Afscheid van Hans en Jaap

RODEN – Geert Willems is de luis in de pels van politiek Noordenveld. Hij bezoekt vrijwel elke politieke bijeenkomst en vormt zich vervolgens een eigen mening.

Laatste raadsvergadering van Hans van der Laan. Lang burgemeester geweest. Op 1 oktober zit het er op. Het pensioen wacht. De raad stond er gepast bij stil. Nadat Hans een laatste ferme tik met de voorzittershamer had uitgedeeld wachtte hem een ovatie in de raadzaal. Hendrik Smeenge, langstzittend raadslid uit Lieveren, sprak hem namens de raad toe. Er werd zelfs getoast. Helemaal in de geest van de burgemeester, zoals bekend geheelonthouder, met een glaasje bessenwijn. Alcoholvrij. Dat wel! Ach Hans deed zijn werk weer met die achteloze ontspannen ironie. Zo kenmerkend voor zijn stijl. Toen hij er aan werd herinnerd iets aan de verkeersoverlast te moeten doen. Verwees hij dat gelijk door naar zijn opvolger. “Kan best zijn dat hij luistert. Dus bij dezen. Klaas... Denk d’r om!”
De verbouwing van de Albertsbaan kwam er zonder noemenswaardige kleerscheuren door. Voor de raadsvergadering werd er nog druk overlegd. Daarbij signaleerde ik regelmatig Sjors van de Heide en zoon Emiel. “Mijn opvolger” zei Sjors dan resoluut... Voorlopig is Sjors onmisbaar als het over het Centrum van Roden en de Albertsbaan gaat. Hij is tenslotte de belangrijkste economische peiler in dat centrum. Niemand kan om hem heen. Ook de raad van Noordenveld niet. Dat was te merken. Zelfs de oppositie VVD en LGN waren opmerkelijk complimenteus richting het college, met name jegens Gemeentebelangen wethouder Reint Jan Auwema. Zo heb ik ze nog nooit gehoord. Ik had de indruk dat dat meer met de belangen van Sjors, dan met het uiteindelijke werk van de wethouder te maken had. Na afloop feliciteerde ik dan ook niet alleen de wethouder, maar ook Sjors en Emiel met dit bijna raadsbrede succes. Ondanks pogingen van de PvdA met een verkeers- en parkeerstelling aan te tonen dat het wel mee viel met de verkeersdrukte en een heuse voorbijgangersenquete door D66, waaruit bleek, dat de meesten het wel best vonden. Dit was reden voor veel woordvoerders in de raad over “een breed draagvlak” te reppen. Zo werd dit oerlelijke containerbegrip ook weer uit de mottenballen gevist... Extra parkeerplaatsen ter compensatie? Ja hoor ze kwamen er. Sjors hoeft geen tweede poezieflat te vrezen. Naast die flat worden een dertigtal noodparkeerplaatsen aangelegd. Weer geen sociale woningbouw daar, ondanks dat Woonborg de eigenaar inmiddels is... Tijdelijk... dat wel. Die Sjors. Ik heb hem als kleine jongen gekend. Nog steeds zie ik dat jochie in hem zitten. Hij is inmiddels groot geworden. Heel groot. Enige raadslid die kanttekeningen plaatste? Groen linkse Jan Klinkenberg. Wijzend naar het parkeergrasveld tegenover het Jaarbeurs terrein... “Het is wellicht een beetje uit de route van het centrum. Maar lopen lijkt mij niet slecht voor de consumerende medemens...”
Verder nog een rapport van de rekenkamercommissie over het brandveiligheidsbeleid. Arnold Rossing had zich net als zijn voorganger VVD fractieleider Bossina in het dossier van klokkenluider Graanstra ingegraven. Als tastbaar bewijs legde Arnold dit vuistdikke dossier naast zich neer. Vele branden bij de Peizer sauna zouden niet aan een sjoemelende saunaondernemer, maar aan de gemeente of eigenlijk de burgemeester. Wegens gebrek aan toezicht. Het blijft een merkwaardig fenomeen om VVD’ers pleidooien te horen houden over aanscherpen van regels voor ondernemers. Enig opportunisme kan hun daarbij niet ontzegd worden. Een niet aanwezige journalist van een dagblad meende de burgemeester “excuses aan de klokkenluider aangeboden te hebben, over de manier waarop de saunakwestie was behandeld.” Ik heb hem geen excuses horen uitspreken en navraag leerde, dat hij dat ook niet gedaan had. Aldus de afscheid nemende Hans van der Laan. Die deelde kort daarna ook mede, dat zijn gewaardeerde voorganger Jaap Verkerk, in de nacht van vrijdag op zaterdag in de slaap plotseling was overleden. Beiden hadden we hem de avond ervoor in de tent op het jaarbeurs terrein nog de hand gedrukt. Hij zat tegenover Froukje Hartlief, wethouder in zijn tijd... Ik zal hem vooral herinneren als de man die tegenover mij altijd repte over de onuitwisbare indruk die mijn eigen moedertje op hem had gemaakt. Altijd als hij me zag, begon hij er over. Met warmte, met liefde. Dat was Jaap! Oog voor de eenvoudige, maar strijdbare medemens... Dank vooral daarvoor Jaap Verkerk. Rust in vrede...