Zorgcentrum De Hullen, Roden
Datum: 1 mei
Tijd: 9.30 uur
RODEN – Stage lopen bij Welzijn in Noordenveld. Dat doet Rosalie Kiers. En bij WiN is stage lopen meer dan maar wat mee hobbelen. Je moet zelf in actie. Bob Hulshof, zo onderhand ‘Mister WiN’, splitste Rosalie de alom bekende rollatorkeuring in de maag. En dus lieten senioren vrijdagmorgen hun onmisbare hulpmiddel keuren door keurmeester Jan Giezen uit Peize.
Je kunt zeggen wat je wilt van senioren, maar op tijd zijn ze vrijwel altijd. Heel anders in elk geval dan de slome jeugd van tegenwoordig. En dus is Jan al om 9.25 uur aan het werk. Een mevrouw in grijze, redelijk beschadigde Nissan rijdt voor en parkeert- waarom ook niet- haar vierwieler pal voor de ingang van De Hullen. Met hulp van Rosalie en Jan wordt de rollator uit de kleine auto gehaald. ‘Ik heb geen idee of er iets aan mankeert’,zegt de mevrouw, voor deze gelegenheid gekleed in joggingbroek. Kleur: grijs. Mevrouw heeft de rollator gekregen en voor ze ‘m gaat gebruiken, wil ze dat Jan er even goed naar kijkt. Of de bandjes goed zijn bijvoorbeeld en of de rem het wel doet. Rosalie kijkt werkloos toe. Pas als de rollator gekeurd is, komt zij in actie. ‘Ik ben bij een fysiotherapeut langs geweest en heb me voor laten lichten over de houding’, zegt ze. En die wijsheid brengt ze nu over aan senioren. Belangrijk: blijf tussen de wielen lopen en de polsen moeten- de armen langs het lichaam- op gelijke hoogte zijn met de handvaten van de rollator. En dus moet deze naar beneden. ‘Had ik niet gedacht’, zegt de mevrouw. ‘Ik dacht juist dat ie omhoog moest.’ Mevrouw – ‘mijn naam? dat hoeft niet in de Krant’- heeft maar één angst. Dat de rollator met haar op de loop gaat. ‘Is wel eens gebeurd om me heen. Dat ie wegschoot en de gebruiker met het gezicht op de grond viel.’ Hopelijk blijft dit leed haar bespaard.
Jan Giezen is dé mobiele fietsenmaker van de regio. In Jan’s rode bus kun je pinnen en chippen en Jan is altijd vrolijk. ‘Je koopt rollators tegenwoordig bij de Praxis’, zegt Jan, ondertussen een bandje oppompend. ‘Schreuder was vroeger hét merk. Een beetje de alleenheerser. Dat is al lang niet meer zo. Bovendien: vroeger kreeg je een rollator van de verzekering. Kwamen mensen te overlijden of was er wat anders; de rollator werd niet teruggenomen. Vandaar dat veel mensen tegenwoordig een rollator krijgen en er gewoon veel rollators (gratis) beschikbaar zijn, of voor een prikkie op Marktplaats staan.’
In het halletje van de Hullen zitten ondertussen een meneer en mevrouw. Geen stel, maar wel mooi in gesprek. Mevrouw gaat pas naar buiten als ze aan de beurt is. Dit vanwege de inderdaad trieste weersomstandigheden, want het is vandaag kil en guur. ’Ik heb’, zegt de mevrouw in plat Drents, ‘wat problemen met de remkabels. De rem werkt prima, de snoeren zijn te lang. Ik blijf overal achter haken.’ Haar zoon probeerde dit euvel al eens te verhelpen, maar dat hielp niets. ‘Ach, die knoeide wat maar kan het ook niet verhe;pen’, zegt de mevrouw, die net onder de douche vandaan komt. ‘Ach, dat moest ook allemaal weer snel, snel’, zegt ze. Mevrouw is duidelijk niet met het allerbeste been uit bed gestapt en baalt van het weer. En van de remkabels. De meneer die naast haar zit zwijgt vooral. Jan heeft zijn rollator in behandeling, meneer laat zich niet buiten zien. ‘Kiek’, zegt de mevrouw. ‘Doar komm’n nog meer aan scheuvel’n.’ Ze bedoelt: kijk, daar komen nog meer mensen voor de rollatorkeuring aangelopen. En dat klopt. Jan heeft genoeg te doen en Rosalie geeft, later op de dag ook nog in Vasalis, heel nuttige tips. Want: een rollator is heel gemakkelijk. Als je maar weet hoe je ‘m goed gebruikt. Want anders zit een ongeluk in een klein hoekje. Echt waar.
