Verslagen GOMOS nog niet K.O.
Eén doelpunt is te weinig; Norgers krijgen vierde promotiekans ‘via de achterdeur’
NORG – GOMOS heeft ook de derde promotiekans verprutst. De Norgers waren zondag eenvoudigweg niet sterk genoeg om VENO te verslaan. De mentaal geknakte ploeg kreeg in het begin een zoveelste optater (0-1 achter) en liep de hele wedstrijd achter die gevreesde achterstand aan. Pas in de laatste minuut vond GOMOS het net. Eén doelpunt, simpelweg te weinig.
Eigenlijk heeft heel GOMOS het wel een beetje gehad, die ellenlange nacompetitie. Ook trainer Ab Rutten (“je krijgt steeds een klap voor je kanis”), maar wanneer deze zoveelste dreun verwerkt is, laat GOMOS de kans niet liggen in de vierde poging. Want door het wegvallen van Stiens en het gefuseerde Gronitas, is er een open gevallen plaats en mag GOMOS het nog een keer proberen. Twee keer zelfs. Trinitas is de volgende in de inmiddels imposante lijst tegenstanders. Mocht GOMOS deze slag overleven, dan volgt nóg een wedstrijd.
Voor de wedstrijd oefende de geel-zwarte brigade nog maar eens op afwerken. Bij de eerste de beste gelegenheid- een vrije trap op een mooie positie- schoot Guido Koolen onthutsend zwak in en veel te hoog. “Het zit tussen de oren”, zei elftalleider Theo van Hoogen na afloop. VENO, toch al plaaggeest voor de Norgers, want in het vorige seizoen was de ploeg uit het Overijsselse Vollenhove ook tegenstander in de competitie. VENO won niet alleen de wedstrijd in Norg, maar het was ook het seizoen dat GOMOS degradeerde. De roodhemden namen na vier minuten ook nog eens de leiding, na een vrije trap die vrij kon worden ingekopt door clubtopscorer Lars de Boer: 0-1. De bezoekers, fanatiek gesteund door een grote groep meegereisde supporters, toonden meer beleving. Na de dreun krabbelde GOMOS overeind en vocht zich verbeten terug. Een van de sporadische kansen ontstond uit een voorzet van Patrick Maris, maar Koolen raakte de bal niet goed, al stuiterde de inzet wel gevaarlijk naar de hoek. Een prima interceptie van de sterk verdedigende Teun Vermeer leverde ook een kansje op. Harm Leerink kwam centimeters te kort. Na de drinkpauze – welk een onzin bij slechts 20 graden- kwam de ervaren Auke Rozema in de ploeg. Rozema zag Maris gaan over de vleugel en bediende de aanvaller. De voorzet van Maris was prima, maar niemand stond opgesteld bij de tweede paal. Dan een plotselinge verwoestende uithaal van Koolen van heel ver, waar doelman Raymond Leytens (doordat er drie keepers geblesseerd waren had hij nummer 111) zich bijna in verslikte. Even later Jens Voerman met een vrije trap die geschampt werd, waardoor de keeper bijna weer verrast werd. Het waren eindelijk dreigende momenten van GOMOS-kant, dat de geest leek te krijgen. De theepauze verstoorde het ritme. “De eerste koekjes zijn voor de kinderen”, zei voorzitter Albert Drenth tegen beter weten in. Want VENO was beslist geen koekje, maar een keiharde noot, die moeilijk te kraken was. In de tweede helft meteen grote kans voor Leerink, die goed aangespeeld werd, maar stuitte op de vierde doelman van Via Eenheid Naar Ontplooiing. De volgende tik aan het adres van GOMOS was een eigen domme actie van Shailesh Parmesardien, die aan het tricot van de tegenstander trok en zijn tweede gele kaart incasseerde. GOMOS kwam vervolgens onder vuur te liggen. Bij een spervuur aan schoten leek de Norger ploeg te bezwijken, maar als een wonder en met kunst en vliegwerk en formidabel reddingswerk van Rolf Brink bleef de geel-zwarte formatie overeind. Het was een spectaculaire fase in een verder bikkelharde partij, waarbij liefst acht gele kaarten werden getrokken. Een foute terugspeelbal leverde een mogelijkheid voor GOMOS. Koolen’s vrije trap ging langs de muur, maar niet langs Leytens. “We zijn er nog niet”, waarschuwde trainer Eric Folio. De VENO-trainer had het goed gezien. Met nog een half uur te gaan kwam Koolen door over de vleugel, passeerde menig tegenstander en trok voor, Maris had alle pech bij zijn volley. Leek de 1-1 werkelijkheid te worden, de 0-2 hing ook in de lucht. En zo bleef het een geweldig gevecht, waarbij het verzorgde voetbal werd vergeten. Vrouwen en kinderen eerst. Man tegen man. Doordat de hatelijke 0 op het bord bleef stond het toch al gespannen draadje van Norg op knappen. Het sierde GOMOS dat het niet opgaf en verwoed ten aanval trok. De wil was zeker aanwezig. Het vuurtje werd nog eens opgestookt na een bepaald niet sportief gebaar van VENO bij een stuiterbal (als gevolg van een te vroege wissel bij VENO). De benauwde 0-1 (VENO had het allang moeten uitspelen) leverde een enerverend slot op met een voortdurend aanvallend GOMOS. Een mooie strakke voorzet van Koolen werd niet op waarde geschat. Een lage trap van dezelfde actieve speler kon niet verlengd worden. Aan de andere kant trof invaller Vredenburg de paal en voorkwam Brink met een geweldige reflex de 0-2. In blessuretijd- de gastheren zaten er helemaal doorheen- viel toch nog de 1-1 via Rob Kleef die van dichtbij niet kon missen. Het was te laat. Spelers en trainer Ab Rutten stonden er na afloop weer eens verslagen bij, terwijl VENO de handhaving vierde. GOMOS speelt nu tegen Trinitas. Deze wedstrijd, die gespeeld wordt in Wijnjewoude moet GOMOS winnen. Op 8 juni is er dan de allesbeslissende finale, tegen een nog onbekende winnaar van een andere wedstrijd, ook op neutraal terrein. Een GOMOS-volger kijkt met enig hoop terug op een eerdere situatie, waarbij GOMOS op neutraal terrein – in Peize- won. Het kan nog via de achterdeur. Nu nog de sleutel vinden.
GOMOS – VENO 1-1 (eerste wedstrijd 0-1); Scoreverloop: 4. Lars de Boer 0-1, 92. Rob Kleef 1-1; Arbiter Stel (Leeuwarden); Gele kaart: Teun Vermeer, Jeroen Renkema, Guido Koolen (GOMOS), Lars de Boer, Gert Anninga, Aron Zandbergen, Thijs Hofstede, Vredenburg (allen VENO); Rode kaart (twee keer geel): Shailesh Parmesardien (GOMOS); Toeschouwers: 300
OPSTELLING GOMOS: Rolf Brink, Shailesh Parmesardien, Jens Voerman, Rob Kleef, Teun Vermeer, Jeroen Renkema (25. Auke Rozema), Harm Leerink (64. Tijs Voerman), Roy Slachter, Ivo Drenth n(51. Pascal van Kooten), Guido Koolen, Patrick Maris
