Aftellen naar historie
Gemeente Westerkwartier
Column 95
Als u als inwoner van één van de vier Westerkwartiergemeenten dit leest zijn we aan het aftellen. Het is de laatste week voor de herindeling. De Zuidhorner wethouder Bert Nederveen, straks terugkerend namens de ChristenUnie in het Westerkwartier, is maanden geleden al begonnen met aftellen. Elke dag twitterde Nederveen de afbeelding van een prominent uit de straks voormalige gemeente Zuidhorn rond, inclusief mijlpalen en aanvullende informatie. Ik volg het met belangstelling, maar honderd dagen was mij iets té gek en te lang. Maar nu, nu komt het écht dichterbij. Zoals gezegd, het is aftellen. Aftellen naar een historisch moment. Vier mooie gemeenten worden straks één; de gemeente Westerkwartier. Over minder dan één week is het zover.
Nog altijd wordt er achter de schermen hard gewerkt om alles in goede banen te leiden. Terwijl veel medewerkers van de gemeente hun best doen om zich thuis te voelen in een nieuwe omgeving wordt steeds meer, en steeds vaker, duidelijk dat het afscheid zich niet beperkt tot de eigen gemeente. In de afgelopen week hebben alle vier de gemeenten hun raden uitgezwaaid tijdens feestelijke en memorabele laatste raadsvergaderingen. Met de welverdiende complimenten, de nodige cadeaus, veel gelach en her en der een traan. Niet alleen de raadsleden vertrekken, ook veel wethouders en alle burgemeesters zwaaien af en gaan weg. Berend Hoekstra, Ben Plandsoen, Karin Dekker, Hans Morssink, Henk Kosmeijer, Janny Hulshoff, Jan Vos, Ard van der Tuuk, Sjabbo Smedes, Greetje de Vries-Leggedoor, Fred Stol en Henk Bakker behoren straks tot het verleden van de voormalige gemeenten. Elly Pastoor en Bert Nederveen zien we terug, terwijl Hielke Westra en Geertje Dijkstra-Jacobi de stap maken van raadslid in hun gemeente naar wethouder in het Westerkwartier. Mark de Haan bewandelt de omgekeerde weg van wethouder naar raadslid, maar verdwijnt dus niet uit beeld.
Gelukkig is het niet alleen maar afscheid nemen. Kerst is voor velen al melancholisch genoeg. Het is ook een weerzien met oude bekenden. Koos Wiersma keert terug in het Westerkwartier nadat René Paas in hem de ideale waarnemend burgemeester zag. En dat is helemaal geen gek idee. Wiersma is geboren en getogen in Grijpskerk, kent de omgeving en weet als burgemeester van De Marne heel goed wat het ambt vraagt. Bij Koos Wiersma is de gemeente eerst in veilige en –niet onbelangrijk- bekende handen. Het grote voordeel is dat de nieuwe burgemeester niet eerst wegwijs gemaakt hoeft te worden in de gemeente. Ik vermoed zelfs dat de tomtom in veel gevallen niet ingesteld hoeft te worden, en dat is goed. Het geeft de nieuwe gemeenteraad de kans om zich rustig te oriënteren op een burgemeester die straks de zware taak heeft om een piepjonge gemeente in financieel zwaar weer naar veilige haven te loodsen. Te bouwen op het fundament dat zijn of haar voorgangers hebben gelegd. Het DNA (dichtbij, nuchter en ambitieus) uit te voeren.
De ideale kandidaat voor na de eerste maanden is voorhanden. Hij mag straks genieten van een vakantie, waarvan zijn inmiddels afgezwaaide raad hem en zijn vrouw alvast een paar nachtjes logeren cadeau heeft gedaan. Die tip kreeg hij bij het afscheid in Grootegast ook mee van nestor Ytsen van der Velde. “Er komen veel posities vrij voor een burgemeester. Ook héél dichtbij.” Ard van der Tuuk. Ja, er ligt een burgemeestersafspraak. Een vraagstuk dat ik bij alle burgemeesters al eens heb neergelegd. Niet één wist mij te overtuigen van de noodzaak om afscheid te nemen van alle burgemeesters. Argumenten genoeg, maar allen –inmijn ogen- te weerleggen. Sterker nog, ik ben van mening, met de kennis van nu, wetende dat door tragische omstandigheden nog maar de helft van de ‘originele’ burgemeesters op zijn plek zit, en de Leekster burgervader het einde van zijn werkende bestaan in zicht heeft, Henk Kosmeijer zijn burgemeesterschap heeft vergooid. Wie de 50-jarige Van der Tuuk langs de DNA-meetlat legt komt tot de conclusie dat hij voldoet aan zowel ‘dichtbij’, ‘nuchter’ als ‘ambitieus’, inmiddels het Westerkwartier kent, goed ligt bij de inwoners, zich bewust is van de uitdagingen en normaal gesproken moeiteloos twee burgemeesterstermijnen van zes jaar kan volbrengen. Zeker dat laatste is niet onbelangrijk in een kersverse gemeente die ongetwijfeld te maken gaat krijgen met de nodige groeistuipen. Een stevig fundament, continuïteit en lange termijnvisies zijn belangrijker dan ooit tevoren. We moeten bouwen, dichtbij komen, verbinden en vertrouwen winnen. Dus beste Ard, of jij solliciteert naar de vacature van burgemeester van het Westerkwartier of ik. En van dat laatste wordt niemand gelukkig, zegt mijn vrouw.
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst! Mail: richardlamberst@media-totaal.nl.
