‘Als dat grote tandwiel draait geniet ik elke keer weer’
actueel
Vroeger, heel vroeger was de molen in Roderwolde goed voor zo’n 65.000 liter lijnzaadolie per jaar. Produceerde 350 liter olie per dag. “Als we nu 350 liter per jaar halen, hebben we veel gedaan”, weet Dirk Magré die door een filmopdracht van school voor het eerst in aanraking kwam met een molen. Magré volgde een cursus ‘smalfilmen’ en bedacht dat de molen wel een mooi decor zou kunnen zijn voor zijn film. Een hele dag filmde hij in de molen van Den Andel. En wat was hij onder de indruk. “Het eeuwenoude ingenieuze mechanisme, de immense tandwielen, de grote bewegende dingen in de molen. Dat is altijd blijven sudderen”, vertelt de molenaar aan de houten tafel in zijn molen.
Een bijzondere plek, eentje die je doet beseffen dat we 166 jaar later in een totaal andere tijd leven. De tijd van technisch vernuft, computers, slimme apps. Maar wat wás het mooi bedacht allemaal. Lijnzaad dat in een pletter gebroken wordt en daarna vermalen onder een enorme steen. Vervolgens wordt het opgewarmd op het vuister (een soort kachel in een oliemolen) en waarna de olie met een heiblok uit het gemalen zaad wordt geslagen. De lijnzaadolie wordt enkel toegepast voor industriële toepassingen. Als toevoeging voor verf, als middel om je tuingereedschap roestvrij te maken, vertelt de molenaar. Of om de kunststof delen van je auto een fikse glans en een diepe kleur te bezorgen. “Voor consumptie is de olie niet geschikt. Omdat de antioxidanten verloren gaan omdat ze onder te hoge temperatuur gebracht worden.”
Nog steeds heeft Magré klanten voor de lijnzaadolie die hij in verschillende formaten flessen verkoopt. “Woldzigt is een van de weinige molens die zelf lijnzaadolie slaat. Het zijn er nog een stuk of vijf in heel Nederland, dat maakt de molen uniek. Ook uniek is de dubbelfunctie. In Woldzicht wordt ook koren gemalen. Het volkorenmeel, het gebuild meel (een soort bloem maar dan voller) en de zelf bedachte pannenkoekenmix (een combi van tarwe, rogge en boekweit) is ongelofelijk populair bij heel veel lekkerbekken. Ze komen er zelfs speciaal voor uit Assen, weet Magré.
Voor Roderwolde werkte Magré na een lange ICT carrière op molens in Assen en in Norg. Toen hij in 2014 als molenaar aan de slag ging op Woldzigt, was de molen eigendom van de gemeente Noordenveld. In mei 2016 deed de gemeente de molen over naar Het Drentse Landschap, die enkel werkt met vrijwillige molenaars. De gemeente sprak met Magré af dat hij in dienst zou blijven tot zijn pensioen. “Ik ben nu officieel geen ambtenaar meer, haha. Ik blijf wel in de molenaarswoning wonen, die huur ik per 1 mei van het Landschap. Dat is ook handig, want ik blijf de molenaar die het pakketje molen in portefeuille houdt. Ik heb gevoel dat het nu weer mijn hobby is, en dat is prettig. Voor het eerst in vier jaar gaan we weer een paar weken op vakantie. Daarvoor deed ik dat niet. Voelde me verplicht om hier te zijn. Op vrijdag- en zaterdagmiddag blijf ik actief als molenaar. En elke eerste zaterdag van de maand is er een demonstratie olieslaan. Het kan zijn dat ik daar niet altijd zelf bij ben, in dat geval worden de demonstraties verzorgd door vrijwillige molenaars. Hoe ik de toekomst van de molen zie? In stand houden! Zorgen dat alles in tact blijft. Woldzigt is een prachtig monument dat nog helemaal werkt zoals het 166 jaar geleden gemaakt is . Als dat grote tandwiel draait geniet ik elke keer weer.”
