‘Als iemand alleen maar een spijker kan aangeven is dat prima, dat is ook helpen’

Heerlijke dagbesteding voor bezoeker en cliënt bij de kinderboerderij in Roden


RODEN - Cliënten en medewerkers zijn er al vroeg bij op de kinderboerderij in Roden. Het is nog maar net licht als de ganzen bij de ingang al door cliënt Huub gevoerd worden. ‘Wat kom je doen?’ vraagt hij. ‘Oh, je hebt een afspraak? Loop dan maar door. Ze zitten binnen.’
De kinderboerderij in Roden valt onder de vlag van de Vereniging voor Volksvermaken Roden. Cliënten van Cosis hebben er hun dagbesteding. Ze zijn verantwoordelijk voor het onderhoud en de verzorging van de dieren. Natuurlijk onder begeleiding van medewerkers van Cosis.
De begeleiders hebben eerst nog even werkoverleg. Het is duidelijk dat er een gezellige sfeer heerst onderling, grapjes en plagerijtjes vliegen over tafel. Een man op een driewieler fietst voor het raam langs. Hij zwaait, geeft een kushand en maakt nog een ererondje met een enorme grijns. Iedereen schiet in de lach. ‘Dat is Anne,’ vertelt Rob Bleumink, persoonlijk begeleider bij Cosis. ‘Hij werkt bij mij in de buitenploeg.’
Na een kop koffie en een kort overleg verdeelt de groep zich. Rob Bleumink begeleidt de buitengroep. ‘Vandaag hebben we een beetje een andere dag dan anders,’ vertelt hij, terwijl hij naar het Tiemhuus loopt, de kantine van de buitenploeg. ‘Er is bij een van de locaties een Coronabesmetting, dus zijn er een aantal cliënten die niet komen. Dat wordt een beetje schuiven met de mensen. Kijk, we verkopen ook kerstbomen. Dit jaar wat eerder dan anders en we zijn ze alle vijftig al kwijt. Op één na.’ En hij wijst op een eenzame kerstboom die tegen het hek ligt.
 
Onderweg naar het Tiemhuis loopt de groep langs wie met ezels, geiten en een lama. Verderop een prachtige speeltuin met schommels, klimrekken en een lange tafel in het midden.
Het Tiemhuus is een gezellige ruimte. ‘We hebben de ruimte zelf gebouwd,’ vertelt Jan Aalders, beheerder van de kinderboerderij. ‘En natuurlijk helpen de cliënten mee. Als iemand alleen maar een spijker kan aangeven is dat prima, dat is ook helpen.’ Aalders is al 20 jaar beheerder van de kinderboerderij. ‘Ik ben eigenlijk een beetje een manusje van alles. Ook als er ’s nachts alarm is, ben ik er. Ik zeg wel eens: ik ben ooit gescheiden en ben de tweede keer met de kinderboerderij getrouwd. Ik ben geen persoonlijk begeleider, maar ik begeleid de cliënten natuurlijk wel.’
Arjan, een van de cliënten van Cosis, komt met een drinkfles met melk aan. Die is voor een prachtig wit bokje, dat nog steeds de fles krijgt. ‘Die hebben we gekregen. Hij mag een keer als dekbokje dienen. Maar één keer, anders krijgen we inteelt. Daarna laten we hem castreren.’
Arjan is vijf dagen in de week op de kinderboerderij te vinden. Hij vindt het duidelijk heel leuk om het bokje drinken te geven en die liefde lijkt wederzijds. Daarnaast kunnen Rodenaren hem regelmatig op de bakfiets van de kinderboerderij rond zien fietsen. Daarmee haalt hij groente voor de dieren op. Ook helpt hij met de oude computers. Dat vindt hij heerlijk. Met dat gepriegel vliegt de tijd voorbij. Hij trekt een bouwkeet open. ‘Kijk, hier liggen de uit elkaar gehaalde onderdelen.’

In de schuur waar het Tiemhuus zich bevindt, is ook een klusruimte. Er wordt oud ijzer verzameld. Cliënten halen bijvoorbeeld oude computers uit elkaar. ‘We hebben dit gedeelte van het gebouw casco op laten leveren en verder zelf afgebouwd,’ vertelt Jan. ‘Hier is de zagerij. Hier moet nog afzuiging komen en dan is dit ook klaar. Kijk, mooi hè?’ Terwijl hij de prachtige hangende schuifdeur opentrekt breekt zijn gezicht open in een lach. ‘Er was geen ruimte voor een deur, toen hebben we dit bedacht.’

