‘Voor het eerst in mijn leven hoefde ik niet mijn best te doen. Dít kan ik, dacht ik’
actueel
VEENHUIZEN – Een kunstenaarsdochter is ze. Haar moeder maakte schilderijen over visioenen die ze had. Over werelden die met elkaar verbonden waren. Zelf leefde Angelien Coco Martin jarenlang in de veronderstelling dat ze geen talent had voor wat dan ook. In de kunst was voor de kunsthistorica amper werk te vinden en 6 jaar voor de klas brak haar finaal op. Om te herstellen van een flinke burnout ging ze kleien. Van zwarte klei maakte ze in 2013 haar eerste borstbeeld. Ze bleek een enorm talent. In gesprek met portrettist en beeldhouwster Angelien Coco Martin over de rol van haar zweverige moeder, over haar geweldige ontdekking én de Pop-up Gallery die ze vorig weekend opende in Veenhuizen.
Witte voetafdrukken leiden naar de voordeur van het monumentale pand aan de Hospitaallaan in Veenhuizen. ‘Pop-up Gallery’ valt te lezen op een houten plankje dat aan het begin van het smalle klinkerpaadje in de grond geplant is. De hoge deuren staan wijdwagen open, de rode loper ligt uit. Gezichten op sokkels kijken je aan. Jarenlang kleide ze thuis, aan de keukentafel in Roden. Nu doet ze dat in Veenhuizen in een prachtig pand in hartje Veenhuizen. “Het is fijn werken hier. Omdat de beelden niet te snel droog mogen worden trek ik er plasticzakken overheen. Soms zaten we aan het ontbijt met 3 koppen met zakken aan tafel. ‘Dit wordt te gek’, zei mijn man”, vertelt Angelien in haar spiksplinternieuwe werkplek links naast de ingang.
Angelien groeide op in Brabant, studeerde af als kunsthistorica in Utrecht, ontmoette de Spaanse José Coco Martin en verhuisde door de baan van José bij DSM naar het noorden. Omdat er op het gebied kunst amper werk te vinden was, belandde ze als juf voor de klas. “Ik was totaal ongeschikt als juf. Ben gek op kinderen, maar met orde houden had ik de grootste moeite. Na 6 jaar was ik volledig uitgeput. Overspannen. Ik kwam bij een acupuncturist terecht. Die zei: jij moet iets gaan doen wat aardend is. Je vliegt voortdurend.” Angelien ging in de leer bij Grietje Nieuwhof (de keramiste en beeldend kunstenaar van Nieuwhofart in Roden, red.) Na een paar vazen vond Angelien het wel genoeg en kleide haar dochter. Grietje was zó onder de indruk, dat ze Angelien adviseerde daar iets mee te doen. “Je moet naar een echte portrettist, zei ze me. Ik kwam bij Roy Greven in Elp terecht. Daar heb ik twee jaar lang op maandagmiddag gekleid. Geweldig vond ik het. Ik maakte er mijn eerste borstbeeld, van een barones uit Westervelde. Een ontdekking. Ik had nooit gedacht dat ik talent had voor wat dan ook. Mijn moeder stond op een voetstuk. Haar werk was onbereikbaar voor mij. Voor het eerst dacht ik: Dít kan ik! Ik hoefde voor het eerst in mijn leven niet mijn best te doen.”
In de Pop-up Gallery is niet alleen het werk van Coco Martin te bewonderen. Ook hangen er schilderijen van haar vorig jaar overleden moeder Olga Lohle die vanaf haar 49e visioenen had. Schilderijen van steden en werelddelen in heldere kleuren, verbonden door een wirwar van zwarte strakke lijnen. Een soort internet op doek lijkt het wel. “Ze was in contact met de overzijde, de andere kant, zoals ze het zelf noemde. Zij ervoer dat alles energie is en dat die energie kan materialiseren en vorm krijgt door de klank die er op los gelaten wordt. Muziek als kleur en vormkracht. Ze schilderde huizen en steden waarbij in haar dromen de componist tegelijkertijd architect was.” Olga Lohle vormt een rode draad in het gesprek. Telkens komen we weer terug bij de vrouw die een grote rol speelde in het leven van Angelien. Niet dat het altijd gemakkelijk was, bijzonder was het zeker. “Mijn moeder was een wandelend kunstwerk. Stuurde me naar school in handgemaakte geborduurde jasjes terwijl soul in de mode was. We werden waanzinnig uitgelachen. Ik wilde mainstream, maar dat mocht niet. Mijn moeder zei: je bent een kunstenaarsdochter! Ik zie dit als antwoord op mijn zweverige moeder.”
