Trainer Wim Bakering ‘stopt’ op hoogtepunt
‘Clubs mogen me vanaf december weer bellen’
NORG – Nee. Spijt heeft voetbaltrainer Wim Bakering uit Norg niet. In december van het vorig jaar besloot de voormalige oefenmeester van ondermeer Roden, Gomos en Peize volgend seizoen een jaar geen voetbaltrainer te zijn. Hij wil zich volledig storten op de verbouw van zijn huis. Vorige week werd Bakering kampioen met Achilles 1894 en promoveerde hij naar de Hoofdklasse. ‘Natuurlijk had ik graag in de Hoofdklasse willen werken. Maar ik ben niet iemand die iets op halve kracht kan doen. Het is of het één, of het ander. En ik sta ondanks de promotie nog steeds honderd procent achter mijn besluit.’
Dat huis dat Wim verbouwt, is overigens niet zomaar een huis. ‘Het is het huis van mijn oma, die al geruime tijd in de Hullen in Roden woont’, vertelt Wim. ‘Ze is inmiddels 101 en haar huis aan het Kerkpad in Norg stond al meer dan een jaar leeg. Het leek ons een geweldige plek om te wonen en dus zetten we ons eigen huis te koop. Toen daar belangstelling voor kwam, is het allemaal snel gegaan. We hebben ons eigen huis verkocht, wonen nu tijdelijk in Zuidvelde en zijn ondertussen met man en macht bezig in ons ‘nieuwe’ huis. Aan oma’s huis is ongeveer een halve eeuw niets gedaan. Het moest dus volledig gestript worden. Vanaf volgende week hopen we met de verbouwing te kunnen beginnen en zo rond december hopen we te kunnen verhuizen.’
De verkoop van zijn eigen huis, de aankoop van oma’s huis, het tijdelijk wonen in Zuidvelde én het trainerschap. Bakering moest keuzes maken. ‘Trainer zijn van een club is iets tijdelijks. Als het goed is, is dit huis voor de rest van je leven. De Hoofdklasse moet maar even wachten. Rationeel gezien was deze keuze dus niet zo moeilijk. Wennen zal het wel worden. Ik denk dat ik me maar weer meld bij Gomos 4. Lekker een potje voetballen op zondag en na afloop een biertje drinken’, zegt Bakering.
Zelf is ie niet de handigste van het stel. ‘We doen veel in eigen beheer en hoewel ik veel weg heb van ‘Buurman en Buurman’ is er genoeg te doen. Dingen regelen, organiseren, je bent er continu mee bezig. Dat gaat niet goed samen met andere dingen. Ook dit seizoen heb ik het soms heel zwaar gehad in combinatie met het trainerschap. Daar hebben mijn spelers nooit iets van gemerkt, hoor. Maar vandaar de keuze ook. Ik vind dat als je trainer bent, een club recht heeft op iemand die er voor honderd procent mee bezig kan zijn. En dat kan ik nu even niet.’
Jammer, want Bakering is ambitieus. Heeft bewijsdrang. Is op een leuke manier eigenwijs en ziet zijn zorgvuldig opgebouwde trainerscarrière voorlopig beloond met promotie naar de Hoofdklasse. En dat staat goed op zijn CV. ‘Ik vertrek natuurlijk door de voordeur. Werken in de Hoofdklasse is iets dat ik altijd geambieerd heb. Maar dat komt wel. Clubs mogen me in december weer bellen.’
Bakering maakte van Achilles 1894 een geoliede machine. Met veel eigen jeugd – geld voor spelers van buitenaf is er niet- en een duidelijke speelstijl. ‘Een balvaste, grote spits voorop en vijf lopende mensen er om heen. Onze kracht was ook de omschakeling. Meteen druk op de bal. Daar hebben we erg veel op getraind. We hadden dit seizoen echt niet de individueel beste spelers in ons team. Bij ons zie je ook weinig frivoliteiten. Het is cliché, maar we zijn gewoon een hecht collectief met een duidelijke speelwijze. Natuurlijk heb ik mijn steentje bijgedragen, maar het is aan anderen te oordelen hoe groot die rol geweest is. Ik ben een no-nonsense trainer. Goed is goed en slecht is slecht. Misschien dat ik volgend seizoen wat wedstrijdjes kan analyseren voor andere clubs. Bovendien ben ik zo nu en dan in de gelegenheid om een wedstrijdje in de Topklasse te bekijken. Ga ik een kaar naar Spakenburg, IJsselmeervogels. Zie je ook weer eens andere dingen. Maar het huis heeft prioriteit nummer één. Dat moge duidelijk zijn.’