‘Achter ’t ondergoed ligt de buit’
Politiek Leek
LEEK – Het werd wel eens tijd, al blijkt het voor het eerst in Nederland te zijn. Huurverlaging! Begrijpelijk dat directeur-bestuurder Janneke Klijn van Wold & Waard dit glimmend van trots wereldkundig mag maken. De grootste verhuurder van het Westerkwartier laat 1000 van de 5000 huurders 30 euro per maand minder betalen. Mooi meegenomen. Wel even 360 euro per jaar. Of andere woningcorporaties, zoals over ’t Piepke heen het nobele gebaar gaan opvolgen? Je zou het de huurders van ganser harte gunnen. Waar velen soms meer dan 360 euro bewaren is achter ’t ondergoed. Of ik dit zeker weet? Ik kan het beter maar niet vertellen, want stel dat geteisem ook dit stukje leest. Tijdens een bijeenkomst van de belangenvereniging BRAVO! in de wijk Oostindië kwam de buurtagent de aanwezige leden bijpraten over zijn werk en daarnaast zijn ervaringen in de wijk. Gelukkig voor de buurt geen belerend, maar een lerend vingertje. Op een luchtige wijze wist hij o.a. uitleg te geven over hoe inbrekers te werk gaan. Te werk gaan wil zeggen, binnen een paar tellen weten binnen te komen, met een pasje het slot openen, of anders met een koevoet het halve kozijn naar z’n grootje. Maar binnen komt hij of zij. Daarna als een racende Max Verstappen naar de ouderlijke slaapkamer en rechtstreeks naar de kast met ondergoed. Bij 90 % van de gevallen liggen achter onderbroeken, strings en andere lingerie, geld, juwelen en verder alles wat maar enigszins blinkt voor ’t grijpen. Laatjes worden niet keurig geopend, bekeken en daarna keurig gesloten, nee, de hele zooi wordt omgekeerd op het bed of de vloer en binnen een fractie van een seconde weet de inbreker wat van waarde is. En om niet te vergeten, bij binnenkomst in de hal zitten in de binnenzakken van de jassen meestal het bankpasje en de portemonnee. Op weg naar boven wordt dit even in één greep meegenomen. Dit alles binnen twee minuten en verdwenen is de inbreker weer. Bij thuiskomst blijven de tranen, de schrik en de boosheid over. Hierbij, een gewaarschuwd mens telt voor drie, want ook ik heb mijn lesje geleerd. En, niet spoedeisend 8844, wel spoedeisend 112 bellen. Zo blijf je elke dag weer leren en aan het eind van je leven ken je nog niet eens de helft, al kun je de andere helft beter ook niet weten. Tijdens een werkbezoek aan VEV’67 viel er ook veel te leren. Een prachtig sportcomplex in dezelfde wijk Oostindië. Voorzitter Jaap Pranger en bestuurslid Mark Mozes hadden de koffie klaar en op tafel lag voor elke bezoeker een boekwerkje en een A4 tje met de belangrijkste informatie. Indrukwekkende getallen. 650 leden / 430 jeugdleden / 150 senioren / 70 niet spelende leden en de onmisbare 140 vrijwilligers. Daarnaast de benodigde velden, waaronder 1 van kunstgras. Deze velden zijn van de gemeente Leek. Het gebouw met de belangrijke bron van inkomsten de kantine en de diverse kleedruimten zijn van de vereniging. Volgend jaar, 2017, bestaat de vereniging vijftig jaar (1967 – 2017). En laat nu bijna vijftig jaar geleden mijn schoonvader één van de oprichters zijn geweest van VEV’67. Zelf was hij niet sportief, maar wel bevlogen van activiteiten voor de jeugd. Mag ik even trots zijn? Natuurlijk is net als bij andere sportverenigingen het doel van de vereniging om op hoog niveau, dus 1e klasse te spelen. Zo heeft de gemeente Leek diverse sportverenigingen die hun beste beentje voorzetten in het onmisbare sportieve gebeuren. Daarbij zijn gedragscodes en gedragsregels belangrijk voor spelers en bovenal voor oververhitte ouders aan de zijlijn. Tot slot, ‘niets meer achter de interlockjes verbergen, er is vast een betere verstopplaats, toch?’ ‘Ik groet u’. ‘Moi’.