Witte reigers
Puur natuur
Een halve eeuw geleden sprong je een gat in de lucht wanneer je een witte reiger zag. Toen waren het nog zeldzame vogels. Vanwege het geringe aantal keren dat ze in Nederland waren waargenomen werden ze aangemerkt als dwaalgasten. Om zo’n waarneming erkend te krijgen boog een commissie van wijze mannen zich erover en beslisten of de waarneming officieel werd bevestigd of niet. Gemakshalve ga ik uit van een commissie van wijze mannen, omdat ik van toen nog weet dat het vooral een mannenzaak was. Nog steeds trouwens.
Dat laatste zie je in het veld terug. Met enige regelmaat verschijnen foto’s in kranten (ook in deze) wanneer ergens een (zeer) zeldzame vogel wordt gespot. Als je geluk hebt wordt er een foto van het beestje geplaatst, maar al te vaak zie je een grote club mensen ergens staan met telescopen en camera’s met toeters van lenzen. Met de sociale media van nu is een nieuwtje gauw bekend en afhankelijk van het feit of iemand de betreffende vogel wel of niet op zijn/haar lijstje heeft staan wordt eropuit getrokken om de betreffende vogel te spotten. U mag het zien als een aardige hobby. Kijk je naar de samenstelling van zo’n club mensen dan valt op dat de meerderheid (jonge) mannen is. Ik spreek af en toe iemand van de oudere garde die vindt dat zijn hobby tegenwoordig door wel heel veel mensen wordt uitgeoefend. Hij vindt het niet echt leuk meer, maar als de vogel nog op zijn lijstje ontbreekt… tja, dan moet je wel. Zeker als er in het weekeinde een zeldzaamheid wordt gezien kun je rekenen op massaal bezoek. Overigens zijn er steeds meer vrouwen die zich hiermee bezighouden.
Een groot voordeel heeft het wel, namelijk dat aan de betrouwbaarheid van een waarneming nooit meer hoeft te worden getwijfeld als er meerdere mensen zijn die het kunnen bevestigen. Vaak wordt het gestaafd met prachtige foto’s waardoor twijfel kan worden uitgesloten. Ik heb hier wel eens vaker over dit onderwerp geschreven en ook dat het aanbod (zie Waarneming.nl) zo groot is dat je te kust en te keur kunt beslissen welke vogel je wilt gaan bekijken. Als je de tijd ervoor hebt kun je in een jaar tijd een mooi lijstje bijeen sprokkelen. De witte reigers uit de aanhef worden nauwelijks nog gemeld, tenzij het een Koereiger is die u op de foto van Trienke Tijseling ziet afgebeeld. Zij maakte deze foto vorige week in de omgeving van Eernewoude (Earnewâld zo u wilt) en wist niet direct waarmee ze had te maken. Ze werd trouwens op de vogel geattendeerd doordat ze een clubje van 6 mannen met telescopen ernaar zag gluren. Als je zoiets ziet dan weet je gelijk dat er iets bijzonders valt te zien. Er zijn drie soorten witte reigers en als je een kleine witte reiger ziet die zich ophoudt bij vee, hier bij schapen, dan weet je ook meteen dat je hebt te maken met de Koereiger, in Nederland de meest zeldzame witte reiger.
De Koereiger kent zijn roots in Afrika en heeft zich van daaruit over alle continenten van de wereld verspreid, met uitzondering van Antarctica. Een succesvol dier mag je dan zeggen. Juist omdat deze vogel zich bij vee ophoudt wordt hij veel gezien in de bewoonde wereld en broedt daar ook. Zelf heb ik de Koereiger een paar keer gezien in het Lauwersmeergebied. Eén keer op de rug van een Schotse hooglander. Dat meeliften op de rug van dieren gebeurt heel regelmatig. Angst voor vee heeft hij niet en zo kun je hem zelfs zien rondscharrelen tussen de poten van koeien waar hij uit is op insecten die door deze dieren worden opgeschoffeld. Ze mogen hem trouwens best zien als een goede vriend die ze van hinderlijke insecten vrijwaart. Bij een succesvolle opmars hoort ook een ander verhaal, namelijk het grootbrengen van jongen. Voor zover mij bekend zijn er hier wel enkele pogingen daartoe ondernomen, maar nog niet succesvol. Dat doen de andere witte reigers wel, maar ook daar mislukken de broedsels af en toe. De Grote zilverreiger broedde voor het eerst in de Oostvaardersplassen (vanaf 1977) en kent daar een stabiele kolonie. In De Onlanden is het wachten op het eerste broedgeval. Een poging daartoe werd al ondernomen in de Lettelberter Petten. De Kleine zilverreiger broedt af en toe met succes in Nederland. Daarvan is bekend dat hij al eerder in Nederland broedde. Er is een melding uit 1361 uit het Goudsche Bosch waarin gewag werd gemaakt van 500 ’witvogels’ of ’witten reijghers’.