Het werk van Angelien Coco Martin en de nalatenschap van Olga Lohle zijn te bewonderen in de Pop-up Gallery aan de hospitaallaan 1 in Veenhuizen. Dromen van mensen, dromen van andere tijden’ is de titel van het werk. De galerie is geopend van woensdag tot en met zondag van 13:00 tot 17:00 uur. Meer informatie is te vinden op www.angeliencocomartin.nl en www.olgalohle.nl.
Witte voetafdrukken leiden naar de voordeur van het monumentale pand aan de Hospitaallaan in Veenhuizen. ‘Pop-up Gallery’ valt te lezen op een houten plankje dat aan het begin van het smalle klinkerpaadje in de grond geplant is. De hoge deuren staan wijdwagen open, de rode loper ligt uit. Gezichten op sokkels kijken je aan. Jarenlang kleide ze thuis, aan de keukentafel in Roden. Nu doet ze dat in Veenhuizen in een prachtig pand in hartje Veenhuizen. “Het is fijn werken hier. Omdat de beelden niet te snel droog mogen worden trek ik er plasticzakken overheen. Soms zaten we aan het ontbijt met 3 koppen met zakken aan tafel. ‘Dit wordt te gek’, zei mijn man”, vertelt Angelien in haar spiksplinternieuwe werkplek links naast de ingang.
Angelien groeide op in Brabant, studeerde af als kunsthistorica in Utrecht, ontmoette de Spaanse José Coco Martin en verhuisde door de baan van José bij DSM naar het noorden. Omdat er op het gebied kunst amper werk te vinden was, belandde ze als juf voor de klas. “Ik was totaal ongeschikt als juf. Ben gek op kinderen, maar met orde houden had ik de grootste moeite. Na 6 jaar was ik volledig uitgeput. Overspannen. Ik kwam bij een acupuncturist terecht. Die zei: jij moet iets gaan doen wat aardend is. Je vliegt voortdurend.” Angelien ging in de leer bij Grietje Nieuwhof (de keramiste en beeldend kunstenaar van Nieuwhofart in Roden, red.) Na een paar vazen vond Angelien het wel genoeg en kleide haar dochter. Grietje was zó onder de indruk, dat ze Angelien adviseerde daar iets mee te doen. “Je moet naar een echte portrettist, zei ze me. Ik kwam bij Roy Greven in Elp terecht. Daar heb ik twee jaar lang op maandagmiddag gekleid. Geweldig vond ik het. Ik maakte er mijn eerste borstbeeld, van een barones uit Westervelde. Een ontdekking. Ik had nooit gedacht dat ik talent had voor wat dan ook. Mijn moeder stond op een voetstuk. Haar werk was onbereikbaar voor mij. Voor het eerst dacht ik: Dít kan ik! Ik hoefde voor het eerst in mijn leven niet mijn best te doen.”
In de Pop-up Gallery is niet alleen het werk van Coco Martin te bewonderen. Ook hangen er schilderijen van haar vorig jaar overleden moeder Olga Lohle die vanaf haar 49e visioenen had. Schilderijen van steden en werelddelen in heldere kleuren, verbonden door een wirwar van zwarte strakke lijnen. Een soort internet op doek lijkt het wel. “Ze was in contact met de overzijde, de andere kant, zoals ze het zelf noemde. Zij ervoer dat alles energie is en dat die energie kan materialiseren en vorm krijgt door de klank die er op los gelaten wordt. Muziek als kleur en vormkracht. Ze schilderde huizen en steden waarbij in haar dromen de componist tegelijkertijd architect was.” Olga Lohle vormt een rode draad in het gesprek. Telkens komen we weer terug bij de vrouw die een grote rol speelde in het leven van Angelien. Niet dat het altijd gemakkelijk was, bijzonder was het zeker. “Mijn moeder was een wandelend kunstwerk. Stuurde me naar school in handgemaakte geborduurde jasjes terwijl soul in de mode was. We werden waanzinnig uitgelachen. Ik wilde mainstream, maar dat mocht niet. Mijn moeder zei: je bent een kunstenaarsdochter! Ik zie dit als antwoord op mijn zweverige moeder.”
Het werk van Angelien Coco Martin en de nalatenschap van Olga Lohle zijn te bewonderen in de Pop-up Gallery aan de hospitaallaan 1 in Veenhuizen. Dromen van mensen, dromen van andere tijden’ is de titel van het werk. De galerie is geopend van woensdag tot en met zondag van 13:00 tot 17:00 uur. Meer informatie is te vinden op www.angeliencocomartin.nl en www.olgalohle.nl.