Rob vertelt: ‘Er gebeurt hier van alles. Ik vind het een geweldige plek om te werken. De humor staat hier ook voorop. En Jan en ik hebben nooit gedoe. Zolang Jan maar doet wat ik zeg.’ Jan schiet in de lach. Rob werkt inmiddels 7 jaar op de kinderboerderij. Hij is zelf ook handig. ‘Soms lijkt het of ik hier zelf in de dagbesteding zit,’ grapt hij, ‘zoveel klussen we hier. We werken hier echt veilig. Het gereedschap wordt regelmatig gekeurd. Cosis laat het door een extern bedrijf keuren. Daarnaast zijn we als begeleiders ook geschoold in BHV.’

Bert komt erbij staan. Hij is op woensdagen vrij en verzorgt nog twee ochtenden in de week het voetbalveld. ‘Dan mag ik op het trekkertje rijden. Dat vind ik prachtig. Een tijdje geleden is er een stuk kunstgras bijgekomen. Ik heb gekeken hoe dat gelegd werd. Dat gaat snel, joh. Er ligt lavazand onder en daar rollen ze dan heel snel van die grote matten op. Voor je het weet is het klaar.’ Ook verzorgt hij het konijn van de Hullen. Bert heeft het duidelijk naar zijn zin op de kinderboerderij.
Anne komt ook nog even langs. Zijn driewieler heeft hij even laten staan, maar hij komt er elke dag trouw op aangefietst. Anne maakt onder andere de volière schoon.

Buiten het hek staan Jonathan en André blad bij elkaar te vegen. Jonathan komt elke dag werken. Hij weet niet wat hij leuker vindt, de dieren verzorgen of blad harken. Beide is even leuk. André werkt niet meer volledig. ‘Ik word 9 juni 60. Dat zou je niet zeggen hè?’ En hij heeft gelijk, dat zou je inderdaad niet zeggen. Hij rookt nog regelmatig gezellig een sigaartje met beheerder Jan.

Tijd om ook eens in de theeschenkerij te kijken. Daar zit Matthijs over een lijst met getallen en geld gebogen. Hij wil beter leren tellen. Hij legt het geld in groepjes neer. Coördinator Bea vertelt: ‘hij leert het steeds beter, maar het blijft een uitdaging. Want als je het getal vierentachtig neemt, dan vindt hij het lastig om te bedenken wat er vooraan moet, de vier of de acht.’ Matthijs knikt verwoed. ‘Ik vind dat mooi, rekenen. Maar moeilijk.’ Op de vraag of hij niet liever met de dieren werkt lacht hij hard. ‘Nee, dieren zijn niks voor mij!’ zegt hij.
Jeroen, die alle voorkomende werkzaamheden op de boerderij doet, laat het kassasysteem zien. ‘Kijk, voor alles wat we verkopen hebben we een pictogram. Zo kunnen heel veel mensen de kassa bedienen. Het is heel overzichtelijk.’ Zelf vindt hij alles leuk om te doen, zowel de horeca als de andere voorkomende werkzaamheden. ‘De mix is leuk,’ vertelt hij, ‘en ik heb een rijbewijs.’

Achter de bar staat Henry. Hij doet de afwas. ‘Het liefst zou ik zeven dagen in de week werken. Ik vind afwassen heel leuk. Ik hou van de drukte en bezig zijn. Ik vind dat gezellig.’ Hij laat graag de afwasruimte even zien, die er spic en span uitziet. ‘Nu is het een beetje rustig. Daar vind ik niet zoveel aan.’ Om het voorstel om dan alle kopjes maar even vies te maken zodat hij weer wat te doen heeft, moet hij hard lachen.
De mooie Lisa zit alleen aan een tafeltje. Haar lange haar hangt los. Ze lacht verlegen en kijkt vanonder haar wimpers naar de wereld. Ze zorgt graag voor het konijn. ‘Ze heet Daisy,’ fluistert ze. ‘Daisy is heel zacht.’ En dan vindt ze dat ze genoeg aandacht heeft gehad.

Coördinator Bea laat nog even de  kerstwinkel zien. ‘We hadden normaal een kerstmarkt, maar deze keer dus niet. We hebben besloten de winkel dan maar als kerstmarkt in te richten. We hoeven als kinderboerderij gelukkig ook niet dicht. Het zal volgende week weer wat drukker worden, nu de kerstvakantie wat eerder begint. Daar kijken we naar uit. Maar we hebben ook onze vaste ‘klanten’, zoals een wandelgroepje dat graag koffie bij ons komt drinken met wat lekkers erbij.’
Het is duidelijk dat de kinderboerderij in Roden voor veel mensen een heerlijke plek is, en niet alleen voor bezoekers!