweldige accommodatie. Ongelooflijk gewoon. Het gebouw rustte op één pilaar. En de akoestiek was echt geweldig. Zelfs als je vals zou zingen, zou het daar nog mooi klinken.’ Maar vals zong Northern Voices niet. Sterker nog; het publiek stond denkbeeldig op de banken. ‘In Engeland was reclame gemaakt. Men wist daar dat een koor uit Nederland zou komen. Zelf hadden we op een man en vrouw of vier gerekend, in werkelijkheid zat het mooi vol. De mensen waardeerden het echt. En bijzonder was ook de herkenning. Zaten we ’s avonds ergens te eten, spraken mensen je aan op het optreden. Heel bijzonder, in elk geval heel anders dan in Nederland.’
En toen zat het er – na ettelijke bezoekjes aan andere kathedralen, het strand en uiteraard pubs- weer op. Zomaar. Veel te snel. ‘Stiekem denken we natuurlijk aan weer een reis naar Engeland. Naar weer een andere locatie. Stiekem zijn we daar ook wel mee bezig. Ach, misschien over twee jaar. Misschien is Ameland een reëler doel. Misschien volgend jaar wel, want daar staat ook een heel leuk kerkje. We hebben elkaar tijdens door en door leren kennen. We hadden allemaal zo een week bij willen boeken. Het was echt verrassend leuk. Ja, dit mag je gerust een hoogtepunt in het bestaan van Northern Voices noemen.’
