Aftershock

Puur natuur

Afgelopen week bekeek ik de documentaire ‘Aftershock: Everest and te Nepal earthquake’. Een Netflix serie over de dodelijke aardbevingen van 2015 in Nepal. Ik keek de serie bewust na onze tocht naar Mount Everest in Nepal. Toen ik de beelden zag van de verwoestingen op Base Camp en Kathmandu liep er een koude rilling over mijn rug. Dat waren de plekken waar wij twee weken geleden stonden te genieten van de tempels, het majestueuze uitzicht, de ongerepte natuur, de witte bergtoppen met blauw gletsjerijs tegen een strakblauwe lucht.


Ineens besef je weer hoe krachtig de natuur is. Onderweg zagen wij meerdere lawines van de berg afdonderen, waarvan er een door de mensen op base camp moet zijn gevoeld. De lawine stopte op tijd maar de drukverplaatsing moet voelbaar zijn geweest. Tijdens ons verblijf in Kathmandu kregen we te horen dat er een aardbeving was geweest in West-Nepal. Wij zaten meer naar het oosten en hebben niets gemerkt. Natuur laat zich niet sturen. Daarom hebben de Nepalezen zo’n groot respect voor de natuur en de bergen zoals de Mount Everest of zoals ze het zelf noemen ‘Sagarmatha’, moeder van de aarde.


Zeven jaar na de zware aardbevingen is het meeste puin opgeruimd. De natuur heeft zich hersteld. Op de berg merk je er niets meer van. Wel liggen er gigantische rotsblokken links en rechts van de route. Die komen uit de bergen maar wellicht lagen die er al. Om je heen een waanzinnig mooie, ongerepte natuur, zo ver het oog kan zien. Je wandelt over (zand)paden vol stenen en boomwortels. Over rotsen en ijs, je moet opletten waar je loopt want anders loop je kans te vallen. Beleefpaden noemen we dat tegenwoordig in Nederland. Op gezette tijden pauzeer je om de omgeving in je op te nemen. Zo overweldigend.


In de stad Kathmandu zie je nog steeds de gevolgen van de aardbevingen. Er staan best veel gebouwen, waaronder tempels in de steigers. Een aantal zijn al hersteld. Op straat werken ambachtslieden aan houtsnijwerk of maken met hamer en beitel stenen op maat. Veel historische gebouwen worden nog steeds gestut met balken (zie foto) . Even flitst het beeld van Groninger boerderijen door mijn hoofd. Nepalezen zijn sterke mensen met een rotsvast vertrouwen in hun geloof. Positieve mensen, ik heb geen boze Nepalees gezien. Volgens Nepalezen komt het allemaal goed.


En dan vlieg je terug naar Nederland. Van het dak van de wereld, boven de 5000 meter hoogte, binnen een week naar Schiphol, onder zeeniveau. Op zich al een (hoogte)shock. Vervolgens rijd je in een luxe auto langs groene weilanden en wegen zonder gaten naar huis.


Ik sla de krant open. Oorlog, protesten, ruzies, voetbalperikelen in Qatar en rechtszaken. Een aaneenschakeling van problemen en ellende. Ik lees dat een gemeenteraad notabene een vergadering heeft gebruikt om over modder op de fietspaden te discussiëren. Even denk ik, waar ben ik terecht gekomen? Regeltjes, ruzie, geld, macht. Wat een verschil met de ogenschijnlijk relaxte wereld in Nepal. Natuurlijk weet ik wel dat je dit niet kunt vergelijken. Dat ik als relatief rijke toerist door een arm land liep en dat de Nepalezen ook (kop)zorgen hebben.


En dan wandel ik door onze schone, aangeharkte Nederlandse postzegelnatuur. Ook hier regeltjes en discussies. Wel of geen wolven, wel of geen edelherten, wel of geen wilde zwijnen en ik zie aangeharkte bospaden. Ik denk weer terug aan de overweldigende ‘oer’ natuur in Nepal. Daar mag de natuur nog natuur zijn. Daar zorgt de overheid goed voor hun natuur want moeder aarde is belangrijk voor de Nepalezen. Laten we onze Nederlandse natuur ook koesteren en ruimte (terug) geven.


Ik zit duidelijk in een reis aftershock en moet mogelijk gereset worden. Of misschien juist niet…..


November 2022 – Andre Brasse - Puur natuur


UIT DE KRANT