70Plus Café voorziet in een behoefte
‘Zo leer ik hier op mijn leeftijd toch nog wat mensen kennen.’
PEIZE – ‘Kijk maar eens rond, dit voorziet in een behoefte.’ Het zijn de woorden van Heimen Pijlman, wijzend naar de ‘oudjes’ die hier in een kring rond de grote tafel zitten. Sinds begin november heeft Reinder Ensing zijn café elke woensdagochtend geopend voor de 70-plussers in Peize. Op deze ochtend zien we een gemoedelijk beeld. Er wordt gepraat en gelachen onder het genot van een kopje koffie, terwijl een enkeling zelfs al aan een glaasje jonge jenever nipt.
Pijlman, vrijwilliger bij Humanitas, is zelf de 70 inmiddels ook gepasseerd. Hij vertelt: ‘Humanitas biedt aan om mensen die eenzaam zijn te bezoeken. Prima natuurlijk, maar dat is één op één.’ Volgens hem zijn er ook mensen die er op uit willen. Zij kunnen naar clubjes, en die zijn er genoeg, zoals een biljartclub, een boekenclub of een breigroepje. Maar er zijn ook individualisten, mensen die wel onder de mensen willen, maar niet langer dan dat ze zelf willen of vast willen zitten aan een contributie. Pijlman schaart zichzelf ook onder deze groep. ‘Dat bieden we op deze wijze aan. Geheel vrijblijvend naar een café wanneer je daar behoefte aan hebt, zin hebt in een kopje koffie en een praatje.’ Moeilijker hoeft het niet te zijn. Pijlman bedacht dit concept en het leverde meteen enthousiaste bezoekers op. Mensen die zich wat korter 70-plusser mogen noemen, maar ook 80‘ers en zelfs iemand van 90. ‘Je hoeft er niets aan te doen’, zegt Pijlman, ‘met het ouder worden, wordt je wereld steeds kleiner. Hoe fijn dat je dan hier terecht kunt.’
Waar zijn passie voor vrijwilligerswerk vandaan komt? Hij denkt dat het te maken heeft met het feit dat hij als oudste van het gezin altijd voor z’n jongere broertjes en zusjes heeft gezorgd. Het zit er bij hem ingebakken. Vandaag de dag is het voor hem vooral een gevoel wat bij hem van binnenuit komt. Pijlman woonde lange tijd in Tsjechië en bivakkeerde als er in Nederland wat te doen was met z’n vrouw in Friesland. Met het vorderen van hun leeftijd kozen ze ervoor Tsjechië definitief de rug toe te keren. In Peize vonden ze het stuk natuur terug wat ze ook in Tsjechië hadden. ‘Bovendien vonden wij hier alles wat je nodig hebt, zoals een supermarkt en een bakker. Én als je de 70 passeert, een apotheek en een fysiotherapeut.’ Én vond hij voor zijn initiatief in Reinder Ensing de man die zijn café elke woensdagochtend open wilde stellen.
Een enthousiast bezoekster is mevrouw Jansen. Ze voelde zich na het overlijden van haar echtgenoot vaak eenzaam. ‘Ik werd hier fantastisch ontvangen’, zegt ze, toen ze die eerste keer wat bedremmeld bij de deur stond. De keer erop stapte ze al met meer zelfvertrouwen over die drempel. Op deze woensdag heeft ze net kennisgemaakt met mevrouw Talens die naast haar is gaan zitten. Ze is dan ook erg blij dat ze deze stap heeft gezet.
Aan de andere kant van de tafel zitten de heren Aalders, Veurman en Talens. ‘Wat er zo leuk aan is? We gaan alles en iedereen even bij langs’ grinnikt Aalders, ‘en we zijn er lekker even uit.’ En terwijl de één een ‘borrelie’ krijgt en de anderen een frisje wordt er onderling uitgewisseld welke huizen er in de verkoop staan.
Mevrouw Wasser moedigde Pijlman aan zijn woorden om te zetten in daden. ‘Vrijblijvend, maar wel regelmatig, dus élke week, dezelfde tijd.’ Ook mevrouw Heins werd door Pijlman gestrikt. Ze moest déze ochtend naar de fysiotherapeut en bedacht op de terugreis toch nog even binnen te wippen. ‘Toen een van de mannen m’n naam noemde, was ik benieuwd hoe hij me kende. Dát is zo leuk. Je kent iemand niet en toch heb je zo een gezellig praatje.’ Mevrouw Brouwer onderschrijft dit. Ze is zo blij met het idee van Pijlman, want ze woont nog niet zo lang in Peize. ‘Zo leer ik hier op mijn leeftijd toch nog wat mensen kennen.’ Datzelfde geldt voor de heer Nierop. Ook hij is nog maar relatief kort woonachtig in het brinkdorp.
Het is overduidelijk, iedereen is enthousiast. En we kunnen stellen dat er behoefte is aan dit café waar geheel vrijblijvend en met vrije inloop ruimte is elkaar te ontmoeten. Alle 70-plussers zijn wekelijks welkom op de woensdagochtend van 10.00 tot 12.00 uur bij café Ensing. ‘Ik neem wat flyers mee voor op het prikbord’, roept mevrouw Talens bij vertrek naar het seniorencomplex. ‘Fijn, bedankt’, is het antwoord van Pijlman, die met dit samenzijn vurig hoopt dat eenzaamheid bij zijn generatiegenoten tot het verleden gaat behoren.