Molenaar Woldzigt stopt ermee
RODERWOLDE – Precies vier jaar, vier maanden en drie dagen was hij molenaar van de olie- en korenmolen Woldzigt in Roderwolde. Was. Want Dirk Magré gaat vanaf 4 mei genieten van zijn welverdiende pensioen. De 166-jaar oude molen, die eigendom is van Het Drentse Landschap krijgt geen nieuwe molenaar. Althans, geen betaalde. Het Landschap werkt enkel met vrijwilligers. De Krant sprak de molenaar over de molen die uniek is in zijn soort.Vroeger, heel vroeger was de molen in Roderwolde goed voor zo’n 65.000 liter lijnzaadolie per jaar. Produceerde 350 liter olie per dag. “Als we nu 350 liter per jaar halen, hebben we veel gedaan”, weet Dirk Magré die door een filmopdracht van school voor het eerst in aanraking kwam met een molen. Magré volgde een cursus ‘smalfilmen’ en bedacht dat de molen wel een mooi decor zou kunnen zijn voor zijn film. Een hele dag filmde hij in de molen van Den Andel. En wat was hij onder de indruk. “Het eeuwenoude ingenieuze mechanisme, de immense tandwielen, de grote bewegende dingen in de molen. Dat is altijd blijven sudderen”, vertelt de molenaar aan de houten tafel in zijn molen.
Een bijzondere plek, eentje die je doet beseffen dat we 166 jaar later in een totaal andere tijd leven. De tijd van technisch vernuft, computers, slimme apps. Maar wat wás het mooi bedacht allemaal. Lijnzaad dat in een pletter gebroken wordt en daarna vermalen onder een enorme steen. Vervolgens wordt het opgewarmd op het vuister (een soort kachel in een oliemolen) en waarna de olie met een heiblok uit het gemalen zaad wordt geslagen. De lijnzaadolie wordt enkel toegepast voor industriële toepassingen. Als toevoeging voor verf, als middel om je tuingereedschap roestvrij te maken, vertelt de molenaar. Of om de kunststof delen van je auto een fikse glans en een diepe kleur te bezorgen. “Voor consumptie is de olie niet geschikt. Omdat de antioxidanten verloren gaan omdat ze onder te hoge temperatuur gebracht worden.”
Nog steeds heeft Magré klanten voor de lijnzaadolie die hij in verschillende formaten flessen verkoopt. “Woldzigt is een van de weinige molens die zelf lijnzaadolie slaat. Het zijn er nog een stuk of vijf in heel Nederland, dat maakt de molen uniek. Ook uniek is de dubbelfunctie. In Woldzicht wordt ook koren gemalen. Het volkorenmeel, het gebuild meel (een soort bloem maar dan voller) en de zelf bedachte pannenkoekenmix (een combi van tarwe, rogge en boekweit) is ongelofelijk populair bij heel veel lekkerbekken. Ze komen er zelfs speciaal voor uit Assen, weet Magré.
Voor Roderwolde werkte Magré na een lange ICT carrière op molens in Assen en in Norg. Toen hij in 2014 als molenaar aan de slag ging op Woldzigt, was de molen eigendom van de gemeente Noordenveld. In mei 2016 deed de gemeente de molen over naar Het Drentse Landschap, die enkel werkt met vrijwillige molenaars. De gemeente sprak met Magré af dat hij in dienst zou blijven tot zijn pensioen. “Ik ben nu officieel geen ambtenaar meer, haha. Ik blijf wel in de molenaarswoning wonen, die huur ik per 1 mei van het Landschap. Dat is ook handig, want ik blijf de molenaar die het pakketje molen in portefeuille houdt. Ik heb gevoel dat het nu weer mijn hobby is, en dat is prettig. Voor het eerst in vier jaar gaan we weer een paar weken op vakantie. Daarvoor deed ik dat niet. Voelde me verplicht om hier te zijn. Op vrijdag- en zaterdagmiddag blijf ik actief als molenaar. En elke eerste zaterdag van de maand is er een demonstratie olieslaan. Het kan zijn dat ik daar niet altijd zelf bij ben, in dat geval worden de demonstraties verzorgd door vrijwillige molenaars. Hoe ik de toekomst van de molen zie? In stand houden! Zorgen dat alles in tact blijft. Woldzigt is een prachtig monument dat nog helemaal werkt zoals het 166 jaar geleden gemaakt is . Als dat grote tandwiel draait geniet ik elke keer weer.”