Dat laatste zie je in het veld terug. Met enige regelmaat verschijnen foto’s in kranten (ook in deze) wanneer ergens een (zeer) zeldzame vogel wordt gespot. Als je geluk hebt wordt er een foto van het beestje geplaatst, maar al te vaak zie je een grote club mensen ergens staan met telescopen en camera’s met toeters van lenzen. Met de sociale media van nu is een nieuwtje gauw bekend en afhankelijk van het feit of iemand de betreffende vogel wel of niet op zijn/haar lijstje heeft staan wordt eropuit getrokken om de betreffende vogel te spotten. U mag het zien als een aardige hobby. Kijk je naar de samenstelling van zo’n club mensen dan valt op dat de meerderheid (jonge) mannen is. Ik spreek af en toe iemand van de oudere garde die vindt dat zijn hobby tegenwoordig door wel heel veel mensen wordt uitgeoefend. Hij vindt het niet echt leuk meer, maar als de vogel nog op zijn lijstje ontbreekt… tja, dan moet je wel. Zeker als er in het weekeinde een zeldzaamheid wordt gezien kun je rekenen op massaal bezoek. Overigens zijn er steeds meer vrouwen die zich hiermee bezighouden.
Een groot voordeel heeft het wel, namelijk dat aan de betrouwbaarheid van een waarneming nooit meer hoeft te worden getwijfeld als er meerdere mensen zijn die het kunnen bevestigen. Vaak wordt het gestaafd met prachtige foto’s waardoor twijfel kan worden uitgesloten. Ik heb hier wel eens vaker over dit onderwerp geschreven en ook dat het aanbod (zie Waarneming.nl) zo groot is dat je te kust en te keur kunt beslissen welke vogel je wilt gaan bekijken. Als je de tijd ervoor hebt kun je in een jaar tijd een mooi lijstje bijeen sprokkelen. De witte reigers uit de aanhef worden nauwelijks nog gemeld, tenzij het een Koereiger is die u op de foto van Trienke Tijseling ziet afgebeeld. Zij maakte deze foto vorige week in de omgeving van Eernewoude (Earnewâld zo u wilt) en wist niet direct waarmee ze had te maken. Ze werd trouwens op de vogel geattendeerd doordat ze een clubje van 6 mannen met telescopen ernaar zag gluren. Als je zoiets ziet dan weet je gelijk dat er iets bijzonders valt te zien. Er zijn drie soorten witte reigers en als je een kleine witte reiger ziet die zich ophoudt bij vee, hier bij schapen, dan weet je ook meteen dat je hebt te maken met de Koereiger, in Nederland de meest zeldzame witte reiger.
De Koereiger kent zijn roots in Afrika en heeft zich van daaruit over alle continenten van de wereld verspreid, met uitzondering van Antarctica. Een succesvol dier mag je dan zeggen. Juist omdat deze vogel zich bij vee ophoudt wordt hij veel gezien in de bewoonde wereld en broedt daar ook. Zelf heb ik de Koereiger een paar keer gezien in het Lauwersmeergebied. Eén keer op de rug van een Schotse hooglander. Dat meeliften op de rug van dieren gebeurt heel regelmatig. Angst voor vee heeft hij niet en zo kun je hem zelfs zien rondscharrelen tussen de poten van koeien waar hij uit is op insecten die door deze dieren worden opgeschoffeld. Ze mogen hem trouwens best zien als een goede vriend die ze van hinderlijke insecten vrijwaart. Bij een succesvolle opmars hoort ook een ander verhaal, namelijk het grootbrengen van jongen. Voor zover mij bekend zijn er hier wel enkele pogingen daartoe ondernomen, maar nog niet succesvol. Dat doen de andere witte reigers wel, maar ook daar mislukken de broedsels af en toe. De Grote zilverreiger broedde voor het eerst in de Oostvaardersplassen (vanaf 1977) en kent daar een stabiele kolonie. In De Onlanden is het wachten op het eerste broedgeval. Een poging daartoe werd al ondernomen in de Lettelberter Petten. De Kleine zilverreiger broedt af en toe met succes in Nederland. Daarvan is bekend dat hij al eerder in Nederland broedde. Er is een melding uit 1361 uit het Goudsche Bosch waarin gewag werd gemaakt van 500 ’witvogels’ of ’witten reijghers’.