Als u als inwoner van één van de vier Westerkwartiergemeenten dit leest zijn we aan het aftellen. Het is de laatste week voor de herindeling. De Zuidhorner wethouder Bert Nederveen, straks terugkerend namens de ChristenUnie in het Westerkwartier, is maanden geleden al begonnen met aftellen. Elke dag twitterde Nederveen de afbeelding van een prominent uit de straks voormalige gemeente Zuidhorn rond, inclusief mijlpalen en aanvullende informatie. Ik volg het met belangstelling, maar honderd dagen was mij iets té gek en te lang. Maar nu, nu komt het écht dichterbij. Zoals gezegd, het is aftellen. Aftellen naar een historisch moment. Vier mooie gemeenten worden straks één; de gemeente Westerkwartier. Over minder dan één week is het zover.
Nog altijd wordt er achter de schermen hard gewerkt om alles in goede banen te leiden. Terwijl veel medewerkers van de gemeente hun best doen om zich thuis te voelen in een nieuwe omgeving wordt steeds meer, en steeds vaker, duidelijk dat het afscheid zich niet beperkt tot de eigen gemeente. In de afgelopen week hebben alle vier de gemeenten hun raden uitgezwaaid tijdens feestelijke en memorabele laatste raadsvergaderingen. Met de welverdiende complimenten, de nodige cadeaus, veel gelach en her en der een traan. Niet alleen de raadsleden vertrekken, ook veel wethouders en alle burgemeesters zwaaien af en gaan weg. Berend Hoekstra, Ben Plandsoen, Karin Dekker, Hans Morssink, Henk Kosmeijer, Janny Hulshoff, Jan Vos, Ard van der Tuuk, Sjabbo Smedes, Greetje de Vries-Leggedoor, Fred Stol en Henk Bakker behoren straks tot het verleden van de voormalige gemeenten. Elly Pastoor en Bert Nederveen zien we terug, terwijl Hielke Westra en Geertje Dijkstra-Jacobi de stap maken van raadslid in hun gemeente naar wethouder in het Westerkwartier. Mark de Haan bewandelt de omgekeerde weg van wethouder naar raadslid, maar verdwijnt dus niet uit beeld.
Gelukkig is het niet alleen maar afscheid nemen. Kerst is voor velen al melancholisch genoeg. Het is ook een weerzien met oude bekenden. Koos Wiersma keert terug in het Westerkwartier nadat René Paas in hem de ideale waarnemend burgemeester zag. En dat is helemaal geen gek idee. Wiersma is geboren en getogen in Grijpskerk, kent de omgeving en weet als burgemeester van De Marne heel goed wat het ambt vraagt. Bij Koos Wiersma is de gemeente eerst in veilige en –niet onbelangrijk- bekende handen. Het grote voordeel is dat de nieuwe burgemeester niet eerst wegwijs gemaakt hoeft te worden in de gemeente. Ik vermoed zelfs dat de tomtom in veel gevallen niet ingesteld hoeft te worden, en dat is goed. Het geeft de nieuwe gemeenteraad de kans om zich rustig te oriënteren op een burgemeester die straks de zware taak heeft om een piepjonge gemeente in financieel zwaar weer naar veilige haven te loodsen. Te bouwen op het fundament dat zijn of haar voorgangers hebben gelegd. Het DNA (dichtbij, nuchter en ambitieus) uit te voeren.
De ideale kandidaat voor na de eerste maanden is voorhanden. Hij mag straks genieten van een vakantie, waarvan zijn inmiddels afgezwaaide raad hem en zijn vrouw alvast een paar nachtjes logeren cadeau heeft gedaan. Die tip kreeg hij bij het afscheid in Grootegast ook mee van nestor Ytsen van der Velde. “Er komen veel posities vrij voor een burgemeester. Ook héél dichtbij.” Ard van der Tuuk. Ja, er ligt een burgemeestersafspraak. Een vraagstuk dat ik bij alle burgemeesters al eens heb neergelegd. Niet één wist mij te overtuigen van de noodzaak om afscheid te nemen van alle burgemeesters. Argumenten genoeg, maar allen –inmijn ogen- te weerleggen. Sterker nog, ik ben van mening, met de kennis van nu, wetende dat door tragische omstandigheden nog maar de helft van de ‘originele’ burgemeesters op zijn plek zit, en de Leekster burgervader het einde van zijn werkende bestaan in zicht heeft, Henk Kosmeijer zijn burgemeesterschap heeft vergooid. Wie de 50-jarige Van der Tuuk langs de DNA-meetlat legt komt tot de conclusie dat hij voldoet aan zowel ‘dichtbij’, ‘nuchter’ als ‘ambitieus’, inmiddels het Westerkwartier kent, goed ligt bij de inwoners, zich bewust is van de uitdagingen en normaal gesproken moeiteloos twee burgemeesterstermijnen van zes jaar kan volbrengen. Zeker dat laatste is niet onbelangrijk in een kersverse gemeente die ongetwijfeld te maken gaat krijgen met de nodige groeistuipen. Een stevig fundament, continuïteit en lange termijnvisies zijn belangrijker dan ooit tevoren. We moeten bouwen, dichtbij komen, verbinden en vertrouwen winnen. Dus beste Ard, of jij solliciteert naar de vacature van burgemeester van het Westerkwartier of ik. En van dat laatste wordt niemand gelukkig, zegt mijn vrouw.
Meediscussiëren over de herindeling of jouw mening laten horen? Laat het weten op Twitter @richardlamberst! Mail: richardlamberst@media-totaal.nl.
