Veurjaor

moi noordenveld
Ze zeggen dat het veurjaor is en dat je dat an de netuur kunt zien. Vrogger was het ook lente en dat zag je niet allennig an de netuur.
Now zie je bijna gien jong van een jaor of tien  meer buten. Je weet wal, computers enzo. Toen zag je bijna gien jong binnen.
Het was net alsof dat er een stemmegie in je zee: “Kom jong der uut , buten daor gebeurt het“. Dan gung je met een kameraotie der op uut, an de struun. Je gung langs de slootkaanten en wiekswallen, met netuurlijk een grote stok in de haanden {die kun nog best iens van pas kommen}
Wat je zöcht wus je zölf niet, mar het was wel spannend. Uuteindelijk kwam je dan bij een paor stukkies onaofgegraven hoogveen.
Die lagen as wat nietangestipte wratten op een gladde hoed tussen de platte eerappelakkers.
Opiens wupte een haze op uut zien leger. Die was onrustig worden van oons remoer en gung op de rekken.Wij der hardlopend achteran. Wat zollen ze thuus trots op oons wezen as wij der met zö’n vette haze an kwamen zetten [die dikke stok kwam toch nog best van pas] Now miggelde het bij oons op Erica van wieken, ziedwieken en daor weer ziedwieken van. Zo stunnen wij stomverbaosd te kieken dat die haze zomar een ziedwieke van de Boerwieke inploempte en naor de overkaante zwom.
Wussen wij veul dat eigenlieks allesop vier poten zwemmen kun.
Vissen, dat was ook een grote liefhebberij van oons. De aovend te veuren gung je dan eerst pieren wuppen met de mestvörke. Leert van je pa.
Nao wat hin en weer gewrik had je dan wel een mooie flort. In ieder geval genogt veur een paor uurties an het water. Vangen deu je miestal nooit wat, maor het zat lekker in de zun , an het Omleidingskanaol.
Een overbliefsel van de bouw van ien sluus , as vervanging van twee te kleine ollen.
Toen je wat oller wuur ging je zwemmen, hiel veul zwemmen. Dit zwemmen was trouwens ook wal ies wat gevaorlijk. Niet elke boer was even bliede met al dat gezwem.
Stel je veur dat die opgeschoten bongels wat eerappels of koren zollen vertrappen an de overkaante van de Veenschapswieke. Hij nam veuir zien tied, wel wat drastiese maotregels en gooide dan roestig prikkeldraod of kepot glas in het waoter. Der waren toen, net tegenswoordig, ook wal koldere zummerdagen , mar met of zunder zwemboks der mus zwommen worden.
Dan stun je al blauwbekkend an de kaante te kontreleren wat of der overbleven was van je jongeheer.
De wieken gaven je het hiele jaor deur plezier. Ook bij de winterdag. Bij goeie winters kon je zo mooi en zover skeuvelen. Je knupte de skeuvels vast veur het huus .
Je gung richting Nej Amsterdam of Klazienaveen. Je kon beide kaanten op en dan rondties rieden van tien of vieftien kilometer .
Mooi man, die herinnerings an je jeugd .
Sirk Runsink
 

UIT DE KRANT