Twintigste kruisje binnen voor Joke Diephuis-van Doesberg

“De Nijmeegse Vierdaagse is een verslaving en een kick”

RODEN – Joke Diephuis-van Doesberg liep dit jaar voor de twintigste keer de Nijmeegse Vierdaagse uit. Hoewel zij het niet nodig vindt haar leeftijd in de krant te noemen, is het geen geheim dat zij geen twintig meer is. Het weerhoudt haar niet het hele jaar te trainen en dapper door te stappen in en rond Nijmegen. “Het is een kick en een verslaving. Je gaat er gewoon voor”, laat ze enthousiast weten.

“Ik zit er nog helemaal vol van, hoor”, lacht Joke. “Ik ben een echte enthousiaste Vierdaagse-loper”, voegt ze er eigenlijk geheel overbodig aan toe. Want dat ze enthousiast is, blijkt niet alleen uit de verhalen, maar ook uit het twintigste kruisje wat een ereplekje heeft nu. De Nijmeegse Vierdaagse zit in haar roots. “Ik ben geboren en getogen in Nijmegen. Van kinds af aan al, ging mijn moeder met mij naar de finish om te kijken. Zelf lopen, ben ik pas op latere leeftijd gaan doen, omdat ik eerst mijn gezin en kinderen had.”

Maar toen ze eenmaal begon, zette ze door. Alleen een enkelblessure hield haar een paar jaar uit de running en vorig jaar moest ze de Vierdaagse aan zich voorbij laten gaan door een polsblessure. Trainen doet Joke het hele jaar. “Ik loop alle dagen. Gewoon een rondje, hoor, misschien vijf of tien kilometer. Vanaf januari begin ik met lange einden te lopen. De voorbereiding is het minste”, vindt ze. “Je moet er echt veel voor doen en veel voor laten. Maar de wil is er en dan gaat het vanzelf.”

Ze loopt altijd alleen, máár: “wij zeggen: you’ll never walk alone. Je start met 43.000 mensen en je komt onderweg zoveel mensen tegen. De sfeer is gemoedelijk en er is een grote verbondenheid. Het is net één grote familie. Alles loopt mee. Alle gezindten, alle nationaliteiten.” Dit jaar verliep de Vierdaagse voorspoedig voor Joke. “Het is heel goed verlopen. Het was wel jammer dat er de laatste dag geen ceremonie was. Die laatste tien kilometer zijn nog een heel eind. Normaal wordt je dan als het ware door de muziek gedragen.”

Hoewel het twintigste kruisje een mooie mijlpaal is, is de mooiste Vierdaagse herinnering een andere. “Thuis waren we met vijf kinderen. Het jaar dat we er alle vijf waren, twee liepen mee en de andere drie wachtten bij de finish, dat vond ik wel heel bijzonder. Dat je er allemaal weer bij bent.”